Επανάσταση του Φεβρουαρίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η αντίδραση του Νικόλαου στις 12 Μαρτίου (27 Φεβρουαρίου), ίσως βασισμένη σε προηγούμενη επιστολή της Αυτοκράτειρας προς αυτόν ότι η ανησυχία για την Πετρούπολη ήταν υπερβολική αντίδραση, ήταν εκνευρισμός ότι “πάλι, αυτός ο χοντρός Ροντζιάνκο μου έγραψε πολλές ανοησίες, στις οποίες απαξιώ ακόμη και να απαντήσω”.<ref>Wade 2005, p. 37.</ref> Εντωμεταξύ, τα γεγονότα εκτυλίσσονταν στην Πετρούπολη. Το μεγαλύτερο μέρος της φρουράς στασίασε, αρχίζοντας με τους [[Σωματοφύλακες του Συντάγματος Βολίνσκι]]. Επιπλέον, οι μονάδες των Κοζάκων στις οποίες η κυβέρνηση έφτασε να στηρίζεται για έλεγχο του πλήθους, άρχισαν να δείχνουν σημάδια ότι υποστήριζαν τον λαό. Αν και ελάχιστοι εντάχθηκαν ενεργά στην εξέγερση, πολλοί αξιωματικοί είτε εκτελέστηκαν είτε κρύφτηκαν· η ικανότητα της φρουράς να συγκρατήσει τις διαδηλώσεις αχρηστεύτηκε, τα σύμβολα του τσαρικού καθεστώτος κατεδαφίστηκαν γρήγορα ανά την πόλη και η κυβερνητική εξουσία στην πρωτεύουσα κατέρρευσε – αφού δεν την βοήθησε το γεγονός ότι ο Νικόλαος είχε διαλύσει την Δούμα εκείνο το πρωί, αφήνοντάς την χωρίς καμία νομική εξουσία για να δράσει. Η αντίδραση της Δούμας, παρακινημένης από το φιλελεύθερο μπλοκ, ήταν να δημιουργήσει μια [[Προσωρινή Επιτροπή της Κρατικής Δούμας|Προσωρινή Επιτροπή]] για να αποκαταστήσει τον νόμο και την τάξη· εντωμεταξύ, τα σοσιαλιστικά κόμματα ξαναδημιούργησαν το [[Σοβιέτ]] της Πετρούπολης, που δημιουργήθηκε για πρώτη φορά κατά την επανάσταση του 1905, για να εκπροσωπεί εργάτες και αγρότες. Οι υπόλοιπες πιστές μονάδες μετέβαλαν πίστη την επόμενη ημέρα.<ref>Wade 2005, pp. 40–43.</ref>

Οι Αρχηγοί του Στρατού και οι υπουργοί που είχαν έρθει να συμβουλεύσουν τον Τσάρο, του πρότειναν να παραιτηθεί του θρόνου.{{πηγή}} Το έπραξε στις 15 Μαρτίου (2 Μαρτίου), για λογαριασμό του ιδίου και του γιού του, [[Αλεξέι Νικολάγιεβιτς, Τσάρεβιτς της Ρωσίας|Τσάρεβιτς Αλεξέι]].<ref name=Τσάρο/> Ο Νικόλαος όρισε τον αδελφό του, Μέγα Δούκα Μιχαήλ Αλεξανδρόβιτς, να τον διαδεχθεί. Αλλά ο Μέγας Δούκας συνειδητοποίησε ότι θα είχε λίγη στήριξη ως κυβερνήτης, κι έτσι αρνήθηκε το στέμμα στις 16 Μαρτίου (3 Μαρτίου),<ref name=Τσάρο/> δηλώνοντας ότι θα αναλάμβανε μόνο αν αυτή ήταν η συναίνεση δημοκρατικής πράξης της Ρωσικής Συντακτικής Συνέλευσης, η οποία θα καθορίσει την μορφή της κυβέρνησης για την Ρωσία.<ref>Browder & Kerensky 1961, p. 116.</ref> Έξι ημέρες αργότερα, ο Νικόλαος, όχι πια Τσάρος και προσφωνούμενος με περιφρόνηση από τους φρουρούς “Νικόλαος Ρομανόφ”, επανενώθηκε με την οικογένειά του στο Ανάκτορο Αλεξάνδρου στο Τσαρσκόγιε Σελό.<ref>Tames 1972, p.</ref> Αυτός και η οικογένειά του και οι πιστοί υπηρέτες τέθηκαν υπό προστατευτική επιτήρηση από την Προσωρινή Κυβέρνηση.<ref>Service 1986, p.</ref>