Βικιπαίδεια

Άλκης Θρύλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
EftichiaKosma (συζήτηση | συνεισφορές)
943 επεξεργασίες
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
EftichiaKosma (συζήτηση | συνεισφορές)
943 επεξεργασίες
επέκταση
Γραμμή 1:
'''Άλκης Θρύλος''' ήταν το φιλολογικό ψευδώνυμο της '''Ελένης Ουράνη''', το γένος Νεγρεπόντη ([[1896]]-[[8 Δεκεμβρίου]] [[1971]]). Πατέρας της ήταν ο οικονομολόγος και πολιτικός της Αθήνας [[Μιλτιάδης Νεγρεπόντης]]. Ήταν κριτικός της [[λογοτεχνία]]ς και του [[θέατρο|θεάτρου]], συγγραφέας, καθώς και συγγραφέας.η Σύζυγόςπρώτη τηςγυναίκα ήτανπου οεκλέχθηκε ποιητήςακαδημαϊκός, [[Κώσταςτο Ουράνης]]1971.
 
== Βιογραφία ==
Γεννήθηκε το 1896 στην Αθήνα και ήταν γόνος πλούσιας οικογένειας. Πατέρας της ήταν ο [[Μιλτιάδης Νεγρεπόντης]], οικονομολόγος, πρωτοπόρος του προσκοπισμού στην Ελλάδα και υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση του [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθέριου Βενιζέλου]], και μητέρα της η Μαρία Νεγρεπόντη, δημιουργός του σώματος της Σχολής Αδελφών και Εθελοντριών Αδελφών Νοσοκόμων. Ήρθε σε πρώτο γάμο με τον [[Πολύβιος Κορύλλος|Πολύβιο Κορύλλο]], καθηγητή Χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και περί το 1930 σε δεύτερο γάμο με τον ποιητή και λογοτέχνη [[Κώστας Ουράνης|Κώστα Ουράνη]].
Γεννήθηκε στην Αθήνα και απόΑπό νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τη [[λογοτεχνία]] και την κριτική καλλιεργώντας έτσι την κλίση της στα γράμματα και στην κριτική σκέψη. Εμφανίστηκε το [[1915]] στονστο ''[[Νουμάς|Νουμά]]'', «Βωμός» και Πυρσός» και στην εφημερίδα «Ακρόπολις», δείχνοντας άμεσα τις κατοπινές τάσεις της στην κριτική, την ποίηση, τονκαι το θεατρικό λόγο. Παράλληλα δημοσιεύει δύο μονόπρακτα, («Ο χορός του βοριά» και «Η ομορφιά που σκοτώνει»), μεποιήματα, μονόπρακτα δράματα και ποιήματακαθώς και τα πρώτα κριτικά κείμενα. Το 1920 γίνεται μέλος του Συνδέσμου Ελληνίδων υπέρ των Δικαιωμάτων της Γυναικός, ενώ παράλληλα επιδίδεται στην αρθρογραφία με θέμα τοντο φεμινισμό. Το 1924 δημοσιεύει δύο κριτικές προσεγγίσεις για τον Διονύσιο Σολωμό και τον Κωστή Παλαμά. Από το 1927 και μετά, συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά και εφημερίδες, ανάμεσα σε αυτά την ''[[Νέα Εστία]]'' (όπου είχε τη στήλη της θεατρικής κριτικής), τοντο ''Νουμά'' και την ''Ακρόπολη'', στα οποία δημοσίευε κριτικές μελέτες για Έλληνες λογοτέχνες και θεατρικές παραστάσεις. Έγραψε επίσης πολλά κείμενα ταξιδιωτικών εντυπώσεων με έντονα λυρικά χαρακτηριστικά. Ήταν υποστηρίκτρια του [[δημοτικισμός|δημοτικισμού]] και του [[φεμινισμός|φεμινισμού]]. Έγραψε άρθρα για φεμινιστικά ζητήματα και διετέλεσε μέλος του Συνδέσμου Ελληνίδων υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών στα τέλη της δεκαετίας του 1910 και τιςστις αρχές της δεκαετίας του 1920. Τα έργα της διακρίνονται για την πρωτοτυπία και τοντο ρεαλισμό των απόψεών της. Ως κριτικός [[θέατρο|θεάτρου]] διακρίθηκε για την ειλικρίνεια και την πνευματική της καλλιέργεια στην οποία είναι έντονη ή επίδραση της γαλλικής κουλτούρας, αλλά και για έναν έντονο υποκειμενισμό, υποκινούμενο από τις στιγμιαίες συγκινήσεις και τις συναισθηματικές της καταστάσεις.
 
