Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 8:
Διαδέχτηκε τον πατέρα του στο δουκάτο της Σουηβίας ως Φρειδερίκος Γ΄ στις αρχές του 1147, και τον Μάιο του ίδιου χρόνου ακολούθησε τον θείο του αυτοκράτορα Κονράδο Γ΄ στην αποτυχημένη [[Β΄ Σταυροφορία|Δεύτερη Σταυροφορία]].
Το 1152 ο Κονράδος πέθανε έχοντας ορίσει τον Φρειδερίκο διάδοχό του. Δεδομένου ότι οι γονείς του ήταν γόνοι των αντιμαχόμενων παρατάξεων των Χόενστάουφεν και των Γουέλφων, η άνοδός του στον θρόνο υποσχόταν την συμφιλίωση των δύο οίκων και την λήξη της εμφύλιας διαμάχης. Έτσι οι εκλέκτορες τον δέχτηκαν ομόφωνα και τον Μάρτιο του 1152 στέφθηκε στο [[Άαχεν]] βασιλιάς της Γερμανίας, ως Φρειδερίκος Α΄.
Ο Φρειδερίκος συμφιλιώθηκε πράγματι με τον εξάδελφό του Ερρίκο τον Λέοντα και του παραχώρησε τα δουκάτα της [[Σαξωνία]]ς και της [[Βαυαρία]]ς, αφήνοντάς του ελεύθερο το πεδίο δράσης στην βόρεια Γερμανία και παρέχοντάς του την δυνατότητα επέκτασης προς ανατολάς. Ο ίδιος είχε την άμεση κυριαρχία της [[Φραγκονία]]ς, [[Σουηβία]]ς και βόρειας [[Βουργουνδία]]ς, πεδίο δράσης
Ο Φρειδερίκος είχε κοσμοκρατορικές απόψεις για το αξίωμα του. Θεωρούσε τον εαυτό του συνεχιστή του έργου όχι μόνο του [[Όθων Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Όθωνα Α΄]] και του [[Καρλομάγνος|Καρλομάγνου]] αλλά και του Ιουστινιανού και του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Επεδίωξε να επιβάλει τις απόψεις του προς κάθε κατεύθυνση. Οι βασιλείς της Γαλλίας και της Αγγλίας καθώς και ο [[Μανουήλ Α΄ Κομνηνός|Μανουήλ Κομνηνός]] δεν αποδέχτηκαν, εννοείται, την ηγετική του θέση, αλλά ο Φρειδερίκος λίγα πράγματα μπορούσε να κάνει εναντίον τους. Ενεργητικότερη υπήρξε η παρέμβασή του στα πράγματα της Ιταλίας, στην οποία έκανε έξι εκστρατείες. <ref>Καραγεώργος 339-340</ref>
| |||