Ανί: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αντικατάσταση της Image:Double-Walls-Northside-Ani-Armenia-1885.gif με την Image:Double-Walls-Northside-Ani-Armenia-1885.png (από τον GifTagger επειδή: Replacing GIF by exact PNG dupli... |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 3:
[[Αρχείο:20110419 Ani North Walls Turkey Panorama Close View.jpg|thumb|right|500px|Τα βόρεια τείχη του Ανί.]]
Το '''Ανί''' ([[Αρμενική γλώσσα|Αρμένικα]]: Անի, [[Γεωργιανή γλώσσα|Γεωργιανά]]: ანი, [[Λατινικά]]: Abnicum, γνωστό και ως Ανίον)
Το Ανί είναι χτισμένο σε μια τριγωνική γεωγραφική περιοχή με φυσική οχύρωση ανατολικώς από το φαράγγι του ποταμού Ακχουριάν και δυτικώς από την κοιλάδα Μποστανιάρ/Τζαγκοτζαντβόρ. Ο ποταμός Ακχουριάν ο οποίος είναι παρακλάδι του ποταμού Αράξ, οριοθετεί τα σημερινά σύνορα μεταξύ της Τουρκίας και της Αρμενίας. Το Ανί αποκαλείται
== Ιστορία ==
=== Ετυμολογία ονόματος ===
Οι Αρμένιοι χρονογράφοι Yeghishe και Ghazar Parpetsi αναφέρουν για πρώτη φορά το Ανί το 5ο μ.Χ αιώνα Περιέγραψαν το Ανί ως ένα ισχυρό φρούριο χτισμένο στην κορυφή ενός λόφου το οποίο είχε η Αρμένικη δυναστεία των Καμσαρακάνων (Kamsarakan). Η πόλη είχε πάρει το όνομα του φρουρίου και ήταν [[Παγανισμός|παγανιστικό]] κέντρο του Ανί-Καμάκχ το οποίο βρισκόταν στην περιοχή του Daranaghi στην βόρεια Αρμενία. Το Ανί ήταν προηγουμένο γνωστό ως Κχνάμκ (Խնամք) αν και οι ιστορικοί δεν είναι βέβαιοι γιατί είχε την ονομασία αυτή. Ο Γερμανός φιλόλογος και γλωσσολόγος Γιόχαν Χέϊνριχ Χούμπσχαμαν, ο οποίος μελετούσε την Αρμένικη γλώσσα, υποστήριξε ότι η λέξη ίσως προέρχεται από την Αρμένικη λέξη "κχναμέλ" (խնամել), ένα [[απαρέμφατο]] το οποίο σημαίνει
=== Πρωτεύουσα του βασιλείου των Βαγρατιδών ===
[[Αρχείο:Bagratuni Armenia 1000-en.svg|thumb|right|550px|Η Αρμενία στο μεσαίωνα - χάρτης της δυναστείας Βαγρατιδών το έτος 1000 μ.Χ.]]
Στις αρχές του 9ου αιώνα τα πρώην εδάφη των Καμσαρακάνων στην περιοχή Αρσαρουνίκ (Arsharunik) και Σιράκ (Shirak) (οι οποίες συμπεριλάμβαναν το Ανί) ενώθηκαν με τα εδάφη της Αρμένικης [[Δυναστεία των Βαγρατιδών|Δυναστείας των Βαγρατιδών]]
Το Ανί έφτασε την ακμή κατά την μακρά βασιλεία του βασιλιά Γκαγκίκ Ι (989-1020). Μετά το θάνατό του οι δύο υιοί του μάλωσαν για την διαδοχή. Ο πρωτότοκος γιος ο Χοβχάνες Σμπατ (1020-1041) απέκτησε το έλεγχο του Ανί και ο νεότερος αδελφό του Ασχότ IV (1020-1040) απέκτησε το έλεγχο άλλων εδαφών της δυναστείας Βαγρατιδών. Ο Χοβχάνες Σμπατ, φοβούμενος ότι η [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]] θα επιτεθεί στο αδύναμο βασίλειο έκανε τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Βασίλειο κληρονόμο του. Το Ιανουάριο 1022 ο Πατριάρχης Πέτρος παράδωσε στο [[Βασίλειος Β'|Βασίλειο Β']], ο οποίος ξεχειμώνιαζε με το στρατό του στην [[Τραπεζούντα]], ένα έγγραφο από τον Χοβχάνες Σμπατ με το οποίο θα έπαιρνε ενέχυρο το βασίλειο σε περίπτωση που αυτός θα πέθαινε.
