Λυκαονία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η ΛυκαωνίαΛυκαονία ήταν γειτονικό κράτος της Καππαδοκίας από δυτικά. Τα όρια αυτής της χώρας άλλαξαν από του [[Ξενοφών|Ξενοφώντος]] και μετά. Την εποχή των Περσικών πολέμων περιελάμβανε και το μεγαλύτερο μέρος της υστερότερης Καταονίας. Προς Νότου η [[Ταύρος (οροσειρά)|οροσειρά του Ταύρου]] την χώριζε από την Κιλικία, ενώ το [[Ικόνιο]] όπως αναφέρεται στηστο ιστορικό σύγγραμμα [[Κύρου ανάβασηΑνάβασις]] του [[Ξενοφών|Ξενοφώντος]], ήταν πόλη της [[Φρυγία|Φρυγίας]], στα δυτικά. Στους Ρωμαϊκούς χρόνους η περιοχή διαμοιράστηκε και μετά από τον Αντίοχο πέρασε στην κυριαρχία του Ευμένη μεν ανατολικά, ενώ το δυτικό μέρος μαζί με την Γαλατία δόθηκε στον Αμύντα, και αργότερα σε άλλους. Αργότερα ο Στράβων αναφέρει ότι η χώρα επεκτάθηκε με ένα μεγάλο τμήμα της Φρυγίας, και συνόρευε από Β. με τη [[Γαλατία (Μικρά Ασία)|Γαλατία]], προς Ν. με τη [[Κιλικία]], την Ισαυρία και την παρόρια Φρυγία, προς Α. με τη [[Καππαδοκία]] και Καταονία, προς Δ. με τη [[Φρυγία]] και ΝΔ με τη [[Πισιδία]]. Ως φυσικά όρια είχε Ν. τον Ταύρο και Β. τη λίμνη [[Λίμνη Τουζ|λίμνη Τάττα]].

Σχεδόν ολόκληρη η χώρα είναι πεδινή που περιβάλλεται στο Νότο και Δύση από μεγάλους ορεινούς όγκους. Στις πεδιάδες της επεκτείνεται έρημος γυμνή και λευκή. Χαρακτηριστική η γύμνια της χώρας διακρίνεται στη δορυφορική φωτογραφία της Μικράς Ασίας. Παρά το Ικόνιο όμως αποτελεί όαση άξια λόγου, και είναι κατάλληλη για την κτηνοτροφία, το δε μαλλί ήταν κατά τον Στράβωνα σκληρό. Στην Λυκαονία ζούσαν μεγάλα κοπάδια αγριογάιδαρων. Το άγονο έδαφος ήταν πλούσιο σε κοιτάσματα αλατιού, που διακινούνταν και στο εμπόριο της εποχής εκείνης. Λόγω του αρμυρού εδάφους, το νερό των περισσότερων πηγών έκανε μόνο για τα πρόβατα, ενώ το πόσιμο νερό για τις ανθρώπινες ανάγκες έρχονταν μόνο από πηγάδια σε μεγαλύτερο βάθους. Τα νερά από τις ορεινότερες πηγές κατέβαιναν και πλημμύριζαν τις πεδιάδες χωρίς να δημιουργούν ποτάμια και ενώνονταν σχηματίζοντας μεγάλες αλμυρές λίμνες. Η μεγαλύτερη από αυτές, η [[Λίμνη Τουζ|λίμνη Τάττα]] ήταν στα σύνορα με την Φρυγία. Μια άλλη γνωστή λίμνη ονομάζονταν «Λαοδίκεια η κατακεκαυμένη».