Αρισταγόρας ο Μιλήσιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 2:
 
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Το [[501 π.Χ.]], Νάξιοι πρόσφυγες κατεύθασανκατέφθασαν στην αυλή του ζητώντας του βοήθεια προκειμένου να ξανακερδίσουν την εξουσία στην πατρίδα τους. Χωρίς να μπορέσει να αντισταθεί στον πειρασμό να θέσει τη [[Νάξος|Νάξο]] υπό την εξουσία του, επισκέφθηκε τοτον φίλο του και γείτονα Πέρση σατράπη, τον [[Αρταφέρνης|Αρταφέρνη]] από τον οποίο έλαβε μια πολεμική δύναμη με την υπόσχεση να θέσει υπό την εξουσία του τόσο τη Νάξο όσο και τα γύρω νησιά. Κατά τη διάρκεια της πορείας τους ήρθε σε διαμάχη με τον Πέρση διοικητή της στρατιάς, τοτον [[Μεγαβάτης (στρατηγός)|Μεγαβάτη]], ο οποίος ως εκδίκηση έστειλε κρυφά μήνυμα στη Νάξο προειδοποιώντας την για τον κίνδυνο. Ως αποτέλεσμα η εκστρατεία κράτησε τέσσερις μήνες και τελικά απέτυχε. Ο Αρισταγόρας βρέθηκε εκτεθειμένος απέναντι στον Αρταφέρνη και φοβούμενος για την εξουσία του ξεκίνησε να μελετά το ενδεχόμενο μιας επανάστασης των [[Ίωνες|Ιώνων]]. Η αποφασιστικότητά του αυξήθηκε αφού έλαβε μήνυμα στήριξης από τον Ιστιαίο.
 
Σαν πρώτο βήμα αφαίρεσε από τους έτερους τυράννους της περιοχής τα προνόμια τους, τους παρέδωσε στο έλεος των υπηκόων τους και διακήρυξε τη [[δημοκρατία]]. Ταυτόχρονα παρέδωσε κι ο ίδιος την εξουσία. Κατόπιν κατέπλευσε στην ηπειρωτική Ελλάδα αναζητώντας στήριξη στο εγχείρημά του. Αρχικά πήγε στη [[Αρχαία Σπάρτη|Σπάρτη]] όπου εξάντλησε όλα του τα επιχειρήματα προκειμένου να πείσει το βασιλιά [[Κλεομένης Α' της Σπάρτης|Κλεομένη Α']] να τον βοηθήσει. Τελικά διατάχθηκε να αναχωρήσει. Στην [[Αθήνα]] τον δέχθηκαν με περισσότερη εγκαρδιότητα. Ο Αρισταγόρας μίλησε ενώπιον της [[Εκκλησία του Δήμου|Εκκλησίας του Δήμου]], με βασικά επιχειρήματα τον τεράστιο πλούτο της Ασίας και τον ελάχιστα αξιόμαχο περσικό στρατό. Δεν παρέλειψε μάλιστα να υπενθυμίσει στο ακροατήριό του ότι οι κάτοικοι της Μιλήτου ήταν απόγονοι Αθηναίων αποίκων. Τελικά οι ΑΘηναίοιΑθηναίοι του εμπιστεύθηκαν είκοσι πολεμικά πλοία. Με τη σειρά της η [[Ερέτρια]] έστειλε άλλα πέντε, επειδή στο παρελθόν οι Μιλήσιοι της είχαν συμπαρασταθεί σε δικό της πόλεμο.
 
Με τις δυνάμεις αυτές κατέλαβε το [[499 π.Χ.]] τις [[Σάρδεις]], πόλη την οποία και έκαψε. Ωστόσο τελικά διώχτηκε μέχρι τις ακτές. Οι σύμμαχοί του αναχώρησαν και οι παραθαλάσσιες πόλεις άρχισαν να υποκύπτουν απέναντι στον περσικό στρατό. Ο Αρισταγόρας φοβισμένος και απελπισμένος πρότεινε στους φίλους του να μετοικήσουν. Κατόπιν αφήνοντας στους Ίωνες να διαχειριστούν όπως μπορούσαν την κατάσταση που ο ίδιος είχε δημιουργήσει, διέφυγε στη Μύρκινο. Λίγο αργότερα, ίσως το [[497 π.Χ.]], κατά τη διάρκεια επίθεσης ενάντια σε μια πόλη των [[Ηδωνίδα|Ηδώνων]] βρήκε το θάνατο κατά τη διάρκεια εξόδου που πραγματοποίησαν οι πολιορκημένοι.