Δωδεκάνησα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Άλλα νησιά της Δωδεκανήσου είναι το [[Αγαθονήσι]], η [[Αλιμιά]], οι [[Αρκοί]], η [[Χάλκη Δωδεκανήσου|Χάλκη]], το [[Φαρμακονήσι]], το [[Γυαλί Δωδεκανήσου|Γυαλί]], η [[Κίναρος]], η [[Λέβιθα]], οι [[Λειψοί]], ο [[Μαράθι Αρκιών|Μάραθος]], η [[Νίμος]], η [[Ψέριμος]], η [[Σαρία Δωδεκανήσου|Σαρία]], η [[Στρογγυλή Μεγίστης|Στρογγυλή]], η [[Σύρνα]] και η [[Τέλενδος]].

 

Η ονομασία Δωδεκάνησος ή Δωδεκάνησα αναφέρεται σήμερα σε ένα νησιωτικό σύμπλεγμα που περιλαμβάνει δεκαπέντε κύρια νησιά—[[Αγαθονήσι]], [[Αστυπάλαια]], [[Κάλυμνος]], [[Κάρπαθος]], [[Κάσος]], [[Καστελλόριζο]], [[Κως]], [[Λειψοί]], [[Λέρος]], [[Νίσυρος]], [[Πάτμος]], [[Ρόδος]], [[Σύμη]], [[Τήλος]], και [[Χάλκη]]—καθώς και 93 μικρότερες νησίδες.{{sfn|Giannopoulos|2006|pp=275–276}} Από την Αρχαιότητα, τα νησιά αυτά ανήκαν στο ευρύτερο σύμπλεγμα των [[Νότιες Σποράδες|Νοτίων Σποράδων]].{{sfn|Giannopoulos|2006|p=275}}

 

 

Έτσι, όταν ο ελληνικός τύπος της εποχής άρχισε να αναφέρεται με το ζήτημα, χρησιμοποιήθηκε ο όρος «Δωδεκάνησος» για να δηλώσει συλλογικά τα δώδεκα προνομιούχα νησιά—Κάλυμνος, Σύμη, Λέρος, [[Ικαρία]], Πάτμος, Αστυπάλαια, Νίσυρος, Χάλκη, Τήλος, Κάρπαθος, Κάσος, και Καστελλόριζο. Λίγο αργότερα, το 1912, τα περισσότερα νησιά καταλήφθηκαν από την Ιταλία στα πλαίσια του [[Ιταλοτουρκικός Πόλεμος|Ιταλοτουρκικού Πολέμου]], εκτός από το Καστελλόριζο, που περιήλθε υπό ιταλική κυριαρχία μόλις το 1921, και την Ικαρία, που με την έκρηξη του [[Α' Βαλκανικός Πόλεμος|Α' Βαλκανικού Πόλεμου]] ενώθηκε με την Ελλάδα. Την θέση των δυο τελευταίων την πήραν η Κως και η Ρόδος, επαναφέροντας τον αριθμό των μειζόνων νήσων υπό ιταλική κυριαρχία σε δώδεκα. Έτσι όταν ο ελληνικός τύπος άρχισε να κινητοποιείται υπέρ της ένωσης των ιταλοκρατούμενων νήσων με την Ελλάδα το 1913, και πάλι χρησιμοποιήθηκε ο όρος «Δωδεκάνησος». Οι ίδιες οι ιταλικές αρχές βοήθησαν στην καθιέρωσή του όταν ονόμασαν την κτήση τους «Ρόδος και Δωδεκάνησος» (''Rodi e Dodecaneso''), με του Λειψούς να "προάγονται" και να παίρνουν τη υέση της Ρόδου, την οποία οι Ιταλοί θεωρούσαν ξεχωριστή λόγω της ιδιαίτερης σημασίας της.{{sfn|Giannopoulos|2006|pp=280–284}} Μέχρι το 1920, ο όρος «Δωδεκάνησος» είχε επικρατήσει για να δηλώνει τα ιταλοκρατούμενα νησιά στο σύνολό τους, πράγμα που αναγνωρίστηκε και με τον διορισμό του πρώτου Ιταλού μη στρατιωτικού κυβερνήτη, κόμη Κάρλο Σένι, ως «Αντιβασιλέα της Δωδεκανήσου» (''Reggente del Dodecaneso'') στις 7 Αυγούστου 1920. Με την άνοδο του [[Μουσσολίνι]] στην εξουσία έγιναν προσπάθειες να ελαττωθεί η χρήση του ονόματος, πλέον στενά συνδεδεμένου με τις ελληνικές αξιώσεις επί των νησιών, και υιοθετήθηκε η επίσημη ονομασία «Ιταλικά Νησιά του Αιγαίου Πελάγους» (''Isole italiane dell'Egeo''), αλλά αυτή δεν είχε ποτέ απήχηση πέραν της ιτλαικής διοίκησης.{{sfn|Giannopoulos|2006|pp=284–294}} Τα νησιά τελικά ενώθηκαν με την Ελλάδα το 1947, αρχικά ως η Γενική Διοίκησις Δωδεκανήσου, και μετά το 1955 ως ο Νομός Δωδεκανήσου.{{sfn|Giannopoulos|2006|p=294}}

 

== Ιστορία ==