Θανατική ποινή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 37.6.247.221 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό [[Χρήστ...
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 13:
== Ιστορία ==
[[File:Beccaria - Dei delitti e delle pene - 6043967 A.jpg|thumb|[[Cesare Beccaria]], ''Dei delitti e delle pene'']]
Η θανάτωση εγκληματιών ήταν πολύ συνηθισμένη στο παρελθόν, από την αρχαιότητα μέχρι τον 20ό αιώνα. Ένα πρώιμο γνωστό παράδειγμα θανατικής ποινής είναι η ύπαρξή της στον [[Κώδικας του Χαμουραμπί|κώδικα του Χαμουραμπί]], την 2η χιλιετία π.Χ. στη [[Μεσοποταμία]]. Στην [[Αρχαία Αθήνα|Αθήνα]], κατά την [[αρχαϊκή εποχή]], προβλεπόταν από τους νόμους του [[Δράκων|Δράκοντα]]. Οι συνηθέστεροι τρόποςτρόποι θανάτωσης στην αρχαιότητα ήταν η [[σφαγή]], ο [[αποκεφαλισμός]] κλπ. Κατά την [[ρωμαϊκή εποχή]] διαδόθηκε σε όλη τη Μεσόγειο η μέθοδος της [[σταύρωση]]ς και του [[Κατασπαραγμός|κατασπαραγμού από θηρία]]. Στον [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]] και στην πρώιμη [[Νεότερη Εποχή|νεώτερη]] Ευρώπη, μεταξύ άλλων, με θάνατο στην πυρά τιμωρούνταν όσοι θεωρούνταν [[Αίρεση|αιρετικοί]] και οι κατηγορούμενοι για [[μαγεία]].
 
Σε πολλούς πολιτισμούς συνυπήρχαν διαφορετικά είδη θανάτωσης, ανάλογα με το διαπραχθέν έγκλημα, διότι κάθε είδος είχε συνήθως διαφορετικό συμβολισμό. Για παράδειγμα, στην Ευρώπη, ο θάνατος δι' [[απαγχονισμός|απαγχονισμού]] θεωρείτο εξευτελιστικός και προβλεπόταν για ληστές, σε αντίθεση με τον [[αποκεφαλισμός|αποκεφαλισμό]], που θεωρείτο ευγενής τρόπος θανάτου, κατάλληλος για αριστοκράτες. Οι αιρετικοί καίγονταν στην πυρά διότι, σύμφωνα με τις αντιλήψεις της εποχής, η φωτιά ήταν μέσο κάθαρσης.