Παντελεήμων Αργυροκάστρου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στην [[Κορυτσά]] και φοίτησε σε σχολεία της πατρίδας του. Υποστηρίζεται η άποψη πως σε εφηβική ηλικία συμμετείχε στον [[Μακεδονικός Αγώνας|Μακεδονικό Αγώνα]]<ref name="makedonia">[http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin_ftr.asp?c=124&pageid=58438&id=-1&s=0&STEMTYPE=0&STEM_WORD_PHONETIC_IDS=ARsASJASVAScASNASTASNASGASUAShASV&CropPDF=0 Εφημερίδα «Μακεδονία», 27 Μαΐου 1969, σελ. 9].</ref>. To [[1906]], έπειτα από μέριμνα του συγγενή του, [[Ιερά Μητρόπολις Μηθύμνης|μητροπολίτη Μηθύμνης]] Στέφανου<ref name="ΘΗΕ">Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος 9ος, σελ. 1144.</ref>, μετέβη για σπουδές στην [[Θεολογική Σχολή της Χάλκης]] τις οποίες ολοκλήρωσε το [[1913]]. Αργότερα, επέστρεψε στην πατρίδα του και δίδαξε Θρησκευτικά και Ιστορία ως καθηγητής στο Μπάγκειο Γυμνάσιο Κορυτσάς. Σε αυτή τη θέση παρέμεινε ως το [[1920]] όταν οι αλβανικές αρχές απαγόρευσαν τη λειτουργία του γυμνασίου<ref name="ΘΗΕ" />. Ο Παντελεήμων όμως, παρέμεινε στην [[Κορυτσά]] όπου ανέπτυξε δράση σε πολιτιστικά, πολιτικά, θρησκευτικά και εκπαιδευτικά ζητήματα ενώ διετέλεσε ιεροκήρυκας σε ναό της πόλης<ref name="Γιαννακού">[http://invenio.lib.auth.gr/record/124106/files/GRI-2010-5542.pdf Γιαννακού Μαρία, 2009, σελ. 78].</ref>. Ενδιάμεσα, είχε καταταγεί το [[1915]] στον [[Ελληνικός Στρατός|ελληνικό στρατό]] ως ιεροκήρυκας στο 46ο Σύνταγμα που κατείχε την πόλη της [[Κορυτσά|Κορυτσάς]]<ref name="ΘΗΕ">θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος 9ος, σελ. 1144.</ref>.

Το [[1923]] και το [[1929]] υπέστη διώξεις διότι αρνήθηκε να αναγνωρίσει το αυτοκέφαλο της [[Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας|Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας]] λόγω του αντικανονικού τρόπου με τον οποίο αυτή κατέστη αυτοκέφαλη<ref name="ΘΗΕ" /><ref>Μάλιστα, αργότερα, αποκάλεσε το κληρικολαϊκό συνέδριο του [[Μπεράτ|Βερατίου]] που επικύρωσε από αλβανικής πλευράς το αυτοκέφαλο ως «''τὸ κωμικὸν αὐτὸ ἀποκύημα τοῦ μαινομένου ἐθνοφυλετισμοῦ''» ( βλ. [http://invenio.lib.auth.gr/record/124106/files/GRI-2010-5542.pdf Γιαννακού Μαρία, 2009, σελ. 27] ).</ref>. Από το [[1931]] ως το [[1937]] σπούδασε στο [[Πανεπιστήμιο Αθηνών]], Νομικά και Πολιτικές Επιστήμες.

Κατά τη διάρκεια της θητείας του, χαρακτηρίστηκε για τις ενέργειές του ενάντια στη διείσδυση της [[Ουνία|Ουνίας]] στην [[Αλβανία]] τον Αύγουστο του [[1939]]<ref name="Παππά2">Ευτυχία Παππά, 2009, σελ. 349.</ref>, για την προσπάθεια ανύψωσης του ηθικού της [[Βόρεια Ήπειρος|ελληνικής μειονότητας]]<ref name="ΘΗΕ">θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος 9ος, σελ 1144.</ref> καθώς και για την τάση του να εμποδίζει τους μικτούς γάμους μεταξύ [[Ορθοδοξία|ορθοδόξων]] και [[Μουσουλμανισμός|μουσουλμάνων]]<ref>[http://invenio.lib.auth.gr/record/124106/files/GRI-2010-5542.pdf Γιαννακού Μαρία, 2009, σελ. 86].</ref>. Παράλληλα, προσπάθησε να διασφαλίσει τη σημαντικής έκτασης εκκλησιαστική και μοναστηριακή περιουσία της επισκοπής του, ανανέωσε τα χρησιμοποιούμενα εκκλησιαστικά βιβλία, ίδρυσε νέους ναούς, μετέφρασε διάφορα έργα εκκλησιαστικών συγγραφέων στα [[Αλβανική γλώσσα|αλβανικά]], συγκέντρωσε διάφορα χειρόγραφα και κειμήλια με σκοπό τη δημιουργία εκκλησιαστικού μουσείου και ίδρυσε γυναικείο ορθόδοξο σύνδεσμο<ref>[http://invenio.lib.auth.gr/record/124106/files/GRI-2010-5542.pdf Γιαννακού Μαρία, 2009, σελ. 86 - 87.]</ref>.