Λουδοβίκος Γ΄ του Ανζού: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Spiros790 (συζήτηση | συνεισφορές)
Francois-Pier (συζήτηση | συνεισφορές)
Μορφοποίηση
Γραμμή 1:
{{επιμέλεια|σύνταξη, εννοιολογική συνοχή κειμένου}}
{{πηγές|12|11|2012}}
{{Πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Λουδοβίκος Γ΄ του Ανζού''' ([[1403]] - [[1434]]) ήταν βασιλιάς της Νάπολης (1417-1426), κόμης της [[Προβηγκία]]ς, [[Πεδεμόντιο|Πεδεμοντίου]], [[Μαιν]], δούκας του [[Ανζού]] (1417 - 1434) και δούκας της [[Καλαβρία]]ς (1426 - 1434). Ήταν ο μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του [[Λουδοβίκος Β΄ του Ανζού|Λουδοβίκου Β΄ του Ανζού]] και της [[Γιολάντα της Αραγωνίας|Γιολάνδης της Αραγωνίας]] διεκδικήτρια των τεσσάρων βασιλείων.
 
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Ο '''Λουδοβίκος Γ΄ του Ανζού''' ([[1403]] - [[1434]]) ήταν βασιλιάς της Νάπολης (1417-1426), κόμης της [[Προβηγκία]]ς, [[Πεδεμόντιο|Πεδεμοντίου]], [[Μαιν]], δούκας του [[Ανζού]] (1417 - 1434) και δούκας της [[Καλαβρία]]ς (1426 - 1434). Ήταν ο μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του [[Λουδοβίκος Β΄ του Ανζού|Λουδοβίκου Β΄ του Ανζού]] και της [[Γιολάντα της Αραγωνίας|Γιολάνδης της Αραγωνίας]] διεκδικήτρια των τεσσάρων βασιλείων.
Ο θρόνος της Αραγωνίας ήταν κενός με τον θάνατο του βασιλιά [[Μαρτίνος Α΄ της Αραγωνίας|Μαρτίνου Α΄]] ([[το 1410]]) και η μητέρα του Γιολάνδη, σανως κόρη του προκατόχου του Μαρτίνου, [[Ιωάννης Α΄ της Αραγωνίας|Ιωάννη Α΄]], απαιτούσε το θρόνο για τον νεαρό της γιο, Λουδοβίκο.
 
Η διαδοχή στην Αραγωνία ήταν αμφίβολη γιατίδιότι οι εκλέκτορες προτιμούσαν νέοο βασιλιάνέος πουβασιλιάς να ανήκει στην αρσενική βασιλική γραμμή και όχι στους γιους μιας ινφάντα. ΕξελέγηΤο ([[1412]]) εξελέγη ο [[Φερδινάνδος Α΄ της Αραγωνίας]], δεύτερος γιος της [[Ελεονώρα της Αραγωνίας|Ελεονώρας της Αραγωνίας]] και του [[Ιωάννης Α΄ της Καστίλης|Ιωάννη Α΄ της Καστίλης]]. ΟΕκείνη οκτάχρονοςτην Λουδοβίκοςχρονιά εκείνηο τηνοκτάχρονος χρονιάΛουδοβίκος έχασε ένα από τα τέσσερα βασίλεια. Τα άλλα τρία βασίλεια ήταν η [[Σικελία]], η [[Κύπρος]] και τα [[Ιεροσόλυμα]], όπου η Γιολάνδη εξακολουθούσε συνέχεια να αναζητά δικαιώματα για λογαριασμό των γιων της. Κατόρθωνε παροδικά να αναλαμβάνει την διοίκηση σε ορισμένα τμήματα αλλά ποτέ δεν κατόρθωσε να εξασκήσει ολοκληρωτική εξουσία.
Ο θρόνος της Αραγωνίας ήταν κενός με τον θάνατο του βασιλιά [[Μαρτίνος Α΄ της Αραγωνίας|Μαρτίνου Α΄]] ([[1410]]) και η μητέρα του Γιολάνδη, σαν κόρη του προκατόχου του Μαρτίνου, [[Ιωάννης Α΄ της Αραγωνίας|Ιωάννη Α΄]], απαιτούσε το θρόνο για τον νεαρό της γιο, Λουδοβίκο.
 
