Ο '''Μυλωνάς του Πότσνταμ''', γνωστότερος παλαιότερα στην ελληνική βιβλιογραφία ως ο ''μυλωθρός του Πότσδαμ'', είναι ένα πραγματικό περιστατικό που συνέβη στα μέσα περίπου του 14<sup>ου</sup> αιώνα<ref>↑ W. Jellinek μτφρ. Παπαδοπούλου, «το χρονικόν της υποθέσεως» Α΄σΑ΄ σ. 246 </ref>. Αναφέρεται σε νομικά συγγράμματα ως το ουσιαστικότερο στοιχείο της [[Πολιτεία δικαίου|Πολιτείας δικαίου]] και ως ένα κατ΄εξοχήνκατ' εξοχήν απτό και πειστικό παράδειγμα, προκειμένου να καταδειχθεί η υπεροχή της δικαστικής εξουσίας έναντι της εκτελεστικής.<ref>[[Μιχαήλ Στασινόπουλος]], Διοικητικό Δίκαιο, σ. 4, 1964</ref>
'ΟτανΌταν ο τοπικός ηγεμόνας παρότρυνε τον μυλωνά να επεκτείνει την πέριξ του μύλου του ιδιοκτησία, οι θιγέντες ιδιοκτήτες προσέφυγαν στα δικαστήρια του Βερολίνου[[Βερολίνο]]υ, με αποτέλεσμα να δικαιωθούν. Ο δε μυλωνάς, όταν ρωτήθηκε γιατί έχασε τη δίκη, μια και είχε την προστασία του ηγεμόνα, αναφώνησε την περιλάλητη φράση «υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο».
