Δωδεκάνησα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 2A02:582:C71:2200:FD2C:46ED:7A7B:EBCC (συνεισφ.), επ...
IM-yb (συζήτηση | συνεισφορές)
προσθήκη κειμένου από την αγγλική ΒΠ, δημιουργία νέας ενότητας
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:GreeceDodecanese.png|right|thumb|200px|Τα Δωδεκάνησα]]
'''Δωδεκάνησα''' (τα) ή '''Δωδεκάνησος''' (η) ονομάζεται το σύνολο των νησιών και νησίδων, ανάμεσα στη [[Σάμος|Σάμο]], την [[Κρήτη]] και τα [[Μικρά Ασία|μικρασιατικά]] παράλια. ΤαΤο Δωδεκάνησα1912 αποτελούνταιο απόπληθυσμός τατους παρακάτωήταν νησιά,143.482. ταΑπ' οποίααυτούς, κατάοι σειρά131.332 μεγέθουςήταν Έλληνες. Ο συνολικός πληθυσμός του [[νομός Δωδεκανήσου|νομού Δωδεκανήσου]] φτάνει τους 190.071 κατοίκους ([[απογραφή]] 2001) και έχει έκταση 2.579,275 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Τον Οκτώβριο του 2006 τα κατοικημένα νησιά και νησίδες της Δωδεκανήσου ήταν στο σύνολο είναι:27.
 
Το πλέον ιστορικό, σημαντικό και γνωστό από τα Δωδεκάνησα είναι η [[Ρόδος]], η οποία, εδώ και χιλιετίες, είναι το νησί στο οποίο βρίσκεται η διοικητική έδρα της περιοχής. Από τα υπόλοιπα, η [[Κως]] και η [[Πάτμος]] είναι ιστορικά τα πιο σημαντικό, ενώ τα υπόλοιπα εννέα είναι η [[Αστυπάλαια]], η [[Κάλυμνος]], η [[Κάρπαθος]], η [[Κάσος]], η [[Λέρος]], η [[Νίσυρος]], η [[Σύμη]], η [[Τήλος]] και το [[Καστελόριζο]].
 
Άλλα νησιά της Δωδεκανήσου είναι το [[Αγαθονήσι]], η [[Αλιμιά]], οι [[Αρκοί]], η [[Χάλκη Δωδεκανήσου|Χάλκη]], το [[Φαρμακονήσι]], το [[Γυαλί Δωδεκανήσου|Γυαλί]], η [[Κίναρος]], η [[Λέβιθα]], οι [[Λειψοί]], ο [[Μαράθι Αρκιών|Μάραθος]], η [[Νίμος]], η [[Ψέριμος]], η [[Σαρία Δωδεκανήσου|Σαρία]], η [[Στρογγυλή Μεγίστης|Στρογγυλή]], η [[Σύρνα]] και η [[Τέλενδος]].
 
== Ιστορία ==
Αρχαιότεροι κάτοικοι ήταν οι [[Τελχίνες]] και οι Κάρες, αργότερα οι [[Αχαιοί]] και οι [[Δωριείς]]. Ήταν μέλος της πρώτης και της δεύτερης [[Αθηναϊκή συμμαχία|Αθηναϊκής Συμμαχίας]]. Μεγάλη ακμή γνώρισαν κατά τους ελληνιστικούς χρόνους. Με την υποταγή τους αργότερα στη ρωμαϊκή κυριαρχία, τα Δωδεκάνησα αποτέλεσαν τμήμα του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους (395 μ.Χ.). Το 1310 βρέθηκαν κάτω από την εξουσία των [[Ιωαννίτες Ιππότες|Ιωαννιτών Ιπποτών]]. Οι [[Τουρκία|Τούρκοι]] τα κατέλαβαν το [[1522]]. Τα Δωδεκάνησα συμετείχαν στον ξεσηκωμό τού 1821. Κατά την Κρητική Επανάσταση του 1867, ξεσηκώθηκαν οι Κάσιοι, χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Μετά από πολλές περιπέτειες, τόσο στρατιωτικές όσο και διπλωματικές, παρέμειναν υπό την οθωμανική κυριαρχία, μέχρι την έναρξη του Ιταλοτουρκικού Πολέμου, το 1911. Οι [[Ιταλοί]] αποβιβάσθηκαν στην Αστυπάλαια, τη Ρόδο και άλλα νησιά το [[1912]]. Η ιταλική κυριαρχία διήρκεσε μέχρι το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε και πέρασαν στην Ελληνική δικαιοδοσία το [[1946]]. <br />
Στην βυζαντινή αυτοκρατορία τα νησιά ανήκαν στο [[Θέμα των Δωδεκανήσων]] εκτός της Ρόδου και κάποιων νησιών ακόμα, αλλά συμπεριλαμβάνονταν και οι Κυκλάδες. Στην Τουρκοκρατία αναφέρονταν σαν [[Προνομιούχα νησιά του Αρχιπελάγους]] όπου συμπεριλαμβάνονταν τα ίδια νησιά με σήμερα εκτός της Ρόδου και της Κω και επιπλέον η Ικαρία και το Καστελλόριζο.
 