ΟΤο 1419 ο [[πάπας Μαρτίνος Ε΄]] έστεψε ([[1419]]) τον Λουδοβίκο "βασιλέα της Σικελίας", αντίθετα με τις επιθυμίες της ηλικιωμένης, και άτεκνης [[Ιωάννα Β΄ της Νάπολης|Ιωάννας Β΄]] που ήθελε διάδοχοως διάδοχό της τον [[Αλφόνσος Ε΄ της Αραγωνίας|Αλφόνσο Ε΄]] της Αραγωνίας. Το [[1420]] ο Λουδοβίκος αναχώρησε από την [[Καμπανία]] και πολιόρκησε την [[Νάπολη]], αλλά είχε να αντιμετωπίσει τον Αραγωνέζικο στρατό που ερχόταν αποφασισμένος. Ο Αλφόνσος μπήκε στην πόλη ([[το 1421]]) και ο Λουδοβίκος έχασε την υποστήριξη του πάπα, κουρασμένοςπου κουράστηκε από τις προσπάθειες.
Η διαδοχή στην Αραγωνία ήταν αμφίβολη γιατί οι εκλέκτορες προτιμούσαν νέο βασιλιά που να ανήκει στην αρσενική βασιλική γραμμή και όχι στους γιους μιας ινφάντα. Εξελέγη ([[1412]]) ο [[Φερδινάνδος Α΄ της Αραγωνίας]], δεύτερος γιος της [[Ελεονώρα της Αραγωνίας|Ελεονώρας της Αραγωνίας]] και του [[Ιωάννης Α΄ της Καστίλης|Ιωάννη Α΄ της Καστίλης]]. Ο οκτάχρονος Λουδοβίκος εκείνη την χρονιά έχασε ένα από τα τέσσερα βασίλεια. Τα άλλα τρία βασίλεια ήταν η [[Σικελία]], η [[Κύπρος]] και τα [[Ιεροσόλυμα]], όπου η Γιολάνδη εξακολουθούσε συνέχεια να αναζητά δικαιώματα για λογαριασμό των γιων της. Κατόρθωνε παροδικά να αναλαμβάνει την διοίκηση σε ορισμένα τμήματα αλλά ποτέ δεν κατόρθωσε να εξασκήσει ολοκληρωτική εξουσία.
 
ΑλλάΌταν ξαφνικά οι σχέσεις του Αλφόνσου και της βασίλισσας χειροτέρευσαν και μετά την καταστολή του κυριότερου υπουργού της, Τζοβάνι Καράτσιολο, η βασίλισσα μετακινήθηκε προς την [[Αμβέρσα]], όπου ο Λουδοβίκος έτρεξε να την συναντήσει. Τον λάτρεψε και τον όρισε διάδοχοδιάδοχό της στην θέση του Αλφόνσου χρίζονταςχρίζοντάς τον δούκα της Καλαβρίας. Εκεί έζησε με την σύζυγό του Μαργαρίτα της Σαβοΐας (1416 – 1479) κόρη του [[Αμεδαίος Η΄ της Σαβοΐας|Αμεδαίου Η΄ της Σαβοίας]] με την οποία δεν έκανε κανένα παιδί.
Ο [[πάπας Μαρτίνος Ε΄]] έστεψε ([[1419]]) τον Λουδοβίκο "βασιλέα της Σικελίας", αντίθετα με τις επιθυμίες της ηλικιωμένης, άτεκνης [[Ιωάννα Β΄ της Νάπολης|Ιωάννας Β΄]] που ήθελε διάδοχο της τον [[Αλφόνσος Ε΄ της Αραγωνίας|Αλφόνσο Ε΄]] της Αραγωνίας. Το [[1420]] ο Λουδοβίκος αναχώρησε από την [[Καμπανία]] και πολιόρκησε την [[Νάπολη]], αλλά είχε να αντιμετωπίσει τον Αραγωνέζικο στρατό που ερχόταν αποφασισμένος. Ο Αλφόνσος μπήκε στην πόλη ([[1421]]) και ο Λουδοβίκος έχασε την υποστήριξη του πάπα κουρασμένος από τις προσπάθειες.
 
Αλλά ξαφνικά οι σχέσεις του Αλφόνσου και της βασίλισσας χειροτέρευσαν και μετά την καταστολή του κυριότερου υπουργού της Τζοβάνι Καράτσιολο, η βασίλισσα μετακινήθηκε προς την [[Αμβέρσα]], όπου ο Λουδοβίκος έτρεξε να την συναντήσει. Τον λάτρεψε και τον όρισε διάδοχο της στην θέση του Αλφόνσου χρίζοντας τον δούκα της Καλαβρίας.
 
Εκεί έζησε με την σύζυγο του Μαργαρίτα της Σαβοΐας (1416 - 1479) κόρη του [[Αμεδαίος Η΄ της Σαβοΐας|Αμεδαίου Η΄ της
Σαβοίας]] με την οποία δεν έκανε κανένα παιδί. Πέθανε στις [[12 Νοεμβρίου]] [[1434]] από [[ελονοσία]], την επόμενη χρονιά πέθανε και η Ιωάννα που την διαδέχθηκε ο [[Ρενέ Α΄ της Νάπολης|αδελφός του Ρενέ]].
 
Σαβοίας]] με την οποία δεν έκανε κανένα παιδί. Πέθανε στις [[12 Νοεμβρίου]] [[1434]] από [[ελονοσία]], την επόμενη χρονιά πέθανε και η Ιωάννα που την διαδέχθηκε ο [[Ρενέ Α΄ της Νάπολης|αδελφός του, Ρενέ]].
 
== Παραπομπές ==
<references />
{{ενσωμάτωση κειμένου|en|Louis III of Anjou}}
 
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
{{Authority control}}
{{ενσωμάτωση κειμένου|en|Louis III of Anjou}}
 
{{DEFAULTSORT:Λουδοβικος 04 Ανζου}}
[[Κατηγορία:Οίκος Βαλουά]]
[[Κατηγορία:Μονάρχες της Νάπολης]]
[[Κατηγορία:Δούκες του Ανζού]]
[[Κατηγορία:Δούκες της Καλαβρίας]]
[[Κατηγορία:Κόμητες της Προβηγκίας]]
[[Κατηγορία:Δούκες του Ανζού]]