Θέμος Ασδέρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

| περίοδοςπροπονητής1=1931-19331932 | προπονητής1=ΑΕΚ Αθηνών

Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση εργάστηκε ως [[προπονητής|τεχνικός]], με σημαντική συνεισφορά ως πρώτος προπονητής στην ομάδα των ''Κιτρινόμαυρων'' της δεκαετίας του '30 (1931-19331932, 1936-1937), ενώ μεταπολεμικά (1945-1947) ανέλαβε τον [[Ολυμπιακός (ποδόσφαιρο)|Ολυμπιακό]], με τον οποίο κατέκτησε το νταμπλ του 1947,<ref>[http://www.sport24.gr/football/omades/Olympiakos/o-valverde-twn-rekor.1753209.html Ο Βαλβέρδε των ρεκόρ, www.sport24.gr]</ref> καθώς και τα πρωταθλήματα της [[Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Πειραιά|ΕΠΣ Πειραιώς]] την ίδια και την προηγούμενη χρονιά.<ref>Στάθης Αρβανίτης, ''Η ιστορία του Ολυμπιακού, με πλήρη στοιχεία 1925-2000 • 75 χρόνια θρύλου'', Εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 2000, ISBN 960-0329-45-1, σελ. 39 και 18</ref> Ενδιάμεσα, είχε ασκήσει επί [[Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944|Κατοχής]] (1943 ή 44 με 1944) τα ίδια καθήκοντα στον Παναθηναϊκό,<ref>Βαγγέλης Μελέκογλου-Άγγελος Μενδρινός-Θοδωρής Ντάβελος, ''1908-1998 Παναθηναϊκός • Ποδοσφαιρική εποποιία'', έκδοση Τριφύλλι ΑΕΒΕ, Αθήνα 1999, ISBN 960-8625-31-9, τμ. Α, σελ. 123</ref> <ref>Σήφης Βοτζάκης (συνεργ. Β. Μελέκογλου), ''100 χρόνια Παναθηναϊκός • Η ιστορία 1908-2008'', Εκδόσεις Α.Α Λιβάνη, Αθήνα 2008, ISBN 960-1418-75-X, σελ. 775</ref> γεγονός που καθιστά τον Ασδέρη ως πρωτοπόρο στο σπάνιο γεγονός της συνεργασίας με κάθε έναν από τους τρεις δημοφιλέστερους ποδοσφαιρικούς συλλόγους της Ελλάδας και μάλιστα πολύ νωρίτερα των άλλων δύο που το επανέλαβαν, του Αυστριακού [[Χέλμουτ Σενέκοβιτς]] και του Πολωνού [[Γιάτσεκ Γκμοχ]] τη δεκαετία του '80.