Σαρλ Περώ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
και που έφεραν στη λογοτεχνία τη μόδα των «παραμυθιών» (contes de fees). Ανάμεσα σ’ αυτά περιλαμβάνονται η «Κοκκινοσκουφίτσα», η «Σταχτοπούτα», « |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 32:
| ιστοσελίδα =
}}
[[Αρχείο:Charles Perrault, Paris - Jardin des Tuileries, 2011.JPG|right|thumb|
Ο '''Σαρλ Περώ''' (''Charles Perrault'', [[Παρίσι]], [[12 Ιανουαρίου]] [[1628]] – [[16 Μαΐου]] [[1703]]) ήταν [[Γάλλοι|Γάλλος]] λαογράφος και συγγραφέας, μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Σπούδασε νομικά και εργάστηκε αρχικά ως υπεύθυνος των βασιλικών κτηρίων. Άρχισε να γίνεται γνωστός ως λογοτέχνης το 1660 περίπου με ερωτικά ποιήματα. Αφιέρωσε την υπόλοιπη ζωή του στη μελέτη της ποίησης και των καλών τεχνών. Ήταν αδελφός του [[Κλωντ Περώ]] (Claude Perrault, 1613 – 1688), αρχιτέκτονα του [[Μουσείο του Λούβρου|Λούβρου]].
Ο Σαρλ Περώ διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη φιλολογική διαμάχη αναφορικά με την υπεροχή αρχαίων και νεότερων συγγραφέων. Το 1671 ο Περώ εκλέχτηκε στη [[Γαλλική Ακαδημία]], όπου διάβασε το 1687 το ποίημά του «Ο αιώνας του Μεγάλου Λουδοβίκου» (Le siècle de Louis le Grand, 1687), με αφορμή του οποίου η Γαλλική Ακαδημία διχάστηκε και ξέσπασε η αποκαλούμενη «Διαμάχη των Παλαιών και των Νέων».
Στη διαμάχη αυτή, ο Περώ έλαβε μέρος με τους «Παραλληλισμούς των Παλαιών και των Νέων» (Paralleles des Anciens et des Modernes, 1688 – 1698, 4 τόμοι), υποστηρίζοντας την υπεροχή και τοποθετώντας σε υψηλότερη θέση τους συγχρόνους του συγγραφείς, όπως τον [[Μολιέρος|Μολιέρο]] και τον [[Φρανσουά ντε Παλέρμπ]], από τους αρχαίους κλασικούς Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς. Βασικός του αντίπαλος σ’ αυτή τη διαμάχη ήταν ο Νικολά Μπουαλώ – Ντεπρεώ (Nicolas Boileau – Despreaux, 1636 - 1711).
Ο Σαρλ Περώ είναι όμως περισσότερο γνωστός σ’ όλο τον κόσμο από τη συλλογή παραμυθιών για παιδιά, που περιλαμβάνονται στις «Ιστορίες της μαμάς μου της χήνας» (Contes de ma mere l’ oye, 1697), που τα έγραψε για τη διασκέδαση των παιδιών του και που έφεραν στη λογοτεχνία τη μόδα των «παραμυθιών» (contes de fees). Ανάμεσα σ’ αυτά περιλαμβάνονται η «[[Κοκκινοσκουφίτσα]]», η «[[Σταχτοπούτα]]», «[[Ο Παπουτσωμένος Γάτος]]», «[[Η Ωραία Κοιμωμένη]]», «[[Ο Κυανοπώγων]]», «[[Ο Κοντορεβιθούλης]]» κ. ά.
| |||