Μετά την απελευθέρωση της Γαλλίας, η [[κυβέρνηση του Βισί,Βισύ]] διαλύθηκε και η Προσωρινή Κυβέρνηση της Γαλλικής Δημοκρατίας (GPRF) θεσμοθετήθηκε. Με το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής τάξης απαξιωμένη και περιέχεινα περιλαμβάνει πολλά από τα μέλη που είχαν περισσότερο ή λιγότερο συνεργάστηκεσυνεργαστεί με τον εχθρό, γκωλισμόο γκωλισμός και ο κομμουνισμός έγινεέγιναν τοοι πιο δημοφιλέςδημοφιλείς πολιτικές δυνάμεις στη Γαλλία.
CharlesΟ de[[Σαρλ Gaulleντε Γκωλ]] οδήγησε την GPRF από το 1944 έως το 1946. Εν τω μεταξύ, οι διαπραγματεύσεις έλαβαν χώρα πάνω από το προτεινόμενο νέο σύνταγμα, το οποίο επρόκειτο να τεθεί σε δημοψήφισμα. De Gaulle υποστήριξε ένα προεδρικό σύστημα διακυβέρνησης, και επέκρινε την επαναφορά αυτό που υποτιμητικά αποκαλείται «"το σύστημα κομμάτων". Παραιτήθηκε Ιανουαρίουτον Ιανουάριο του 1946 και αντικαταστάθηκε από τον FélixΦελίξ GouinΓκουέν (Félix SFIOGouin, SFIO). Τελικά μόνο το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα (PCF) και η σοσιαλιστική SFIO υποστήριξε το σχέδιο Συντάγματος, το οποίο προβλέπει μια μορφή διακυβέρνησης που βασίζεται σε ένα μόνο κοινοβουλευτικό όργανο (μονοθάλαμο) αλλά και αυτό απορρίφθηκε στο δημοψήφισμα της 5 Μαΐου του 1946.
Στις [[Βουλευτικές Εκλογές]] του 1946, η RGR (Rassemblement des gauches républicaines), η οποία περιλάμβανε το Ριζοσπαστικό-Σοσιαλιστικό Κόμμα, το Δημοκρατικό και την Σοσιαλιστική Ένωση της Αντίστασης και άλλα συντηρητικά κόμματα, η οποία έλαβε 37,42%, προσπάθησε ανεπιτυχώς να αντιταχθεί στους χριστιανοδημοκράτςς και σοσιαλιστές της συμμαχίας MRP -SFIO-PCF η οποία έλαβε 41,87%. Η νέα συντακτική συνέλευση αποτελούνταν από 216 Χριστιανοδημοκράτες Βουλευτές, 153 Σοσιαλιστές Βουλευτές και 76 Κεντρώους Βουλευτές. Έτσι σχηματίστηκε κυβέρνηση συνεργασίας Κέντρου-Χριστιανοδημοκρατών.
