Ιταλοκρατία στα Δωδεκάνησα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 50:
Είχε περάσει λίγος καιρός από την αποπομπή του [[Μουσολίνι]], όταν το Σεπτέμβριο του 1943 η Ιταλία αναγκάστηκε να υπογράψει ανακωχή με τους συμμάχους. Οι Γερμανοί κινήθηκαν γρήγορα για την κατάληψη των νησιών. Στη [[μάχη της Δωδεκανήσου]] που ακολούθησε οι Γερμανοί κατέλαβαν αρχικά τη Ρόδο και συνέλαβαν τον Καμπιόνι. Στη συνέχεια κατάφεραν σημαντικές νίκες στη [[μάχη της Κω]] και τη [[μάχη της Λέρου]] κατά των Άγγλων και μέχρι τις 22 Νοεμβρίου είχαν καταλάβει όλα τα νησιά.
 
Τα νησιά παρέμειναν υπό τον έλεγχο του Γερμανού διοικητή [[Ούρλιχ ΚλήμανΚλέεμαν]] μέχρι το Σεπτέμβριο του 1944 και στη συνέχεια πέρασαν υπό τον έλεγχο του [[Όττο Βάγκενερ]]. Λίγες μόλις μέρες μετά την αυτοκτονία του [[Χίτλερ]], δόθηκε εντολή για την παράδοση των γερμανικών δυνάμεων. Έτσι στις 8 Μαΐου 1945, ο Βάγκενερ υπέγραψε τη συνθήκη παράδοσης των νησιών στους Άγγλους.
 
Όμως, οι προθέσεις των Άγγλων για τα νησιά ήταν σκιώδεις. Έτσι λοιπόν, σε μια προσπάθεια να πιέσει καταστάσεις, στις 15 Μαΐου 1945, κατέφθασε στη Ρόδο ο [[αντιβασιλέας]] της Ελλάδας, ο [[αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός]] συνοδευόμενος από διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία που κάλυψαν την περιοδεία του στα νησιά. Η υποδοχή του από τους νησιώτες ήταν ενθουσιώδης.