===Κρυφά σχολεία κατά την ιταλοκρατία===
Κατά την περίοδο της ιταλοκρατίας στα Δωδεκάνησα και ειδικά κατά την φασιστική περίοδο η Ιταλία έλαβε αυστηρά μέτρα κατά της ελληνικής παιδείας. Τον Ιούλιο του 1937 και στη συνέχεια το 1939 (διάταγμα 163/30.6.1939) ο De Vecchi, Υπουργός Παιδείας και Τετράρχης του Φασισμού (''Quadrumviro''), επέβαλε αυστηρές διατάξεις. Καταργήθηκαν όλα τα ελληνικά έντυπα και η ελληνική γλώσσα έγινε μάθημα προαιρετικό που διδασκόταν χωρίς βιβλία ως την τρίτη τάξη του πενταετούς δημοτικού σχολείου. Διδάσκοντες και διδασκόμενοι υποχρεώνονταν να μιλούν μόνο ιταλικά, με την απειλή αυστηρών κυρώσεων. Πολλοί δάσκαλοι της μέσης και της δημοτικής εκπαίδευσης απολύθηκαν και έφυγαν από τη Ρόδο ενώ ήλθαν Ιταλοί δάσκαλοι από την Ιταλία. Πολλά παιδιά προτίμησαν να μην πηγαίνουν καθόλου στο σχολείο παρά να μάθουν ιταλικά. Τότε ο Μητροπολίτης Ρόδου [[Απόστολος (Τρύφωνος) Επίσκοπος Ρόδου|Απόστολος]], εκμεταλλευόμενος ένα «παράθυρο» του διατάγματος που επέτρεπε την θρησκευτική κατήχηση, οργάνωσε κρυφά σχολεία που λειτουργούσαν υπό τον μανδύα των κατηχητικών<ref>Απόστολος Τρύφωνος: «''Απομνημονεύματα Μητροπολίτη Ρόδου''», τόμος Β, σελίδα 228, Ρόδος, 1954. Αναφέρεται στο: Παπαδόπουλος Στ., ''Η προσπάθεια εξιταλισμού της παιδείας στα Δωδεκάνησα την περίοδο 1936-1943 και η αντίδραση της ελληνικής πλευράς -Τα κατηχητικά σχολεία και ο ρόλος τους'' . Συνέδριο " Η Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και οι προκλήσεις της εποχής μας"
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, 2007 , σελ. 1429-1430.[http://conf2007.edu.uoi.gr/Praktika/1388-1532.pdf]</ref>.
 
Στις εκκλησίες, όπως και σε σπίτια όπου γίνονταν κρυφά μαθήματα, δίδασκαν ιερείς και θεολόγοι. Όταν έγιναν καταγγελίες στις Ιταλικές αρχές ότι οι μαθητές στα κατηχητικά διδάσκονταν ουσιαστικά την ελληνική γλώσσα, ο Απόστολος απάντησε στον κυβερνήτη ότι: «''αυτό είναι φυσικό, αφού η ελληνική είναι η επίσημη γλώσσα της ορθόδοξης λατρείας, και οι ιερείς δεν γνωρίζουν άλλη γλώσσα''».<ref>[http://invenio.lib.auth.gr/record/113365/files/MAVRIDIS.pdf?version=1 Μαυρίδης Ανδρέας (2009) ''Η Ρόδος από την Οθωμανική Αυτοκρατορία μέχρι την εθνική ολοκλήρωση (1912-1947). Ο Μητροπολίτης Ρόδου Απόστολος (1913-1946), Εκκλησία και εκπαίδευση''. Διδακτορική διατριβή, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Θεολογική Σχολή, Σελ. 91-93]</ref> Στα σχολεία αυτά χρησιμοποιούνταν σαν αναγνωστικά διάφορα εκκλησιαστικά και θρησκευτικά βιβλία που μοιράζονταν στους μαθητές.
 
