Ιωάννης ΣΤ΄ Καντακουζηνός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Βιογραφία: οι Βυζαντινοί είχαν πολλούς εμφύλιους πριν από αυτόν... |
|||
Γραμμή 2:
Ο '''Ιωάννης ΣΤ' Καντακουζηνός''' (π.[[1292]] - [[15 Ιουνίου]] [[1383]]) ήταν [[Βυζαντινή αυτοκρατορία|Βυζαντινός αυτοκράτορας]] και ιστορικός ο οποίος κάθισε στο θρόνο από το [[1341]] μέχρι την εκούσια παραίτησή του το [[1354]]. Τυπικά όμως, στέφθηκε αυτοκράτορας μόλις το 1347, ως συναυτοκράτορας του [[Ιωάννης Ε' Παλαιολόγος|Ιωάννη Ε']], διότι κατά το διάστημα που μεσολάβησε από το θάνατο του [[Ανδρόνικος Γ' Παλαιολόγος|Ανδρόνικου Γ']] μέχρι το 1347, δεν υπήρχε επίσημος εστεμμένος αυτοκράτορας, αφού ο τελευταίος αυτοκράτορας δεν είχε ορίσει διάδοχο.
==Βιογραφία==
Η απρονοησία του Ανδρόνικου Γ' να ορίσει διάδοχο έφερε το κράτος σε ένα επικίνδυνο καθεστώς ακυβερνησίας. Ο ανήλικος γιος του Ιωάννης Ε' δεν είχε στεφθεί συναυτοκράτορας και έτσι δημιουργήθηκε σοβαρό πολιτικό πρόβλημα, το οποίο έσπευσαν να εκμεταλλευτούν διάφοροι παράγοντες της εξουσίας, όπως η Αυτοκράτειρα και χήρα του Ανδρόνικου [[Άννα της Σαβοΐας]], ο φιλόδοξος Πατριάρχης [[Ιωάννης Καλέκας]] και ο στρατηγός [[Αλέξιος Απόκαυκος]]. Μόνος εγγυητής της ομαλότητας σε αυτό το χάος ήταν ο έντιμος και πιστός Ιωάννης Καντακουζηνός, ο οποίος είχε σταθεί στο πλευρό του αυτοκράτορα μέχρι το τέλος, και ο οποίος αρχικά προσπάθησε να εξασφαλίσει τα δικαιώματα του νεαρού Ιωάννη, στο τέλος όμως βρέθηκε αντιμέτωπος μαζί του. Όντας συχνά σε εκστρατείες, ήταν εύκολος στόχος των μηχανορραφιών της Κωνσταντινούπολης. Ο [[Βυζαντινός εμφύλιος πόλεμος 1341-47|
Τις ημέρες βασιλείας του Καντακουζηνού, ξέσπασε και η ησυχαστική διαμάχη που δίχασε τον ορθόδοξο λαό και κλήρο. Αντίπαλοι στην έριδα αυτή, ο [[Γρηγόριος Παλαμάς]] από την πλευρά των ησυχαστών και ο [[Νικηφόρος Γρηγοράς]] από τους ενάντιους. Η έριδα αυτή, αν και βαθειά θεωρητική, αποτέλεσε σημαντικό πρόβλημα που προσετέθη στα λοιπά δεινά του κράτους, αφού δηλητηρίασε την κοινωνική ειρήνη για πολλά χρόνια. Κατά την υπερχιλιόχρονη βυζαντινή παράδοση, ο ίδιος ο Αυτοκράτορας κλήθηκε να το αντιμετωπίσει το θέμα, με την σύγκλιση 4 διαδοχικών συμβουλίων και τελική έκβαση τη δικαίωση του [[Ησυχασμός|ησυχαστικού κινήματος]] το [[1349]].
Γραμμή 11:
Συμμετέχοντας ενεργά στη διακυβέρνηση για περισσότερα από 25 χρόνια, αλλά εστεμμένος Αυτοκράτορας μόλις για επτά, ο Ιωάννης Καντακουζηνός είναι σημαντική μορφή ανάμεσα στους Βυζαντινούς ηγέτες. Προικισμένος με πλείστα από τα προσόντα που απαιτούνται για έναν άξιο Αυτοκράτορα, βρέθηκε να έχει τα ηνία του κράτους υπό τόσο δυσμενείς διεθνείς συγκυρίες, που πιθανόν άλλος, λιγότερο ικανός, να μην είχε καταφέρει να το διασώσει. Είναι χαρακτηριστικό ότι αν και ποτέ δεν αμφισβήτησε επίσημα την πρωτοκαθεδρία του Ιωάννη Ε' στο θρόνο, βρέθηκε μονίμως κατηγορούμενος για έλλειψη αφοσίωσης σε αυτόν, με αποτέλεσμα μακροχρόνιες εμφύλιες διαμάχες οι οποίες συνέθλιψαν οικονομικά αλλά και πολιτικά το Βυζάντιο.
==Οικογένεια==
Ο Ιωάννης ΣΤ' νυμφεύτηκε την Ειρήνη Μίτσο-Ασέν, κόρης του Ανδρονίκου, που ήταν υιός του [[Ιβάν Ασέν Γ'|Ιβάν Γ' Μίτσο-Ασέν]] ηγεμόνα των Βουλγάρων και της Ειρήνης Παλαιολογίνας. Είχαν τέκνα:
|