Ντουϊγκού Ασένα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

<span>Η</span>''' Ντουϊγκού Ασένα '''(19 Απριλίου 1946, [[Κωνσταντινούπολη]] - 30 Ιουλίου 2006, Κωνσταντινούπολη)<ref name="wpobit">{{Πρότυπο:Cite news|url=http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2006/08/01/AR2006080101581.html|title=Duygu Asena; Advocate for Turkish Women|date=2006-08-02|work=Washington Post|accessdate=2008-07-24|author=Associated Press}}</ref> ήταν [[Τουρκάλα]] [[δημοσιογράφος]], [[συγγραφέας]] best-seller και [[ακτιβίστρια]] για τα δικαιώματα των γυναικών.<ref name="tdnobit">{{Πρότυπο:Cite news|url=http://www.turkishdailynews.com.tr/article.php?enewsid=50633|title=The name of the Turkish women|last=Guler|first=Emrah|date=2006-08-04|work=Turkish Daily News|accessdate=2008-07-24}}</ref>

 

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1946. Ο παππούς της ήταν προσωπικός γραμματέας του [[Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ|Ατατούρκ]].<ref>{{Πρότυπο:Cite news|url=http://articles.latimes.com/2007/jul/25/opinion/oe-ozedemir25|title=Feminism, Turkish-style|last=Ozdemir|first=Senay|date=2007-06-25|work=Los Angeles Times|accessdate=2008-07-24}}</ref> Αφού τελείωσε το Ιδιωτικό Κολλέγιο Θηλέων της Χαλκηδόνας, απόφοιτησε από το [[Πανεπιστήμιο]] της Κωνσταντινούπολης με πτυχίο στα παιδαγωγικά. Στη συνέχεια εργάστηκε για δύο χρόνια στην παιδιατρική κλινική του Νοσοκομείου Χασέκι και στον παιδικό σταθμό του Πανεπιστημίου Κωνσταντινούπολης ως παιδαγωγός.

 

Η Ντουϊγκού Ασένα ξεκίνησε να γράφει το 1972, εκδίδοντας την πρώτη στήλη της στην εφημερίδα "''[[Χουριέτ|Hürriyet]]''". Ανάμεσα στο 1976-1978 εργάστηκε ως copywriter σε διαφημιστική εταιρεία. Το 1978 έγινε αρχισυντάκτρια εκδοτικού οίκου και σε αυτή τη θέση ήταν υπεύθυνη για τη δημιουργία μιας σειράς γυναικείων περιοδικών, όπως τα "Kadınca", "Onyedi", "Ev Kadını", "Bella", "Kim" και "Negatif".<ref name="tdnobit">{{Πρότυπο:Cite news|url=http://www.turkishdailynews.com.tr/article.php?enewsid=50633|title=The name of the Turkish women|last=Guler|first=Emrah|date=2006-08-04|work=Turkish Daily News|accessdate=2008-07-24}}</ref>

 

Από τη δεκαετία του 1980 και έπειτα, η Ντουϊγκού Ασένα ηγήθηκε ενός κινήματος για τα δικαιώματα και τη θέση της γυναίκας στην [[Τουρκία]], μέσω των εκδόσεών της στα μέσα. Έγραψε για τον [[Γάμος|γάμο]], την ανισότητα και τη [[βία]] εναντίον των γυναικών. Νωρίτερα, είχε χάσει τη δουλειά της γιατί ερωτεύτηκε έναν συνάδελφο της σε μια συνδεδεμένη [[εφημερίδα]]. Μ' αυτό τον τρόπο, συνειδητοποίησε ότι ένας Τούρκος άνδρας δε θα έχανε ποτέ την εργασία του για τους ίδιους λόγους.<ref name="tdnobit">{{Πρότυπο:Cite news|url=http://www.turkishdailynews.com.tr/article.php?enewsid=50633|title=The name of the Turkish women|last=Guler|first=Emrah|date=2006-08-04|work=Turkish Daily News|accessdate=2008-07-24}}</ref>

 

Το πρώτο της βιβλίο “''Kadının Adı Yok''” ("''Η Γυναίκα δεν έχει Όνομα''"), το οποίο ασκούσε έντονη κριτική στην καταπίεση των γυναικών και στον γάμο χωρίς [[αγάπη]], εκδόθηκε το 1987 και έγινε top seller. Ωστόσο, το βιβλίο απαγορεύτηκε κατά την 40η έκδοση του το 1998 από την Κυβέρνηση, καθώς κρίθηκε ανήθικο, επικίνδυνο για τα παιδιά, καθώς και ότι υπονόμευε τον γάμο. Έπειτα από δύο χρόνια αγωγών, έγινε άρση της απαγόρευσης και το βιβλίο έγινε την ίδια χρονιά ταινία από τον [[Σκηνοθέτης|σκηνοθέτη]] Ατίφ Γιλμάζ και πρωταγωνίστρια την Χάλε Σόιγκαζι. Μεταφράσεις του βιβλίου της δημοσιεύτηκαν στη [[Γερμανία]] και την [[Ολλανδία]].<ref name="tdnobit">{{Πρότυπο:Cite news|url=http://www.turkishdailynews.com.tr/article.php?enewsid=50633|title=The name of the Turkish women|last=Guler|first=Emrah|date=2006-08-04|work=Turkish Daily News|accessdate=2008-07-24}}</ref> Έγινε best-seller και στην [[Ελλάδα]]. Το δεύτερο βιβλίο της  “''Aslında Aşk da Yok''”, το οποίο μπορεί να θεωρηθεί συνέχεια του πρώτου, μεταφράστηκε επίσης σε άλλες γλώσσες και εκδόθηκε στο εξωτερικό. Όλα τα βιβλία της που ακολούθησαν έγιναν best-sellers.

 

Μεταξύ του 1992 και 1997 παρουσίασε ένα [[τηλεοπτικό πρόγραμμα]] στο κρατικό κανάλι TRT 2. Επαγγελματικά ως συγγραφέας στήλης ξεκίνησε στην εφημερίδα ''[[Μιλιέτ|Milliyet]]'' και έπειτα συνέχισε στην ''[[Τζουμχουριέτ|Cumhuriyet]]'' και στη ''Yarın''. Η Ντουϊγκού Ασένα έπαιξε επίσης σε τρεις ταινίες  "''Umut Yarıda Kaldı''" ("''Η Ελπίδα Έσπασε''"), "''Yarın Cumartesi''" ("''Αύριο είναι Σάββατο''") και "''Bay E''" ("''Ο Κύριος Ε''").

 

Η Ντουϊγκού Ασένα πέθανε από [[Καρκίνος|καρκίνο]] του εγκεφάλου, με τον οποίο πάλευε για δύο χρόνια στο Αμερικανικό Νοσοκομείο της Κωνσταντινούπολης. Η ταφή της έγινε στο Νοσοκομείο Ζιντζιρλίκουγιου.<ref name="wpobit">{{Πρότυπο:Cite news|url=http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2006/08/01/AR2006080101581.html|title=Duygu Asena; Advocate for Turkish Women|date=2006-08-02|work=Washington Post|accessdate=2008-07-24|author=Associated Press}}</ref>