===Ένωση με την Ελλάδα===
 
[[27 Ιουνίου]] [[1946]]: Στο [[Παρίσι]] και στο Συμβούλιο των Υπουργών των Εξωτερικών των τεσσάρων Δυνάμεων, αποφασίζεται να περιέλθουν τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα. Πρόκειται για απόφαση-σταθμό στην πορεία του δωδεκανησιακού λαού προς την ένωσή του με τη μητέρα Ελλάδα.
 
[[10 Φεβρουαρίου]] [[1947]]: Υπογράφεται στο Παρίσι συνθήκη ειρήνης μεταξύ των συμμάχων και των συνασπισμένων Δυνάμεων (και Ελλάδας) και της [[Ιταλία]]ς, σύμφωνα με την οποία η Ιταλία εκχωρεί στην Ελλάδα με πλήρη κυριαρχία τα νησιά της Δωδεκανήσου και τις παρακείμενες νησίδες.
 
[[31 Μαρτίου]] 1947: Στις 31 Μαρτίου 1947 ο Βρετανός διοικητής των συμμαχικών Δυνάμεων Κατοχής Δωδεκανήσου ταξίαρχος Α.Σ. Πάρκερ, παραδίδει τη Στρατιωτική Βρετανική Διοίκηση στον αντιναύαρχο Περικλή Ιωαννίδη. Αρχίζει η μεταβατική περίοδος της Ελληνικής Στρατιωτικής Διοίκησης Δωδεκανήσου.
 
[[9 Ιανουαρίου]] [[1948]]: Με το άρθρο 1 του Νόμου υπ' αριθμ. 518 "Περί προσαρτήσεως της Δωδεκανήσου εις την Ελλάδα"<ref>[http://www.et.gr/idocs-nph/search/pdfViewerForm.html?args=5C7QrtC22wGdqlDpesIXn3dtvSoClrL8kY_IXd9bfk8pCCmqt4mgGEHlbmahCJFQEmRQwePEviF8EeCoaT0MAKztT3Sb63xk3VkL3PiCQ3RLoVYQqjKiogfu8Gq1RKKQmyoZK8o4WQOM3G_iMtQ8OTsTmqLirh8Sagss-nnKoOpJxcD9vbpIeg.. Νόμος 518/1948]</ref> της Δ΄ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων ορίζεται ότι:
"Αι νήσοι της Δωδεκανήσου Αστυπάλαια, Ρόδος, Χάλκη, Κάρπαθος, Κάσος, Τήλος, Νίσυρος, Κάλυμνος, Λέρος, Πάτμος, Λειψοί, Σύμη, Κως και Καστελλόριζον, ως και αι παρακείμεναι νησίδες, είναι προσηρτημέναι εις το Ελληνικόν Κράτος από της 28 Οκτωβρίου 1947".
Με τον νόμο αυτό, που αποτελεί τη ληξιαρχική πράξη της ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου στη μητέρα Ελλάδα, τερματίζεται το μεταβατικό στάδιο της ελληνικής στρατιωτικής διοίκησης. Η 7η Μαρτίου 1948 ορίζεται ως ημέρα της πανηγυρικής τυπικής ενσωμάτωσης.
 
Η επίσημη τελετή της ενσωμάτωσης έγινε στις [[7 Μαρτίου]] του [[1948]]. Το [[1955]] η Δωδεκάνησος έγινε [[νομός]] με πρωτεύουσα τη Ρόδο.
 
== Τα νησιά αναλυτικά ==
Τα Δωδεκάνησα αποτελούνται από τα παρακάτω νησιά, τα οποία, κατά σειρά μεγέθους, είναι:
 
{| border="0" style="border: 1px solid #999; background-color:#FFFFFF" class="sortable"
Γραμμή 60 ⟶ 91 :
|}
 