Το 1950 συμμετέχει ως ιδρυτικό μέλος της [[Ομάδα των Δώδεκα|Ομάδας των Δώδεκα]] (1950-1967), η οποία αποσκοπούσε στη θέσπιση έγκριτων λογοτεχνικών βραβείων, κατ’ αρχάς για την πεζογραφία κικαι ακολούθως για άλλα λογοτεχνικά είδη, καθώς και της Ένωσης Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών και μέλος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του [[Εθνικό Θέατρο|Εθνικού Θεάτρου]] και των [[Κρατικά Λογοτεχνικά Βραβεία|Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας]]. Το 1963 Θεσμοθετείθεσμοθετεί, στο πλαίσιο της «Ομάδας των Δώδεκα», το Βραβείο «Μαρία Νεγρεπόντη» εις μνήμην της μητέρας της. Αναγορεύεται σε μέλος και πρώτος πρόεδρος της [[Ακαδημία Αθηνών|Ακαδημίας Αθηνών]]. Κληροδοτεί την περιουσία της στο ίδρυμα με στόχο την ευρύτερη καλλιέργεια της πνευματικής ζωής του Ελληνισμού.
Το 1963, όταν με το Βασιλικό Διάταγμα 105/1963 συστάθηκε το ίδρυμα [[Ταινιοθήκη της Ελλάδος]], ήταν από τα ιδρυτικά μέλη, μαζί με τους [[Μόνα Μητροπούλου|Αγλαΐα (Μόνα) Μητροπούλου]], [[Προκοπίου|Άγγελο Προκοπίου]], [[Στρατής Μυριβήλης|Στρατή Μυριβήλη]], [[Ηλίας Βενέζης|Ηλία Βενέζη]], [[Ειρήνη Καλκάνη]], [[Μιχάλης Κακογιάννης|Μιχάλη Κακογιάννη]], [[Ελένη Βλάχου]], [[Νίκος Κούνδουρος|Νίκο Κούνδουρο]], [[Σπύρος Σκούρας|Σπύρο Σκούρα]], [[ Γρηγόρης Γρηγορίου|Γρηγόρη Γρηγορίου]], [[Γιώργος Ζερβό|Γιώργο Ζερβό]], [[Δαμασκηνός-Μιχαηλίδης|Βίκτωρα Μιχαηλίδη]] και άλλους.
Το 1970 ή [[Ακαδημία Αθηνών]] με την περιουσία που της άφησε η Ελένη Ουράνη προς τιμήν της ίδιας, αλλά και του συζύγου της, ίδρυσε το Ινστιτούτο ή Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη αλλά και το ομώνυμο βραβείο με απώτερο σκοπό τη χρηματική ενίσχυση μέσω αυτού του βραβείου της λογοτεχνίας. Το Ίδρυμα Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών αναλαμβάνει χορηγίες στον χώρο του πολιτισμού, βραβεύσεις συγγραφέων, υποτροφίες σπουδαστών. Σε πρώτο γάμο ήταν παντρεμένη με τον [[Πολύβιος Κορύλλος|Πολύβιο Κορύλλο]].▼
Το 1968 της απονεμήθηκε το κρατικό βραβείο ταξιδιωτικών εντυπώσεων. Το 1969 αναγορεύεται μέλος της [[Ακαδημία Αθηνών|Ακαδημίας Αθηνών]] και το 1971 έγινε η πρώτη Ελληνίδα που εκλέχτηκε ακαδημαϊκός.
 
