Σαμουήλ Χαντζερής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 7:
Στο κοινωνικό επίπεδο στηλίτευσε τη «σκλαβιά της γυναίκας» και μίλησε ενάντια στο θεσμό της προίκας και του εμπορικού γάμου.<ref>Λόγοι πατριωτικοί απλοσύνθετοι, για τη σκλαβιά της γυναίκας και για το χαλασμό του γένους, στηλιτευτικοί της προίκας και τον εμπορικού γάμου, κηρυγμένοι στα 1767 από τον πατριάρχη Σαμουήλ Χαντζερή, φανερωμένοι στα λογοτεχνικά μας κι αποκαταστημένοι από τον Γ. Βαλέτα, έκδ. Βιβλία Πηγής, Αθήνα 1948.</ref> Μερίμνησε ώστε η πατριαρχική σφραγίδα να μοιραστεί σε τέσσερα μέρη, τρία εκ των οποίων δόθηκαν σε συνοδικούς ιεράρχες. Τόνισε έτσι το συνοδικό σύστημα διοίκησης του Πατριαρχείου, κατά το οποίο μοιράζονται οι ευθύνες και περιορίζεται το ενδεχόμενο αυθαιρεσιών από πλευράς του Πατριάρχη.
 
Οι ριζοσπαστικές κινήσεις του προκάλεσαν αντιδράσεις, οι οποίες έφτασαν στο σημείο να τον αναγκάσουν σε παραίτηση στις [[5 Νοεμβρίου]] [[1768]]. Εξορίστηκε στη [[Μονή Μεγίστης Λαύρας]] του [[Άγιο Όρος|Αγίου Όρους]] και το [[1770]] πέτυχε να του επιτρέψει η τουρκική κυβέρνηση να επιστρέψει στην κατοικία του στα [[Θεραπειά]]. Μετά την παραίτηση του Πατριάρχη [[Θεοδόσιος Β´ (αυτοκράτορας)|Θεοδοσίου Β΄]], η Σύνοδος εξέλεξε και πάλι τον Σαμουήλ Πατριάρχη, παρά τη θέλησή του, στις [[17 Νοεμβρίου]] [[1773]].
 
Η δεύτερη αυτή Πατριαρχία του διήρκεσε περίπου έναν χρόνο. Κατά τη διάρκειά της προσπάθησε να επιλύσει το ζήτημα των «Κολλυβάδων» επιλέγοντας σκληρότερη πολιτική από αυτήν του προκατόχου του. Στις [[24 Δεκεμβρίου]] [[1774]] εξορίστηκε πάλι στο Άγιο Όρος και μετά στη [[Χάλκη (Τουρκία)|Χάλκη]], όπου και πέθανε στις [[10 Μαΐου]] [[1775]]. Ετάφη στο ναό του Αγίου Νικολάου στη [[Χάλκη (Τουρκία)|Χάλκη]].<ref>[http://www.halki-morf-sind.gr/articles.php?sub_id=1 Ακύλα Μήλλα, Ο ιερός ναός του αγίου Νικολάου]</ref> Φημολογείται οτι ερωμένη του Σαμουήλ ήταν η Ρωξάνδρα Καρατζά.<ref>Σταματόπουλος Τάκης, ''Ο εσωτερικός αγώνας'', εκδόσεις Κάλβος, τόμος Α΄, σελ. 152</ref>