Κύμη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τα μέσα του 19ου αιώνα ως τις αρχές του 20ου είναι η εποχή που η Κύμη γνώρισε μέρες νεότερης ακμής στον οικονομικό, κοινωνικό και πολιτιστικό τομέα, εξαιτίας του διαμετακομιστικού εμπορίου που διεξήγαγε με εμπορικά κέντρα του Εύξεινου Πόντου και της Γαλλίας. Κυμαίοι καραβοκύρηδες μεταφέρουν τα προϊόντα της Κύμης και ιδιαίτερα το φημισμένο μαύρο κρασί της στα λιμάνια αυτά και κυρίως στη Μασσαλία, όπου το αγοράζουν οι Γάλλοι για να χρωματίζουν τα δικά τους κρασιά. Στην Κύμη αρχίζει να εισρέει χρήμα, έρχονται νέες αντιλήψεις με τη διεύρυνση του νου από την επαφή με τα αναπτυγμένα ευρωπαϊκά κέντρα, και αναπτύσσεται αστική συνείδηση. Αυτό φαίνεται καθαρά στα κτήρια, στην κουμιώτικη φορεσιά με τις αναγεννησιακές επιδράσεις που φέρει, στην οικοτεχνία, στον τρόπο ζωής. Σε αυτή την ιστορική περίοδο αναφέρεται το Λαογραφικό Μουσείο Κύμης.

 

Κυμαίοι στην καταγωγή τους ήταν ο διεθνούς φήμης γιατρός [[Γεώργιος Παπανικολάου]], γνωστός από το ομώνυμο τεστ πρόωρης διάγνωσης του καρκίνου της μήτρας, ο χαράκτης [[Δημήτριος Γαλάνης]] μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας, ο ταγματάρχης [[Ιωάννης Βελισσαρίου]], ελευθερωτής των Ιωαννίνων στον Α' Βαλκανικό Πόλεμο, ο λογοτέχνης Βασίλης Λούλης, ο [[Παύλος Νιρβάνας]] (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Πέτρου Κουμιώτη), από καταγωγή του πατέρα του, και οι σύγχρονοι [[Ιάννης Ξενάκης]], μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας, και Νίκος Μουζέλης οικονομολόγος, και πολλοί άλλοι επιστήμονες, άνθρωποι των Γραμμάτων και καλλιτέχνες.