=== Πολιτιστικό και οικονομικό κέντρο ===
Το Ανί δεν βρισκόταν πάνω σε κάποια σημαντική εμπορική γραμμή αλλά λόγω του μεγέθους, την δύναμη και τον πλούτο έγινε σημαντικό εμπορικό κέντρο μεταξύ Βυζαντινών, Περσών, Αράβων αλλά και των μικρότερων λαών της νότιας Ρωσίας και της Κεντρικής Ασίας
=== Λεηλασία και ερήμωση ===
Γραμμή 28:
Το 1072 οι Σελτζούκοι πούλησαν το Ανί στους Σανταντίντ (Shaddadid), μια μουσουλμανική Κούρδικη δυναστεία η οποία προερχόταν από την [[Γκαντζά]]. Οι Σανταντίντ επιδίωξαν γενικά μια συμφιλιωτική πολιτική έναντι των Αρμενίων και του χριστιανικού πληθυσμού και έγιναν αρκετοί γάμοι με μέλη της Βαγραδίτικης αριστοκρατίας. Κάθε φορά που η κυβέρνηση των Σανταντίντ γινόταν αδιάλλακτη ο πληθυσμός της πόλης έκανε έκκληση για βοήθεια από το χριστιανικό βασίλειο της Γεωργίας. Οι Γεωργιανοί κατέλαβαν το Ανί το 1124, 1161 και το 1174 αλλά κάθε φορά η πόλη επέστρεφε στους Σανταντίντ.
Το 1199 οι δυνάμεις της Γεωργιανής βασίλισσας Ταμάρ κατέλαβαν το Ανί και εκτόπισαν τους Σανταντίτ και η διακυβέρνηση της πόλης δόθηκε στους Αρμένιους στρατηγούς Ζακάρε και Ιβάνε Ζακαρίντ
Οι [[Μογγόλοι]] χωρίς επιτυχία πολιόρκησαν το Ανί 1226. Το 1236 κατάφεραν να καταλάβουν και λεηλάτησαν την πόλη, σφάζοντας μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Η πόλη έπεσε την στιγμή που απουσίαζε ο Σαχανσχάν. Όταν επέστρεψε στην πόλη η δυναστεία των Ζακαρίδων συνέχισε να κυβερνά το Ανί, ως υποτελείς των Μογγόλων και όχι των Γεωργιανών. Το Ανί ξεκίνησε σταδιακά να παρακμάζει μέχρι την ολοκληρωτική παρακμή κατά την περίοδο των Μογγόλων. Κατά το 14ο αιώνα η πόλη κυβερνήθηκε με την διαδοχή των τοπικών Τουρκικών δυναστειών συμπεριλαμβανομένων των Γιαλαϊρίδων (Jalayrids) και των Καρά Κογιουνλού (Τουρκμένικο φύλο ''Μαύρο Πρόβατο'')'οι οποίο έκαναν το Ανί πρωτεύουσα. Ο [[Ταμερλάνος]] κατέκτησε το Ανί την δεκαετία του 1380. Μετά το θάνατό του οι Καρά Κογιουνλού πήραν πάλη την κυριαρχία της πόλης και μετέφεραν την πρωτεύουσά του στο [[Γιερεβάν]]. Το 1441 το Αρμένικο Καθολικάτο μετέφερε επίσης την έδρα στο [[Γιερεβάν]]. H δυναστεία των [[Πέρσες|Πέρσων]] [[Αυτοκρατορία Σαφαβιδών|Σαφαβιδών]] στην συνέχει κυβέρνησαν το Ανί μέχρι που έγινε μέρος της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]] το 1579. Μια μικρή πόλη συνέχισε να διατηρείται εντός των τειχών τουλάχιστον μέχρι το μέσο του 17ου αιώνα, αλλά ο χώρος εντελώς εγκαταλείφθηκε στα μέσα στου 18ου αιώνα. Η μείωση του πληθυσμού έγινε παράλληλα με την γενικότερη μείωση της αγροτικής ενδοχώρας ως αποτέλεσμα της πολιτικής αναταραχής στην περιοχή μεταξύ των συνόρων των Οθωμανικών-Ιρανικών πολέμων και του κατακερματισμού του κεντρικού ελέγχου των αυτοκρατοριών.
