Σάββας Αγουρίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ →Βιογραφία: παραπομπές |
||
Γραμμή 2:
==Βιογραφία==
Ο Αγουρίδης αποφοίτησε ως αριστούχος από τη Θεολογική Σχολή Αθηνών το [[1943]] και έπειτα διετέλεσε καθηγητής θρησκευτικών στην ιδιωτική εκπαίδευση<ref name=":0">Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος 1ος, σ. 300.</ref>. Μετεκπαιδεύτηκε με υποτροφία του [[Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών|Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών]] στο Πανεπιστήμιο Ντιούκ (University of Duke) της [[Βόρεια Καρολίνα|Βόρειας Καρολίνας]] των [[Η.Π.Α.]], όπου και πήρε το διδακτορικό του (Ph.D) το 1950<ref name=":0" />. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, εργάσθηκε ως καθηγητής στη μέση εκπαίδευση, στη [[Χ.Α.Ν.]] Αθηνών ως κοινωνικός λειτουργός και στη Διεθνή Κοινωνική Υπηρεσία για την αποκατάσταση Προσφύγων.
Ταυτόχρονα, αναγορεύθηκε Διδάκτωρ της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξης]] θεολογίας με τη μελέτη «Το πρόβλημα των Προσθηκών της Σλαβονικής Μεταφράσεως του Ιουδαϊκού Πολέμου και της Μαρτυρίας των περί του Βαπτιστού και του Ιησού» (Αθήνα, 1954), και το [[1956]] εξελέγη υφηγητής στην έδρα της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]] με τη μελέτη «Ο χαρακτήρ της [[Εσχατολογία|Εσχατολογίας]] εις το Α' [[Βιβλίο του Ενώχ|Βιβλίον του Ενώχ]]». Εκείνο το έτος εξελέγη έκτακτος, και τρία χρόνια αργότερα τακτικός, καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του [[Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης|Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης]] ([[1956]]-[[1968]]), ενώ στην ενδιάμεση περίοδο 1962-1963 δίδαξε με αποστολή στην Ελληνική Θεολογική Σχολή της Βοστώνης. Από το [[1969]] ως το [[1985]] υπηρέτησε ως καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά από αυτή την πολύχρονη πανεπιστημιακή θητεία παραιτήθηκε από τη θέση του το [[1985]].
Υπήρξε ένα από τα παλαιότερα μέλη της ''Studiorum Societas Novi Testamenti'' (Εταιρία Μελετών της Καινής Διαθήκης)<ref>Επίσημος ιστότοπος της [https://www.surfgroepen.nl/sites/SNTS/default.aspx Studiorum Societas Novi Testamenti].</ref>, μιας διεθνούς εταιρίας μελετητών της Καινής Διαθήκης, στην οποία συμμετέχει κάθε χρόνο. Διετέλεσε αντιπρόεδρος των [[Ενωμένες Βιβλικές Εταιρίες|Ενωμένων Βιβλικών Εταιριών]] στην Ευρώπη επί δύο επταετίες, καθώς επίσης ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της [[Ελληνική Εταιρία Βιβλικών Σπουδών|Ελληνικής Εταιρίας Βιβλικών Σπουδών]]. Αποτελεί εσαεί μέλος της Βιβλικής Εταιρίας των Η.Π.Α. Διετέλεσε, επίσης, αντιπρόεδρος της ''Academie Internationale des Sciences Religieuses'' (Διεθνής Ακαδημία Θρησκευτικών Επιστημών) στις [[Βρυξέλλες]]. Επίσης, υπήρξε επί χρόνια πρόεδρος του Εκπαιδευτικού και Φιλανθρωπικού Ιδρύματος «Άρτος Ζωής» του Λυμπεροπούλειου Ιδρύματος, της Κίνησης Πολιτών κατά του Ρατσισμού και της [[[[Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής]]|Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής]].<ref>Από το [[2000]] είναι τακτικό μέλος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής. Επίσημος ιστότοπος της [http://www.bioethics.gr/category.php?category_id=40 Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής].</ref> Το [[1996]] εξελέγη επίτιμος Διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο της Κραϊόβα στη [[Ρουμανία]]. Διετέλεσε αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ορθόδοξης αντιπροσωπείας στην Κεντρική Επιτροπή του [[Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών|Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών]] ([[1968]]-[[1974]]). Εξέδιδε από τη δεκαετία του [[1970]] το εξαμηνιαίο [http://www.artoszoes.