Το 1912 ο πληθυσμός τους ήταν 143.482. Απ' αυτούς, οι 131.332 ήταν Έλληνες.Ο συνολικός πληθυσμός του [[νομός Δωδεκανήσου|νομού Δωδεκανήσου]] φτάνει τους 190.071 κατοίκους ([[απογραφή]] 2001) και έχει έκταση 2.579,275 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Άλλα μικρότερα νησιά είναι το Μακρύ, η Χήνα, η Αγία Κυριακή, το Αυγό, το Γλυνό, ο [[Ζαφοράς Αστυπάλαιας|Ζαφοράς]], οι [[Κουνούποι Αστυπάλαιας|Κουνούποι]], το [[Κουτσομύτι Αστυπάλαιας|Κουτσομύτι]], το Μεσονήσι, η [[Οφιδούσσα Αστυπάλαιας|Οφιδούσσα]], η [[Πλακίδα Αστυπάλαιας|Πλακίδα]], η [[Ποντικούσα Αστυπάλαιας|Ποντικούσα]], τα Στεφάνια, τα Φωκιονήσια, το Χονδρό, το Χονδρονήσι, η Ίμια - Λιμνιά δύο, η Ίμια - Λιμνιά ένα, η Καλαβρός, η [[Καλόλιμνος Καλύμνου|Καλόλιμνος]], το Μαυροπινάκι, τα [[Νερά Καλύμνου|Νερά]], η [[Πλάτη Καλύμνου|Πλάτη]], το Σαφονήδι, το Χτένι, τα [[Αρμάθια Κάσου|Αρμάθια]], το [[Μακρονήσι Κάσου|Μακρονήσι]], η Φράγκος, ο [[Αρχάγγελος Λέρου|Αρχάγγελος]], η Βελόνα, ο Γλάρος, η Μαύρα, το Μεγάλο Λιβάδι, η Πηγανούσσα, η Πλάκα, η Τρυπητή, ο Άγιος Γεώργιος, η Αγριέλαια, το Μαύρο Ποινί, η Πολύφαδος δύο, η Πολύφαδος ένα, η [[Ρω Μεγίστης|Ρω]], η [[Στρογγυλή Μεγίστης|Στρογγύλη]], το Ψωμί, η Ψωραδιά, η [[Κανδελιούσσα Νισύρου|Κανδελιούσσα]], ο Άγιος Αντώνιος, η [[Παχειά Νισύρου|Παχειά]], η [[Περγούσσα Νισύρου|Περγούσσα]], το Αγκαθονήσι, η [[Αργελούσσα Αρκιών|Αργελούσσα]], το Άνυδρο, η Καλόβολος, ο Κόμαρος, το Μακρονήσι, η [[Μαράθι Αρκιών|Μάραθος]], τα Νερά, το Τραγονήσι, το [[Χιλιομόδι Πάτμου|Χιλιομόδι]], το Γιαλεσίνο, οι Διαβάτες, ο Κουλούνδρος, ο Μαρμαράς, το [[Σεσκλί Σύμης|Σεσκλί]], ο Χονδρός, ο Γάιδαρος, η [[Αντίτηλος Τήλου|Αντίτηλος]], ο Άγιος Θεόδωρος, τα Κρεβάτια, το Μαελονήσι, η Τραγούσα, ο Γλάρος, το Κουνέλι,το Ψαθονήσιο, η [[Αστακίδα Καρπάθου|Αστακίδα]], το Ατσακιδόπουλο, η Διβούνια, η Χαμηλή, το [[Αβάπτιστο Αρκιών|Αβάπτιστο]], η [[Πίττα Καλύμνου|Πίττα]].
Τον Οκτώβριο του 2006 τα κατοικημένα νησιά και νησίδες της Δωδεκανήσου ήταν στο σύνολο 27.
 