Γραμμή 34:
=== Σύγχρονη εποχή ===
[[Αρχείο:Marr archeological dig of Ani.jpg|thumb|right|200px|Φωτογραφία του Νικολάϊ Μαρ από τις ανασκαφές του Ανί το 1905 - στα ερείπια του Αγίου Γρηγορίου (Βασιλιά Γκαγκίκ).]]
Το πρώτο μισό του 19ου αιώνα, Ευρωπαίοι ταξιδιώτες ανακάλυψαν το Ανί και έγινε γνωστό στη δύση, δημοσιεύοντας περιγραφές σε επιστημονικά και ταξιδιωτικά περιοδικά. Το 1878 η περιοχή του [[Καρς]], συμπεριλαμβανομένου και του Ανί, ενώθηκε με τα εδάφη της [[Ρωσική Αυτοκρατορία|Ρωσικής Αυτοκρατορίας]]. Το 1892 οι πρώτες αρχαιολογικές ανασκαφές έγινα στο Ανί, χρηματοδοτούμενες από την Ακαδημία των Επιστημών της Αγίας Πετρούπολης και καθοδηγούμενες από τον Ρώσο αρχαιολόγο Νικολάϊ Μαρ (1864-1934). Οι ανασκαφές του Μαρ στο Ανί ξανάρχισαν το 1904 και συνέχισαν κάθε χρόνο μέχρι το 1917. Σε μεγάλο μέρος της πόλης έγιναν ανασκαφές, μεγάλος αριθμός κτηρίων βγήκε στην επιφάνεια και έγιναν μετρήσεις οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν σε μελέτες και δημοσιεύσεις σε ακαδημαϊκά περιοδικά, οδηγοί για τα μνημεία γράφτηκαν.
[[Αρχείο:Double-Walls-Northside-Ani-Armenia-1885.png|thumb|center|650px|<center>Χαρακτικό σχέδιο του Ανί (1885).</center>]]
Το 1918, κατά την διάρκεια των τελευταίων σταδίων του [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου]] ο στρατός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας πολέμαγε στην περιοχή κατά του νεοσύστατου κράτους της Αρμενίας, καταλαμβάνοντας το [[Καρς]] τον Απρίλιο του 1918. Στο Ανί έγιναν προσπάθειες να μεταφερθούν τα εκθέματα του μουσείου καθώς οι Τούρκοι στρατιώτες πλησίαζαν την περιοχή. Περίπου 6.000 αντικείμενα (αντικείμενα που ήταν εύκολο να μεταφερθούν) αφαιρέθηκαν από τον Αρμένιο αρχαιολόγο Ασχκχαρμπέκ Καλαντάρ (ο οποίος στο παρελθόν συμμετείχε στις ανασκαφές του Νικολάϊ Μαρ). Κατόπιν εντολής του Ιωσήφ Ορμπέλι (Αρμένιος Οριενταλιστής) τα εκθέματα σήμερα είναι μέρος της συλλογής του Κρατικού Μουσείου Αρμένικης Ιστορίας στην [[Γιερεβάν]].
Τον Μάιο 1921 η Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας εξέδωσε εντολή στο διοικητή του Ανατολικού Μετώπου Καζίμ Καραμπεκίρ
== Σημερινή κατάσταση ==
Σύμφωνα με με άρθρο στο περιοδικό "The Economist" το Ανί ακόμη και ως ερείπιο διεκδικήθηκε γεωπολιτικά από την Τουρκία και την Αρμενία. Το 1921 όταν το μεγαλύτερο μέρος παραχωρήθηκε στην Τουρκία οι Αρμένιοι δυσαρεστήθηκαν και από τότε κατηγόρησαν τους Τούρκους για παραμέληση του αρχαιολογικού χώρου και μίλησαν για πνεύμα σοβινισμού. Οι Τούρκοι ανταπαντούν ότι οι εκρήξεις από το λατομείο των Αρμενίων δίπλα στο Ανί (από την πλευρά των συνόρων της Αρμενίας) δημιουργούν δονήσεις στον αρχαιολογικό χώρο.