▲ΤοΗ 1970Ελένη ήΟυράνη, [[Ακαδημίαπρος Αθηνών]]τιμήν μετης τηνίδιας, περιουσίααλλά πουκαι τηςτου άφησεσυζύγου ητης, Ελένηκληροδότησε Ουράνητη προςμεγάλη τιμήνπεριουσία της ίδιαςστο ίδρυμα, αλλάμε καιστόχο την ευρύτερη καλλιέργεια της πνευματικής ζωής του συζύγουΕλληνισμού. Το 1970 ή [[Ακαδημία Αθηνών]] με το κληροδότημα της Ελένης Ουράνη, ίδρυσε το Ινστιτούτο ή Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη αλλά και το ομώνυμο βραβείο, με απώτερο σκοπό τη χρηματική ενίσχυση μέσω αυτού του βραβείου της λογοτεχνίας μέσω αυτού. Το Ίδρυμα Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών αναλαμβάνει χορηγίες στονστο χώρο του πολιτισμού, βραβεύσεις συγγραφέων, υποτροφίες σπουδαστών. Σεαλλά πρώτοκαι γάμοέδρες ήταννεοελληνικών παντρεμένησπουδών μεστο τονεξωτερικό. [[Πολύβιος Κορύλλος|Πολύβιο Κορύλλο]].
ΠέθανεΗ Ελένη Ουράνη πέθανε στις [[8 Δεκεμβρίου]] [[1971]].
 
== Εργογραφία ==
Γραμμή 17 ⟶ 18 :
* ''Μορφές και θέματα του θεάτρου Α' Τόμος -΄Β Τόμος'' μελέτη (1932).
* ''Μορφές της ελληνικής πεζογραφίας Α' Τόμος -΄Β Τόμος'' μελέτη (1934).
 
 
== Ι.Πεζογραφία ==
* 1927 Η δέκατη τρίτη ώρα· Τραγούδια, διηγήματα. Αθήνα, Σαριβαξεβάνης
 
== ΙΙ.Δοκίμιο ==
* 1923 Σολωμός, τυπ. Εστία και 1924 Ανατύπωση από το Δελτίο του Εκπαιδευτικού Ομίλου
Γραμμή 42 ⟶ 43 :
* 1981 Το ελληνικό θέατρο ΙΑ΄· 1867-1969. Αθήνα, Ακαδημία Αθηνών – Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη
* Αφορμές Α΄. Αθήνα, Εστία, χ.χ.
 
== ΙΙΙ.Θέατρο ==
* 1915 Ο χορός του Βοριά – Η ομορφιά που σκοτώνει· Μονόπραχτα δράματα. Αθήνα, τυπ. Εστία
Γραμμή 52 ⟶ 54 :
* ''Λεξικό Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Πρόσωπα, έργα, ρεύματα, όροι'', εκδ. Πατάκη, Αθήνα 2007, στο λήμμα «Άλκης Θρύλος»
* http://critics.ekebi.gr/thrilos/chrono.asp
* http://www.idrimaurani.gr/
* http://www.ert.gr/komotini-alkis-thrilos-apo-to-chthes-sto-simera/, 7/12/2015
 
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
Γραμμή 58 ⟶ 62 :
* {{Αρχείο ΕΡΤ|τίτλος=Περισκόπιο, Άλκης Θρύλος|αριθμός= 0000070059}}
 
{{Authority control}}
 
{{λογοτεχνία-επέκταση}}
 
{{DEFAULTSORT:Θρυλος Αλκης}}
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Άλκης_Θρύλος"