Τρίτος Μακεδονικός Πόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στις διαμάχες κοντά στα [[Φάλαννα]] της [[Λάρισα|Λάρισας]], μεταξύ του Περσέα και του Κράσσου, υπήρξε ισορροπία δυνάμεων με κανένα να μην αποκτά το πλεονέκτημα. Το [[169 π.Χ.]], ο πραίτωρας[[Πραίτορας]] Κουίντος[[Κόιντος Μάρκιος ΦιλιππουςΦίλιππος]], διέσχισε την οροσειρά του [[Όλυμπος|Ολύμπου]] και πέρασε στη Μακεδονία. Ο στρατός του όμως, ξέμεινε από προμήθειες και υποχώρησε σε μια στενή λωρίδα των ακτών κοντά στα [[Τέμπη]]. Ο Περσέας προσπάθησε να διαπραγματευτεί και να κερδίσει την βοήθεια του Ευμένη της Περγάμου και του Αντίοχου των Σελευκιδών, ώστε να συμμαχήσουν μαζί του, αλλά απέτυχε. Κατάφερε όμως να εξαγοράσει την υποστήριξη του [[Ιλλυριός|Ιλλύριου]] βασιλιά Γένθιου το φθινόπωρο του 169 π.Χ..

Στην μεγάλη και καθοριστική [[μάχη της Πύδνας]] που διαδραματίστηκε το [[168 π.Χ.]], ο Περσέας ηττήθηκε από τις λεγεώνες του Ρωμαίου [[Πραίτορας|πραίτορα]] Λούκιου[[Λεύκιος Αιμίλιος Παύλος|Λεύκιου Αιμίλιου Παύλου]]. Η ήττα αυτή προήλθε κυρίως από την απουσία του Μακεδονικού ιππικού, της απειρίας των Μακεδόνων οπλιτών, που αποτελείτωαποτελούταν κυρίως αποαπό εφήβους και ηλικιωμένους, και την έλλειψη ευελιξίας της [[Μακεδονική φάλαγγα|Μακεδονικής φάλαγγας]] σε σύγκριση με τις [[κοορτήΚοόρτις|κοορτέςκοόρτες]] των [[λεγεώνα|λεγεώνων]] οι οποίες βασίζονταν στην ευελιξία των σχηματισμών τους.<ref>Philip Matyszak (2004), ''The Enemies of Rome'', p. 53</ref>