[[Αρχείο:20110419 Ani North Walls Turkey Panorama.jpg|thumb|center|850px|<center>Πανοραμική εικόνα του βόρειου οχυρώματος στο Ανί - Απρίλιος 2011. </center>]]
Μέχρι το 2004 υπήρχαν περιορισμοί στους επισκέπτες που ήθελαν να επισκεφτούν το Ανί γιατί η περιοχή ήταν κάτω από στρατιωτικό έλεγχο και χρειαζόταν ειδική άδεια
== Μνημεία ==
Γραμμή 57:
=== Τα τείχη της πόλης ===
Μια γραμμή από τείχη περιέβαλε όλη την πόλη του Ανί. Τα οχυρώματα ήταν πιο ενισχυμένα στο βόρειο μέρος της πόλης όπου δεν υπήρχε φυσική προστασία από ποτάμια ή κοιλάδες. Εκεί υπήρχαν διπλά τείχη και το εσωτερικό τείχος ήταν ψηλότερο με διάσπαρτους αρκετούς πύργους. Οι σύγχρονοι χρονογράφοι έγραψαν ότι ο Βασιλιάς Σμπατ (977-989) έκτισε αυτά τα τείχη. Οι μεταγενέστεροι κυβερνήτες ενίσχυσαν τα τείχη του Σμπατ κάνοντάς τα πιο ψηλά και χονδρά και προσθέτοντας περισσότερους πύργους. Αρμένιες επιγραφές του 12ου και 13ου αιώνα δείχνουν ότι ιδιώτες πλήρωσαν για τους νεότερους πύργους. Στα βόρεια τείχη υπήρχανε τρεις πύλες: η Πύλη των Λεόντων, η πύλη του Καρς και η Πύλη Ντβιν ή οποία από πάνω έχει ένα πάνελ από κόκκινες και μαύρες πέτρες.
<gallery>
Γραμμή 69:
=== Το κάστρο ===
[[Αρχείο:20110419_Castle_from_the_minaret_of_Menucehr mosque_Ani_Turkey.jpg|thumb|right|200px|Το κάστρο.]]
Στην νότιο πλευρά του αρχαιολογικού χώρου υπάρχουν τα ερείπια του κάστρου. Αυτό το μέρος είναι γνωστό ως το "Εσωτερικό Οχύρωμα" (Μιντζναβέρντ στα Αρμένικα) ή απλούστερα γνωστό ως το
Στο κάστρο σώζονται τα ερείπια της εκκλησίας του Παλατιού
<gallery>
Γραμμή 82:
=== Το Παλάτι 12ου-13ου αιώνα ===
[[Αρχείο:Selcuk_palace_Ani.JPG|thumb|right|200px|Το Παλάτι.]]
Το Παλάτι χρονολογείται τέλος 12ου και 13ου αιώνα και βρίσκεται στην άκρη του Ανί βορειοδυτικά. Δεν υπάρχει κάποια επιγραφή που να δείχνει ποιος ήταν ο ιδιοκτήτης του παλατιού. Μια θεωρία αναφέρει ότι ήταν ένα στρατιωτικό κτήριο για την άμυνα της πόλης. Επίσης πιθανολογείται ότι ήταν η κατοικία ενός πλούσιου έμπορα ή κάποιου πρίγκιπα ή κάποιου επίσκοπου της πόλης. Μια θεωρία αναφέρει ότι ήταν η κατοικία του έμπορου Τιγκράν Χονέντς με δεδομένο ότι ο τάφος του βρίσκεται σε βράχο στην κοιλάδα απέναντι από το παλάτι. Αξιοπρόσεχτη είναι η διακοσμημένη πύλη στην ανατολική πρόσοψη του κτηρίου. Τα νότια τείχη του παλατιού είχαν πέσει μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, αποκαλύπτοντας τα θησαυροφυλάκια του υπόγειου. Την δεκαετία του 1990 έγιναν αναστηλώσεις στο κτήριο. Το 1999 έγιναν ριζικές αναστηλώσεις. Ανάμεσα στις ριζικές αναστηλώσεις, έγινε και αναστήλωση και της κεντρικής πύλης. Αυτές οι πρόσφατες αναστηλώσεις έχουν λάβει αρνητική κριτική.