== Ιστορία ==
Αρχαιότεροι κάτοικοι ήταν οι [[Τελχίνες]] και οι Κάρες, αργότερα οι [[Αχαιοί]] και οι [[Δωριείς]]. Ήταν μέλος της πρώτης και της δεύτερης [[Αθηναϊκή συμμαχία|Αθηναϊκής Συμμαχίας]]. Μεγάλη ακμή γνώρισαν κατά τους ελληνιστικούς χρόνους. Με την υποταγή τους αργότερα στη ρωμαϊκή κυριαρχία, τα Δωδεκάνησα αποτέλεσαν τμήμα του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους (395 μ.Χ.). Το 1310 βρέθηκαν κάτω από την εξουσία των [[Ιωαννίτες Ιππότες|Ιωαννιτών Ιπποτών]]. Οι [[Τουρκία|Τούρκοι]] τα κατέλαβαν το [[1522]]. Τα Δωδεκάνησα συμετείχαν στον ξεσηκωμό τού 1821. Κατά την Κρητική Επανάσταση του 1867, ξεσηκώθηκαν οι Κάσιοι, χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Μετά από πολλές περιπέτειες, τόσο στρατιωτικές όσο και διπλωματικές, παρέμειναν υπό την οθωμανική κυριαρχία, μέχρι την έναρξη του Ιταλοτουρκικού Πολέμου, το 1911. Οι [[Ιταλοί]] αποβιβάσθηκαν στην Αστυπάλαια, τη Ρόδο και άλλα νησιά το [[1912]]. Η ιταλική κυριαρχία διήρκεσε μέχρι το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε και πέρασαν στην Ελληνική δικαιοδοσία το [[1946]]. <br />
Στην βυζαντινή αυτοκρατορία τα νησιά ανήκαν στο [[Θέμα των Δωδεκανήσων]] εκτός της Ρόδου και κάποιων νησιών ακόμα, αλλά συμπεριλαμβάνονταν και οι Κυκλάδες. Στην Τουρκοκρατία αναφέρονταν σαν [[Προνομιούχα νησιά του Αρχιπελάγους]] όπου συμπεριλαμβάνονταν τα ίδια νησιά με σήμερα εκτός της Ρόδου και της Κω και επιπλέον η Ικαρία και το Καστελλόριζο.
 
===Κρυφά σχολεία κατά την ιταλοκρατία===
Κατά την περίοδο της ιταλοκρατίας στα Δωδεκάνησα και ειδικά κατά την φασιστική περίοδο η Ιταλία έλαβε αυστηρά μέτρα κατά της ελληνικής παιδείας. Τον Ιούλιο του 1937 και στη συνέχεια το 1939 (διάταγμα 163/30.6.1939) ο De Vecchi, Υπουργός Παιδείας και Τετράρχης του Φασισμού (''Quadrumviro''), επέβαλε αυστηρές διατάξεις. Καταργήθηκαν όλα τα ελληνικά έντυπα και η ελληνική γλώσσα έγινε μάθημα προαιρετικό που διδασκόταν χωρίς βιβλία ως την τρίτη τάξη του πενταετούς δημοτικού σχολείου. Διδάσκοντες και διδασκόμενοι υποχρεώνονταν να μιλούν μόνο ιταλικά, με την απειλή αυστηρών κυρώσεων. Πολλοί δάσκαλοι της μέσης και της δημοτικής εκπαίδευσης απολύθηκαν και έφυγαν από τη Ρόδο ενώ ήλθαν Ιταλοί δάσκαλοι από την Ιταλία. Πολλά παιδιά προτίμησαν να μην πηγαίνουν καθόλου στο σχολείο παρά να μάθουν ιταλικά. Τότε ο Μητροπολίτης Ρόδου [[Απόστολος (Τρύφωνος) Επίσκοπος Ρόδου|Απόστολος]], εκμεταλλευόμενος ένα «παράθυρο» του διατάγματος που επέτρεπε την θρησκευτική κατήχηση, οργάνωσε κρυφά σχολεία που λειτουργούσαν υπό τον μανδύα των κατηχητικών<ref>Απόστολος Τρύφωνος: «''Απομνημονεύματα Μητροπολίτη Ρόδου''», τόμος Β, σελίδα 228, Ρόδος, 1954. Αναφέρεται στο: Παπαδόπουλος Στ., ''Η προσπάθεια εξιταλισμού της παιδείας στα Δωδεκάνησα την περίοδο 1936-1943 και η αντίδραση της ελληνικής πλευράς -Τα κατηχητικά σχολεία και ο ρόλος τους'' . Συνέδριο " Η Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και οι προκλήσεις της εποχής μας"
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, 2007 , σελ. 1429-1430.[http://conf2007.edu.uoi.gr/Praktika/1388-1532.pdf]</ref>.
 
