Ρωσική Συντακτική Συνέλευση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 182:
Ο Λένιν και οι Μπολσεβίκοι άρχισαν να θέτουν υπό αμφισβήτηση την αξία της Συντακτικής Συνέλευσης αμέσως μόλις φάνηκε πιθανό ότι η Συνέλευση δεν θα περιείχε μια πλειοψηφία υπέρ της Σοβιετικής κυβέρνησης. Στις 27 Νοεμβρίου [14 Νοεμβρίου] 1917, ο Λένιν είπε στο Έκτακτο Πανρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ των Αγροτών Αντιπροσώπων ότι η Συντακτική Συνέλευση δεν πρέπει να απομακρύνει τους αγρότες από τον αγώνα κατά του κεφαλαίου:
{{απόσπασμα|
|V. I. Lenin<ref>{{cite book
|author = V. I. Lenin
|title = The Extraordinary All-Russia Congress Of Soviets
Γραμμή 194 ⟶ 196 :
|isbn =
}}</ref>
}}
Στις 4 Δεκεμβρίου [21 Νοεμβρίου] 1917, ο Λαϊκός Επίτροπος Ναυτικών Υποθέσεων [[Πάβελ Ντιμπένκο]] διέταξε να παραμείνουν 7.000 φιλο-Μπολσεβίκοι ναύτες της [[Κροστάνδης]] σε “πλήρη επιφυλακή” στην περίπτωση σύγκλησης της Συντακτικής Συνέλευσης στις 9 Δεκεμβρίου [26 Νοεμβρίου] 1917. Μια συγκέντρωση περίπου 20.000 στην Κροστάνδη “στρατιωτών, ναυτών, εργατών και αγροτών” πήρε την απόφαση να στηρίξει μόνο μια Συντακτική Συνέλευση που θα ήταν “έτσι συγκροτημένη ώστε να εδραιώνει τα επιτεύγματα της Οκτωβριανής Επανάστασης [και θα ήταν απαλλαγμένη από τους [[Καλεντινίτες]] και τους ηγέτες της αντεπαναστατικής μπουρζουαζίας]”.<ref>{{cite book
Γραμμή 236 ⟶ 239 :
Έτσι ο Λένιν υποστήριξε ότι
{{απόσπασμα|
}}
Η προτεινόμενη λύση του Λένιν στο πρόβλημα ήταν η Συντακτική Συνέλευση να συμφωνήσει σε νέες εκλογές, για να εκπροσωπήσει καλύτερα την τωρινή θέληση του λαού,<ref>Christopher Read, Lenin: A Revolutionary Life, Abingdon: Routledge (2005), p. 192.</ref> και να δεχθεί την Σοβιετική κυβέρνηση, στο μεταξύ:
{{απόσπασμα|
| V. I. Lenin, Theses On The Constituent Assembly<ref>{{cite book
|author = V. I. Lenin
|title = Theses On The Constituent Assembly
Γραμμή 343 ⟶ 350 :
Το σχέδιο των σοσιαλιστών ήταν μερικώς επιτυχημένο στο ότι οι εκ νέου εκλογές των Σοβιέτ τον χειμώνα και ιδιαίτερα την άνοιξη του 1918 απέφεραν φιλο-Εσερικές και αντι-Μπολσεβίκικες πλειοψηφίες, αλλά το σχέδιό τους διαψεύστηκε από την άρνηση της Σοβιετικής κυβέρνησης να δεχθεί τα αποτελέσματα των εκλογών και την επαναλαμβανόμενη απ’ αυτή διάλυση των αντι-Μπολσεβίκικων Σοβιέτ. Όπως ένας από τους Μπολσεβίκους ηγέτες στην [[Τούλα]], ο Ν. Β. Κοπίλοβ, έγραψε στην Κεντρική Επιτροπή των Μπολσεβίκων στις αρχές του 1918:
{{απόσπασμα|
|Scott Smith, op. cit.<ref>Scott Smith, op. cit. on the Bolshevik non-recognition of anti-Bolshevik deputies in Petrograd, Astrakhan, Tula, etc.</ref>
}}
Σε απάντηση, οι Σοσιαλ-Επαναστάτες και οι Μενσεβίκοι άρχισαν τις Συνελεύσεις των Πληρεξουσίων των Εργατών, που λειτουργούσαν παράλληλα με τα κυριαρχούμενα από τους Μπολσεβίκους Σοβιέτ. Η ιδέα αποδείχθηκε δημοφιλής μέσα στους εργάτες, αλλά είχαν μικρή επίδραση στην κυβέρνηση των Μπολσεβίκων.
| |||