<gallery>
Γραμμή 91:
=== Ο καθεδρικός ναός του Ανί (989-1010) ===
[[Αρχείο:Ground-Plan ot the Cathedral of Ani. John M. Neale. A history of the Holy Eastern Church. P.301.jpg|right|thumb|220px]]
Ο Ναός είναι γνωστός και ως
<gallery>
Γραμμή 103:
=== Η εκκλησία του Αγίου Γρηγορίου - Τιγράν Χονέντς (1215) ===
[[Αρχείο:20110419_Saint_Gregory_(Tigran_Honents)_Ani_Turkey.jpg|thumb|right|200px|Άγιος Γρηγόριος, δυτική πλευρά - Απρίλιος 2011.]]
Η εκκλησία ολοκληρώθηκε το 1215 και είναι από τα πιο καλά διατηρημένα μνημεία στο Ανί. Ανοικοδομήθηκε την περίοδο των Ζακαριδών κατόπιν παραγγελίας του του πλούσιου Αρμένιου έμπορα Τιγράν Χονέντς. Στην είσοδο υπάρχουν τα ερείπια ενός νάρθηκα και ενός μικρού ναού τα οποία ανήκουν σε μεταγενέστερη περίοδο. Το εξωτερικό της εκκλησίας είναι θεαματικά διακοσμημένο. Τα διακοσμημένα πέτρινα γλυπτά με πραγματικά ζώα συμπληρώνουν τα τόξα στις τέσσερις πλευρές του του ναού. Το εσωτερικό της εκκλησίας περιέχει μια μοναδική σειρά από τοιχογραφίες (φρέσκος) τα οποία ανακυκλώνουν δύο θέματα: στο ανατολικό τμήμα της εκκλησίας παρουσιάζεται η ζωή του Άγιου Γρηγόριου του Φωτιστή και στο μεσαίο μέρος η ζωή του Χριστού. Τέτοιου είδους επαναλήψεις στην θεματολογία είναι σπάνιες στην Αρμένικη αρχιτεκτονική. Έχει θεωρηθεί ότι οι τοιχογραφίες έγιναν από Γεωργιανούς καλλιτέχνες, και ότι παρουσιάζονται και σκηνές από την ζωή του Αγίου Νίνο, ο οποίος έφερε το χριστιανισμό στους Γεωργιανούς. Στον νάρθηκα και στον εκεί ναό επιζούν μέρη τοιχογραφιών που είναι περισσότερο Βυζαντινής τεχνοτροπίας.
<gallery>
Γραμμή 114:
=== Η εκκλησία της Αγίας Σωτηρίας (1035) ===
O ναός ολοκληρώθηκε λίγο μετά το έτος 1035 και είχε μοναδικό εξωτερικό και εσωτερικό σχεδιασμό. Χτίστηκε από τον πρίγκιπα Αμπλγκχάριμπ Παχλαβίδ για να στεγάσει κομμάτι του Τίμιου Σταυρού. Η εκκλησία είχε διατηρηθεί σε καλό βαθμό μέχρι το 1955 όταν το ανατολικό μισό κατέρρευσε κατά την διάρκεια μιας καταιγίδας.
<gallery>
Γραμμή 123:
=== Το Τέμενος Μινουτσίρ ===
[[Αρχείο:20110419 Menucehr mosque inside Ani Turkey.jpg|thumb|160px|right|Εσωτερικό Τεμένους Μινουτσίρ - Απρίλιος 2011.]]
Το Τέμενος Μινουτσίρ ιδρύθηκε από τον Μινουτσίχρ (από τον οποίο πήρε και το όνομα), πρώτο μέλος της δυναστείας Σανταντίντ ο οποίος κυβέρνησε το Ανί μετά το 1072. Το παλαιότερο μέρος του τζαμιού που σώζεται μέχρι και σήμερα είναι ο μιναρές. Στο μιναρέ υπάρχει αραβική επιγραφή που γράφει
<gallery>
Γραμμή 131:
=== Η εκκλησία των Αγίων Αποστόλων ===
Η ακριβή ημερομηνία κατασκευής δεν είναι γνωστή, αλλά η τελευταία επιγραφή με ημερομηνία στα τείχη αναφέρει το 1031. Η εκκλησία θεμελιώθηκε από την οικογένεια Παχλαβούνι και είχε χρησιμοποιηθεί από τους αρχιεπίσκοπους του Ανί (πολλοί από τους οποίους ανήκαν στην ίδια δυναστεία).
