Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στις 2 Μάη [[1919]] άρχισε η απόβαση [[Ελληνικός στρατός|Ελληνικού στρατού]] στην [[Σμύρνη]]. Η κυβέρνηση [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθερίου Βενιζέλου]] την παρουσίασε ως περιορισμένη επιχείρηση στο πλευρό των συμμαχικών δυνάμεων της [[Αντάντ]]. Τελικά η επιχείρηση μετατράπηκε σε εκτεταμένη πολεμική σύρραξη.

Από την αρχή το ΣΕΚΕ την χαρακτήρισε ως '''τυχοδιωκτική ιμπεριαλιστική πολεμική περιπέτεια'''. Η αντίδραση του λαού ήταν θετική αφού ήταν αποκαμωμένος από τις διαρκείς πολεμικές συγκρούσεις. Αυτό όμως το εκμεταλλεύτηκε η αντιβενιζελική παράταξη "Ηνωμένη Αντιπολίτευσις" και κέρδισε τις εκλογές της 1ης Νοέμβρη του 1920 με συνθηματολογία περί ειρήνης. Αντίθετα όμως με τις προκηρύξεις της η νέα κυβέρνηση όχι μόνο δεν σταμάτησε την εκστρατεία αλλά κλιμάκωσε τις επιχειρήσεις και έβαλε στόχο την [[Άγκυρα]], που ήταν η έδρα του κεμαλικού κινήματος.

 

Στο μικρασιατικό μέτωπο θα δραστηριοποιηθούν Έλληνες κομμουνιστές με επικεφαλής τον [[Παντελής Πουλιόπουλος|Παντελή Πουλιόπουλο]], τον [[Γιώργος Νίκολης|Γιώργο Νίκολη]] και τον [[Ελευθέριος Σταυρίδης|Ελευθέριο Σταυρίδη]] που θα δημιουργήσουν αντιπολεμικούς πυρήνες και θα κυκλοφορήσουν την εφημερίδα '''Ερυθρός Φρουρός'''. Το Κεντρικό Συμβούλιο των Κομμουνιστών Φαντάρων του Μετώπου θα κυκλοφορήσει προκηρύξεις στους στρατιώτες συνήθως γραμμένες από τον Πουλιόπουλο. Αυτές οι προκηρύξεις θα είναι κατά της εκστρατείας και του πολέμου και όπως χαρακτηριστικά γράφουν «''για τα συμφέροντα των Αγγλογάλλων τραπεζιτών και καπιταλιστών σκοτώνονται τα παιδιά των λαών της Ελλάδας και της Τουρκίας''». Μάλιστα ο Πουλιόπουλος τον Ιούνιο του 1922 θα συλληφθεί και θα παραπεμφθεί σε στρατοδικείο με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, αλλά με την κατάρρευση του μετώπου θα δραπετεύσει από τις στρατιωτικές φυλακές Σμύρνης και θα επιστρέψει στην Ελλάδα.