Τεράινα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

| 7,8 χμχλμ²

Η '''Τεράινα''', επίσης γνωστή και ως '''Ουάσινγκτον Νήσος''' (και τα δύο ονόματα είναι συνταγματικά), είναι μια κοραλλιογενής ατόλλη στον κεντρικό [[Ειρηνικός Ωκεανός|Ειρηνικό Ωκεανό]], τμήμα των Βόρειων [[Νησιά Γραμμής Ισημερινού|Νήσων Γραμμής Ισημερινού]] και ανήκει στο [[Κιριμπάτι]]. Βρίσκεται 522 χμχλμ. βόρεια του Ισημερινού, 139 χμχλμ. βορειοδυτικά του [[Κιριτιμάτι]] και 222 χμχλμ. νοτιοανατολικά της [[Παλμύρα Ατόλλη|Ατόλλης Παλμύρα]]. Έχει ονομαστεί επίσης Νήσος Νέα Υόρκη και Νήσος Πρόσπεκτ (προσδοκία, προοπτική).

Το νησί έχει έκταση 7,8 τ.χμχλμ., και ο πληθυσμός του ήταν 1.155 άτομα το 2005.

Το αμμώδες κοραλλιογενές νησί έχει μήκος περίπου 5,5 χμχλμ. και πλάτος 2 χμχλμ. στο πλατύτερο σημείο του. Η περιφέρεια του είναι περίπου 14,5 χμχλμ. Η περιφέρεια της παραλίας φτάνει σε ανυψώσεις τα 3 μ περίπου και σε μερικά σημεία στο δυτικό άκρο του νησιού τα 5 μ. Η ξηρά καλύπτεται πυκνά με κοκκοφοίνικες[[κοκοφοίνικας|κοκοφοίνικες]] και δασικά δέντρα (ύψους 23 – 27 μ.) που κάνουν το νησί ορατό από το κατάστρωμα ενός πλοίου σε απόσταση 28 χμχλμ.

Το μεγαλύτερο μέρος της παραλίας αποτελείται από λεπτή άμμο. Ο περιβάλλων ύφαλος δεν ξεπερνά τα 180 μ πλάτος, εκτός από μερικά σημεία: 900 μ στο ανατολικό σημείο, 720 μ στο βορειοδυτικό σημείο και 540 μ στο νοτιοδυτικό σημείο. Το νησί μοιάζει να κατασκευάζεται προς τα δυτικά, αφού στο δυτικό του άκρο υπάρχει μια έκταση 5,2 τ.χμχλμ. με βάθη από 9 – 36 μ. Έχει βάθος 25,5 μέτρα 4,6 χμχλμ. έξω από το δυτικό σημείο του. Αν και τα σκάφη μπορούν να αγκυροβολήσουν σ’ αυτό το μπάγκος, η αγκυροβόληση είναι πολύ άβολη λόγω έλλειψης προστασίας. Η προσεδάφιση είναι δυνατή μόνο στο δυτικό άκρο, όπου είναι αβέβαιη, συχνά επικίνδυνη, και όταν έχει άγριο καιρό αδύνατη. Ένα νέο σημείο προσεδάφισης, που φτιάχτηκε στην νότια πλευρά, 800 μέτρα από το νοτιοδυτικό σημείο, λέγεται ότι είναι καλύτερο.

Η Τεράινα διαφέρει από άλλες ατόλλες αφού το ανατολικό μισό της περιέχει μια λίμνη φρέσκου νερού και το δυτικό μισό της 2 έλη τύρφης. Αυτά καταλαμβάνουν την πρώην λεκάνη της λιμνοθάλασσας, όπως φαίνεται από τα θαλάσσια όστρακα και την λευκή κοραλλιογενή άμμο στον πυθμένα της λίμνης και κάτω από τα στρώματα τύρφης. Η τύρφη αποτελείται από μια πυκνή, πλεγμένη μάζα από μερικώς αποσυντεθειμένες φυτικές ίνες, χρώματος σκούρου καφέ ή μαύρου. Η επιφάνεια της είναι 0,6 έως 1 μέτρο πάνω από το επίπεδο θαλάσσης. Στο κέντρο των ελών κατά μέσο όρο έχει πάχος περίπου 1 μέτρο, σε μερικά σημεία έως και 1,5 μέτρο. Μειώνεται σε λίγα εκατοστά πάχος στα περιθώρια του έλους. Στο δυτικό έλος υπάρχει ένα «νησί» από κοκκοφοίνικεςκοκοφοίνικες, με τα χώματα του να βρίσκονται πάνω από την τύρφη.

Η στάθμη της λίμνης είναι περίπου 1 μέτρο πάνω από το επίπεδο θαλάσσης. Έχει μήκος περίπου 3,2 χμχλμ. επί 11,3 χμχλμ. πλάτος, και έχει μέσο βάθος περίπου 1,5 μέτρο, αν και έχει αναφερθεί ότι φτάνει και τα 5 μ. βάθος. Το επίπεδο του νερού διατηρείται από την βαριά βροχόπτωση. Η λίμνη σταδιακά μεγαλώνει προς το ανατολικό έλος.

Το νησί το πρωτοείδε ο Αμερικανός εξερευνητής Έντμουντ Φάννινγκ στις 12 Ιουνίου 1798, που το ονόμασε Τζωρτζ Ουάσινγκτον. Το νησί στην συνέχεια διεκδικήθηκε υπό την Πράξη Νήσων με Γκουανό του 1856 για τις [[Ηνωμένες Πολιτείες]], μια διεκδίκηση που δεν έχει εγκαταληφθείεγκαταλειφθεί. Το προσάρτησαν οι Βρετανοί το 1889, κάνοντας το τμήμα της αποικίας των Νήσων Γκίλμπερτ και Έλις το 1916. Το όνομα του νησιού επίσης μεταφράστηκε σε Τεράινα το 1979 όταν το Κιριμπάτι απόκτησε την ανεξαρτησία του. Το κύριο εξαγώγιμο προϊόν της Τεράινα είναι η κόπρα, η ξεραμένη σάρκα της καρύδας.