<gallery>
Γραμμή 140:
=== Ζωροαστρικό Τέμπλο της Φωτιάς ===
[[Αρχείο:Zoroastrian fire temple, Ani.jpg|thumb|right|180px|Το Τέμπλο της Φωτιάς.]]
Τα θεμέλια του [[Ζωροαστρισμός|Ζωροαστρικού]] Τέμπλου της φωτιάς ανακαλύφθηκαν από τις ανασκαφές του Νικολάϊ Μαρ κατά την περίοδο των ανασκαφών το 1909. Το μνημείο χρονολογείται από τις αρχές του πρώτου αιώνα μέχρι τα μέσα του 4ου αιώνα μ.Χ. Υπάρχει θεωρία που αναφέρει ότι είναι πρώιμο χριστιανικό μνημείο 4ου ή 5ου αιώνα μ.Χ. Είναι από τις αρχαιότερα μνημεία στο Ανί και αν είναι τέμπλο της φωτιάς αυτό αποδεικνύει την ύπαρξη σημαντικών μνημείων στο Ανί πριν την χριστιανική περίοδο. Αργότερα το μνημείο μετατράπηκε σε ναό προσθέτοντας κυρτωτά-καμπυλωτά τείχη γύρω από τις αρχικές κολώνες.
=== Η εκκλησία του Αγίου Γρηγορίου των Αμπουγχανρέντς ===
[[Αρχείο:Sepulchrai. Chapel at Ani. John M. Neale. A history of the Holy Eastern Church. P.304.jpg|right|thumb|200px|Άγιος Γρηγόριος Αμπουγχανρέντς.]]
Αυτός ο μικρός ναός πιθανόν χρονολογείται από το τέλος του 10ου. Χτίστηκε ως ιδιωτικός ναός της οικογένειας Παχλαβούνι. Από το μαυσωλείο της οικογένειας το οποίο κτίστηκε το 1040 στο βόρειο μέρος του ναού έχουν μείνει μόνο τα θεμέλια.
<gallery>
File:Ani saint gregory church.jpg|Ο Ναός του Αγίου Γρηγορίου των Αμπουγχανρέντς - πίσω αριστερά διακρίνονται τα ερείπια του κάστρου.
Γραμμή 155:
Η εκκλησία χρονολογείται, σύμφωνα με τις επιγραφές τον 13ο αιώνα όταν το Ανί είχε διοίκηση Γεωργιανή. Eπίσης πιθανολογείται ότι ίσως ανοικοδομήθηκε αρχές του 11ου αιώνα. Στο νότιο τείχος υπήρχε μια επιγραφή στα Γεωργιανά, χρονολογίας 1288.
Στις ανασκαφές του 1910 βρέθηκαν και άλλες επιγραφές στην Γεωργιανή γλώσσα και τα κομμάτια με τις επιγραφές είχαν μεταφερθεί στο μουσείο του Ανί το οποίο στεγαζόταν στο Τέμενος Μινουτσίρ. Μετά το Πρώτο παγκόσμιο πόλεμο οι επιγραφές χάθηκαν αλλά το 1998 πέντε από χαμένα κομμάτια βρέθηκαν ότι είχαν χρησιμοποιηθεί για την ανοικοδόμηση σπιτιών στην γειτονικό χωριό Οτσακλί που βρίσκεται δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο.
=== Ο ναός του Αγίου Γρηγορίου (του Βασιλιά Γκαγκίκ) ===
[[Αρχείο:20110419 Saint Gregory (King Gagik) Ani Turkey.jpg|thumb|right|230px|Τα ερείπια του Αγίου Γρηγορίου (Βασιλιά Γκαγκίκ)]]
Κατά την βασιλεία του βασιλιά Γκαγκίκ Ι (989-1020) ο διάσημος Αρμένιος αρχιτέκτονας Τρντάτ (ο οποίος σχεδίασε και τον καθεδρινό ναό του Ανί) σχεδίασε τον ναό του Αγίου Γρηγορίου ως κατασκευή της "χιλιετίας" μεταξύ των ετών 1001-1005 (ορισμένες πηγές αναφέρονται στο διάστημα 990-1000).
