Μενέλαος Λουντέμης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στην κατοχή πήρε ενεργό μέρος στην [[Εθνική Αντίσταση]] στο πλευρό του [[Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο|ΕΑΜ]] και διετέλεσε γραμματέας της οργάνωσης διανοουμένων.{{ref|6}} Κατά τον [[Ελληνικός Εμφύλιος 1946 - 1949|εμφύλιο]] συλλαμβάνεται για τα αριστερά του φρονήματα, δικάζεται για [[εσχάτη προδοσία]] και καταδικάζεται σε θάνατο - ποινή που δεν εκτελέστηκε ποτέ. Αντ' αυτού, εξορίζεται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στη [[Μακρόνησος|Μακρόνησο]] και στον [[Άη Στράτης|Άι Στράτη]], μαζί με τον [[Μίκης Θεοδωράκης|Θεοδωράκη]], τον [[Γιάννης Ρίτσος|Ρίτσο]] και τον [[Θέμος Κορνάρος|Θέμο Κορνάρο]].

===Εκπατρισμός στη Ρουμανία===
Το [[1958]] δικάζεται εκ νέου για το βιβλίο του «''Βουρκωμένες μέρες''» και απαγορεύεται η κυκλοφορία των βιβλίων του. Μετά τη δίκη εκπατρίζεται στο [[Βουκουρέστι]] και το [[1967]] χάνει την ελληνική ιθαγένεια από τη [[Χούντα των Συνταγματαρχών|δικτατορία]] του [[Γεώργιος Παπαδόπουλος|Παπαδόπουλου]].{{ref|7}} Το 1956 εξελέγη μέλος του Παγκοσμίου Συμβουλίου της Ειρήνης.Στη [[Ρουμανία]] συνεχίζει το συγγραφικό του έργο, ως και λίγο μετά τη μεταπολίτευση. Την περίοδο της αυτοεξορίας ο Λουντέμης πραγματοποίησε αρκετά ταξίδια, φτάνοντας μέχρι την [[Κίνα]] και το [[Βιετνάμ]]. Το οδοιπορικό του αυτό το αποτύπωσε το [[1966]] στο βιβλίο του ''«Μπατ-Τάι»''. Το [[1976]] επανακτά την ελληνική του ιθαγένεια και επιστρέφει στην [[Ελλάδα]]. Ένα χρόνο αργότερα, το [[1977]], πεθαίνει από καρδιακή προσβολή και η σορός του εκτίθεται σε λαϊκό προσκύνημα.