Στις εκκλησίες, όπως και σε σπίτια όπου γίνονταν κρυφά μαθήματα, δίδασκαν ιερείς και θεολόγοι. Όταν έγιναν καταγγελίες στις Ιταλικές αρχές ότι οι μαθητές στα κατηχητικά διδάσκονταν ουσιαστικά την ελληνική γλώσσα, ο Απόστολος απάντησε στον κυβερνήτη ότι: «''αυτό είναι φυσικό, αφού η ελληνική είναι η επίσημη γλώσσα της ορθόδοξης λατρείας, και οι ιερείς δεν γνωρίζουν άλλη γλώσσα''».<ref>[http://invenio.lib.auth.gr/record/113365/files/MAVRIDIS.pdf?version=1 Μαυρίδης Ανδρέας (2009) ''Η Ρόδος από την Οθωμανική Αυτοκρατορία μέχρι την εθνική ολοκλήρωση (1912-1947). Ο Μητροπολίτης Ρόδου Απόστολος (1913-1946), Εκκλησία και εκπαίδευση''. Διδακτορική διατριβή, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Θεολογική Σχολή, Σελ. 91-93]</ref> Στα σχολεία αυτά χρησιμοποιούνταν σαν αναγνωστικά διάφορα εκκλησιαστικά και θρησκευτικά βιβλία που μοιράζονταν στους μαθητές.
 
===Ένωση με την Ελλάδα===
 
[[27 Ιουνίου]] [[1946]]: Στο [[Παρίσι]] και στο Συμβούλιο των Υπουργών των Εξωτερικών των τεσσάρων Δυνάμεων, αποφασίζεται να περιέλθουν τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα. Πρόκειται για απόφαση-σταθμό στην πορεία του δωδεκανησιακού λαού προς την ένωσή του με τη μητέρα Ελλάδα.
 
[[10 Φεβρουαρίου]] [[1947]]: Υπογράφεται στο Παρίσι συνθήκη ειρήνης μεταξύ των συμμάχων και των συνασπισμένων Δυνάμεων (και Ελλάδας) και της [[Ιταλία]]ς, σύμφωνα με την οποία η Ιταλία εκχωρεί στην Ελλάδα με πλήρη κυριαρχία τα νησιά της Δωδεκανήσου και τις παρακείμενες νησίδες.
 
[[31 Μαρτίου]] 1947: Στις 31 Μαρτίου 1947 ο Βρετανός διοικητής των συμμαχικών Δυνάμεων Κατοχής Δωδεκανήσου ταξίαρχος Α.Σ. Πάρκερ, παραδίδει τη Στρατιωτική Βρετανική Διοίκηση στον αντιναύαρχο Περικλή Ιωαννίδη. Αρχίζει η μεταβατική περίοδος της Ελληνικής Στρατιωτικής Διοίκησης Δωδεκανήσου.
 
[[9 Ιανουαρίου]] [[1948]]: Με το άρθρο 1 του Νόμου υπ' αριθμ. 518 "Περί προσαρτήσεως της Δωδεκανήσου εις την Ελλάδα"<ref>[http://www.et.gr/idocs-nph/search/pdfViewerForm.html?args=5C7QrtC22wGdqlDpesIXn3dtvSoClrL8kY_IXd9bfk8pCCmqt4mgGEHlbmahCJFQEmRQwePEviF8EeCoaT0MAKztT3Sb63xk3VkL3PiCQ3RLoVYQqjKiogfu8Gq1RKKQmyoZK8o4WQOM3G_iMtQ8OTsTmqLirh8Sagss-nnKoOpJxcD9vbpIeg.. Νόμος 518/1948]</ref> της Δ΄ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων ορίζεται ότι:
"Αι νήσοι της Δωδεκανήσου Αστυπάλαια, Ρόδος, Χάλκη, Κάρπαθος, Κάσος, Τήλος, Νίσυρος, Κάλυμνος, Λέρος, Πάτμος, Λειψοί, Σύμη, Κως και Καστελλόριζον, ως και αι παρακείμεναι νησίδες, είναι προσηρτημέναι εις το Ελληνικόν Κράτος από της 28 Οκτωβρίου 1947".
Με τον νόμο αυτό, που αποτελεί τη ληξιαρχική πράξη της ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου στη μητέρα Ελλάδα, τερματίζεται το μεταβατικό στάδιο της ελληνικής στρατιωτικής διοίκησης. Η 7η Μαρτίου 1948 ορίζεται ως ημέρα της πανηγυρικής τυπικής ενσωμάτωσης.
 
Η επίσημη τελετή της ενσωμάτωσης έγινε στις [[7 Μαρτίου]] του [[1948]]. Το [[1955]] η Δωδεκάνησος έγινε [[νομός]] με πρωτεύουσα τη Ρόδο.
 
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
Γραμμή 98 ⟶ 104 :
 
==Παραπομπές==
{{παραπομπές|2}}
<references />
 
<br>
{{Δωδεκάνησα}}
{{Αιγαίο Πέλαγος}}