Κατά τις ανασκαφές του ναού ο Νικοκάϊ Μαρ το 1906 ανακάλυψε ένα μεγάλο άγαλμα το οποίο αναπαριστούσε τον Βασιλιά Γκαγκίκ το οποίο αργότερα εκτέθηκε στο μουσείο μέσα στο Τέμενος Μινουτσίρ. Κατά το τέλος του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες το άγαλμα χάθηκε και μόνο μερικές φωτογραφίες με αυτό διασώθηκαν. Το 1993 βρέθηκε ένα κομμάτι από το πάνω αριστερό χέρι του αγάλματος στην περιοχή της [[Ερζερούμ]] και σήμερα εκτίθεται στο αρχαιολογικό μουσείο της ίδιας πόλης.
<gallery>
Γραμμή 171:
=== Η εκκλησία Κιζκαλέ ===
[[Αρχείο:20110419_Kizkale_church_Ani_Turkey.jpg|thumb|right|260px|Η εκκλησία Κιζκαλέ.]]
Στο νοτιότερο μέρος του Ανί, νοτιότερα από το λόφο με το κάστρο υπάρχει μια χερσόνησος που περιτριγυρίζεται από τον ποταμό Άρπα / Ακχουριάν. Εκεί υπήρχε οχύρωμα το οποίο ενισχυόταν από τα απόκρημνα φυσικά βράχια. Σήμερα στην κορυφή του λόφου υπάρχουν τα ερείπια της εκκλησίας Κιζκαλέ. Η Τουρκική ονομασία Κιζκαλέ (Τουρκικά: Kizkale) μεταφράζεται ως ''το κάστρο της Κόρης''. Η Αρμένικη ονομασία Κουγσιαμρότς έχει την ίδια σημασία και σημαίνει ''το κάστρο της Παρθένας'' ή Κουσανάτς που σημαίνει ''το κάστρο των Παρθένων''. Σήμερα δεν είναι επιτρεπτή η πρόσβαση σε Τουρίστες γιατί ολόκληρη η εκεί περιοχή θεωρείται στρατιωτική περιοχή.
=== Η γέφυρα στο ποταμό Ακχουριάν 11ου-13ου αιώνα ===
[[Αρχείο:1850s_bridge_engraving_Akhurian_River_Ani_Turkey.png|thumb|right|260px|Χαρακτικό με την γέφυρα την δεκαετία 1850.]]
Σήμερα σώζονται τα ερείπια μιας γέφυρας της εποχής Βαγραδιτών (10ου ή 11ου αιώνα ή ίσως και 13ου αιώνα) στο ποταμό Ακχουριάν. Μια επιγραφή που έχει βρεθεί δίπλα στην γέφυρα δηλώνει ότι επισκευές σε αυτή έχουν γίνει στις αρχές του 14ου αιώνα. Το μοναδικό τόξο μήκους 30 μέτρων που είχε η γέφυρα έχει πέσει και σώζονται μόνο ερείπια από τις δύο πλευρές του ποταμού που ίσως από την πλευρά της πόλης του Ανί να υπήρχε οχυρωμένη πύλη. Ταξιδευτές του 19ου αιώνα αναφέρουν ότι δίπλα στην γέφυρα υπήρχε ένα φυλάκιο που σήμερα δεν σώζεται.
<gallery>
Γραμμή 184:
=== Μοναστήρι των Παρθένων Χριψιμιάνων 11ου ή 13ου αιώνα ===
[[Αρχείο:1842_Texier_Monastery_of_Hripsimian_Virgins.png|thumb|right|260px]]
Το Μοναστήρι των Παρθένων Χριψιμιάνων βρίσκεται σε ένα βραχώδες ακρωτήρ απομονωμένο από το υπόλοιπο Ανί με θέα τον ποταμό Ακχουριάν. Το όνομα του μοναστηριού προέρχεται από την Παρθένα Μάρτυρα Αγία Χριψιμιάνη και πιθανολογείται ότι υπήρχε εκεί μια κοινότητα καλογριών. Μέσα στα ερειπωμένα τείχη διασώζονται τα ερείπια της ενός παρεκκλησίου πιθανολογείται ότι χρονολογείται από τις αρχές του 13ου αιώνα ή από το πρώτο μισό του 11ου αιώνα.
<gallery>
|