Ελληνική Πολιτεία (1941-1944): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Yobot (συζήτηση | συνεισφορές) μ Διόρθωση συντακτικών λαθών του κώδικα με τη χρήση AWB (11457) |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 93:
==Ιστορία==
Μετά την [[Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα|πτώση της Ελλάδας]], ο αντιστράτηγος [[Γεώργιος Τσολάκογλου]] διορίστηκε πρωθυπουργός της νέας ελληνικής κυβέρνησης στις [[30 Απριλίου]] [[1941]]. Καθώς ο [[Γεώργιος Β΄ της Ελλάδας|βασιλιάς Γεώργιος Β']] είχε εγκαταλείψει τη χώρα με τη [[Κυβέρνηση του Καΐρου|νόμιμη εξόριστη ελληνική κυβέρνηση]], το νέο καθεστώς αποφεύγει κάθε αναφορά στην Ελληνική μοναρχία και μετονομάζουν το κράτος σε Ελληνική Πολιτεία. Στο συνεργάσιμο καθεστώς έλειπε ένας συγκεκριμένος πολιτικός ορισμός, αν και ο Τσολάκογλου, ήταν ένας ρεπουμπλικάνος αξιωματικός, που θεώρησε την κατοχή του Άξονα ως μια ευκαιρία για την κατάργηση της μοναρχίας.<ref name="books.google.fr">Bernhard R. Kroener, [http://books.google.fr/books?id=OUb44s1ptrAC&pg=PA44&lpg=PA44&dq=%22tsolakoglou%22%22greek+monarchy%22&source=bl&ots=bIw5ccA_AN&sig=0BiR4osexE-CqmDEx9hKQHMe40A&hl=fr&ei=HJeiSvbWK8-b4ga3uMjvCQ&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=5#v=onepage&q=%22tsolakoglou%22%22greek%20monarchy%22&f=false Η Γερμανία και ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος τόμος V/ΙΙ], Oxford University Press, 2003, σελ.44</ref> Η ύπαρξη μίας φυσικής ελληνικής κυβέρνησης κρίθηκε αναγκαία από τις δυνάμεις του Άξονα, προκειμένου να δώσει κάποια εμφάνιση της νομιμότητας της κατοχής τους, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν ποτέ κάτι περισσότερο από ένα βοηθητικό όργανο. Οι υποδομές της χώρας είχαν καταστραφεί από τον πόλεμο, οι πρώτες ύλες και τα τρόφιμα είχαν επιταχθεί, και η κυβέρνηση που αναγκάστηκε να πληρώσει το κόστος της κατοχής, προκάλεσαν άνοδο του πληθωρισμού. Η κατάσταση επιδεινώθηκε περαιτέρω από ένα "πολεμικό δάνειο" που η Ελληνική Πολιτεία αναγκάστηκε να χορηγήσει στη [[ναζιστική Γερμανία]]. Οι επιτάξεις, μαζί με τον Συμμαχικό αποκλεισμό της Ελλάδας, είχε ως αποτέλεσμα κατά τη διάρκεια του χειμώνα του 1941-1942 στον [[Μεγάλος Λιμός στην Ελλάδα|Μεγάλο λιμό]], η οποία προκάλεσε τον θάνατο περίπου 300.000 ανθρώπων.
Η Ελληνική Πολιτεία δεν διέθετε τις υποδομές και τα περιθώρια δράσης για να αντιμετωπίσει τις μεγάλες δυσκολίες της περιόδου Κατοχής. Στερούνταν απο πολιτική νομιμοποίηση και θεωρήθηκε από τις Συμμαχικές δυνάμεις κυβέρνηση-μαριονέτα. Ο Τσολάκογλου απαιτούσε μεγαλύτερα πολιτικά δικαιώματα για την κυβέρνησή του, και σύντομα απείλησε να παραιτηθεί <ref name="books.google.fr"/>. Η διακήρυξη της υποχρεωτικής υπηρεσίας εργασίας στη Γερμανία για τους Έλληνες πολίτες αποδείχθηκε πολύ μη δημοφιλές και επιτάχυνε την πτώση του Τσολάκογλου: στις [[17 Νοεμβρίου]] [[1942]], παραιτήθηκε και αντικαταστάθηκε από τον αντιπρόεδρο της κυβερνησής του, [[Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος|Κωνσταντίνο Λογοθετόπουλο]]. Η νέα κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι 80.000 Έλληνες πολίτες έπρεπε να αποσταλούν στη Γερμανία. Αυτό οδήγησε σε μεγάλες διαδηλώσεις και απεργίες, και η απόφαση τελικά ανακλήθηκε{{πηγή}}. Ο Λογοθετόπουλος, ο οποίος είχε διαμαρτυρηθεί για τα μέτρα που έλαβαν οι αρχές κατοχής του Άξονα, καθαιρέθηκε στις [[6 Απριλίου]] [[1943]]. Με βάση τις επιθυμίες των Ιταλών, αντικαταστάθηκε από τον [[Ιωάννης Ράλλης|Ιωάννη Ράλλη]], φιλοβασιλικό πολιτικό. Ο Ράλλης, ο οποίος είχε θορυβηθεί από την αύξηση της -κυρίως Κομμουνιστικής- ελληνικής αντίστασης, έλαβε γερμανική συναίνεση για τη δημιουργία των Ταγμάτων Ασφαλείας, οπλισμένες παραστρατιωτικές μονάδες που χρησιμοποιούνταν σε αντι-κομμουνιστικές επιθέσεις.
| |||