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=22&Itemid=4 ''Δελτίο Βιβλικών Μελετών''], ενώ εξέδωσε πολλά βιβλία και έκανε την επιμέλεια και τη μετάφραση στα ελληνικά πολλών αξιόλογων καινοδιαθηκικών και θεολογικών γενικότερα έργων. Συμμετείχε ως μέλος της Διεθνούς Συμβουλευτικής Επιτροπής της Ελληνικής Ομάδας για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων (ΕΟΔΜ), του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Ομάδας για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων (Minority Rights Group International),<ref>[http://www.greekhelsinki.gr/bhr/greek/reports/report05.rtf Ελληνική Ομάδα για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων] {{doc}}.</ref> και εξέδωσε εκθέσεις σχετικά με θρησκευτικές κοινότητες στην Ελλάδα<ref>"Έχει γράψει... πολλές εκθέσεις για την Kαθολική Κοινότητα, την Κοινότητα Χριστιανών Μαρτύρων του Ιεχωβά, την Ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία, τα Νέα Θρησκευτικά Κινήματα, τη Θρησκευτικότητα των Ελλήνων κ.λπ." Εφημερίδα ''Καθημερινή'', 18 Φεβρουαρίου 2009</ref> για το [[Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι]].<ref>Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι, [http://www.greekhelsinki.gr/greek/reports/religious-communities-greece.html Θρησκευτικές κοινότητες στην Ελλάδα].</ref> Χρημάτισε πρόεδρος της διοργανωτικής επιτροπής του 2ου Συνεδρίου Ορθόδοξης Θεολογίας που έλαβε χώρα στην Αθήνα το 1976.<ref>''Πρακτικά του Δεύτερου Συνεδρίου Ορθοδόξου Θεολογίας'' (Αθήνα, 19-29 Αυγούστου 1976), εκδ. 1980.</ref>▼
▲Υπήρξε ένα από τα παλαιότερα μέλη της ''Studiorum Societas Novi Testamenti'' (Εταιρία Μελετών της Καινής Διαθήκης)<ref>Επίσημος ιστότοπος της [https://www.surfgroepen.nl/sites/SNTS/default.aspx Studiorum Societas Novi Testamenti].</ref>, μιας διεθνούς εταιρίας μελετητών της Καινής Διαθήκης, στην οποία συμμετέχει κάθε χρόνο. Διετέλεσε αντιπρόεδρος των [[Ενωμένες Βιβλικές Εταιρίες|Ενωμένων Βιβλικών Εταιριών]] στην Ευρώπη επί δύο επταετίες, καθώς επίσης ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της [[Ελληνική Εταιρία Βιβλικών Σπουδών|Ελληνικής Εταιρίας Βιβλικών Σπουδών]]. Αποτελεί εσαεί μέλος της Βιβλικής Εταιρίας των Η.Π.Α. Διετέλεσε, επίσης, αντιπρόεδρος της ''Academie Internationale des Sciences Religieuses'' (Διεθνής Ακαδημία Θρησκευτικών Επιστημών) στις [[Βρυξέλλες]]. Επίσης, υπήρξε επί χρόνια πρόεδρος του Εκπαιδευτικού και Φιλανθρωπικού Ιδρύματος «Άρτος Ζωής» του Λυμπεροπούλειου Ιδρύματος, της Κίνησης Πολιτών κατά του Ρατσισμού και της
Ασχολήθηκε σε βάθος με την [[Αποκαλυπτικισμός|αποκαλυπτική]] και [[Απόκρυφα|απόκρυφη]] [[Παλαιά Διαθήκη|παλαιοδιαθηκική]] γραμματεία και έχει διακριθεί στον τομέα της ιστορικής εξέλιξης της [[Χριστιανισμός|χριστιανικής]] πίστης. Η συμβολή του στην ανάπτυξη των βιβλικών σπουδών στην ελληνική ακαδημαϊκή θεολογία υπήρξε καθοριστική, εστιάζοντας ιδιαίτερα το ερευνητικό του ενδιαφέρον στον [[Εσχατολογία|εσχατολογικό]] χαρακτήρα της χριστιανικής πίστης και εκκλησίας. Με την εργογραφία του έχει καλύψει ένα ευρύ φάσμα Βιβλικής θεολογίας, αφενός ξεπερνώντας προηγούμενες συντηρητικές θεωρήσεις και αφετέρου εντός των πλαισίων της Ορθόδοξης παράδοσης. Παρά τις αντιδράσεις, η ανανεωτική ερμηνευτική γραμμή του διάνοιξε το χώρο της Θεολογίας προς τα σύγχρονα φιλοσοφικά και κοινωνικά ρεύματα. Δεν παραθεώρησε την [[Πατρολογία|πατερική]] σκέψη, αλλά επικεντρώθηκε στη δυναμική της ερμηνευτικής των [[Εκκλησιαστικοί πατέρες|εκκλησιαστικών πατέρων]]. Έδωσε έμφαση στον κοινωνικό χαρακτήρα του [[Ευαγγέλια|ευαγγελικού]] μηνύματος, στο [[Ιουδαϊσμός|ιουδαϊκό]] υπόβαθρο των συγγραμμάτων της Καινής Διαθήκης και στην επίδραση του [[Γνωστικισμός|γνωστικισμού]].
| |||