Κατάνα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Το κατανα δεν είναι θυλικού γένους |
||
Γραμμή 41:
Το μήκος της λεπίδας μεταβλήθηκε πολλές φορές ανά τους αιώνες. Τον 14ο και 15ο αιώνα ήταν ανάμεσα στα 70 με 73 εκατοστά. Στις αρχές του 16ου αιώνα μειώθηκε στα 60 περίπου εκατοστά και στα τέλη του ίδιου αιώνα έφτασε τα 73 εκατοστά.
[[Αρχείο:Katana moderne.JPG|thumb|right|300px|Σύγχρονη κατάνα με τη θήκη της]]
Γενικά, μόνο οι [[σαμουράι]] επιτρεπόταν να φέρουν κατάνα,<ref>''Άτλας Παγκόσμιος Ιστορικός'', σ. 265</ref> αλλά μόλις στα χρόνια του [[Τογιοτόμι Χιντεγιόσι]], με το περίφημο ''Κυνήγι των όπλων'', απαγορεύτηκε δια νόμου η κατοχή
Η χρήση
==Νταΐσο==
[[Αρχείο:Daisho katana and wakizashi 1.jpg|300px|thumb|right|Νταΐσο]]
==Μεϊτού==
Ο όρος ''μεϊτού'' αναφέρεται σε σπάνια σπαθιά κατάνα και σημαίνει "Περίφημο Σπαθί" ή "Ονομαστό Σπαθί". Είναι πολύτιμα και περνάνε από γενιά σε γενιά. Κατά κύριο λόγο, αποτελούν λάφυρα από μάχη ή δώρα σεβασμού. Τα μεϊτού είναι καλύτερα από
==Κατασκευή==
Γραμμή 56:
Η κατασκευή κατάνα έπαιρνε το χαρακτήρα θρησκευτικού τελετουργικού. Οι ξιφουργοί για αρκετούς μήνες, όσο δούλευαν το όπλο απείχαν από ζωικές τροφές, [[Σεξ|σεξουαλική επαφή]] και [[Αλκοόλ|οινοπνευματώδη]] ποτά.<ref name="Life46"></ref> Κατόπιν φορούσαν τελετουργική ενδυμασία για την τελική επεξεργασία, τη δημιουργία της κοφτερής σαν ξυράφι κόψης της κατάνα.<ref name="Life46"></ref>
[[Αρχείο:Scene-de-forge-edo-p1000665.jpg|thumb|right|150px|Σφυρηλάτηση κατάνα]]
Ο συνηθισμένος τρόπος κατασκευής κατάνα ήταν να φτιάχνουν ένα κομμάτι χάλυβα με υψηλή περιεκτικότητα σε άνθρακα σε σχήμα U και να τοποθετούν ένα πυρήνα χάλυβα με χαμηλή περιεκτικότητα, μέσα του. Το θέρμαιναν και το σφυρηλατούσαν ως ενιαίο σώμα για αρκετές ημέρες. Στα πρώτα αυτά στάδια, η λεπίδα ήταν ελάχιστα καμπυλωτή ή και καθόλου. Το χαρακτηριστικό αυτό σχήμα επιτυγχάνεται με τον εξής τρόπο: η λεπίδα επικαλύπτεται με αρκετά στρώματα ενός υγρού μείγματος διαφορετικό από σιδηρουργό σε σιδηρουργό. Κυρίως, όμως, αποτελούνταν από [[Πηλός|πηλό]], [[νερό]], τριμμένη πέτρα και μερικές φορές σκουριά. Η άκρη της λεπίδας επιστρωνόταν λιγότερο απ' ό,τι το υπόλοιπό της. Μετά θέρμαιναν τη λεπίδα πάνω από τους 800 [[Βαθμός Κελσίου|βαθμούς Κελσίου]] (όταν είχε λαμπερό κόκκινο χρώμα) και την τοποθετούσαν σε νερό ή λάδι, για να [[Βαφή (μεταλλουργία)|ψυχθεί]]. Αυτό όμως, έπρεπε να γίνει γρήγορα, αλλιώς η λεπίδα θα έσπαγε.
Μετά τη σφυρηλάτηση της λεπίδας, ακολουθούσε το βερνίκωμα της, το οποίο διαρκούσε μία με δύο βδομάδες, ώσπου η λεπίδα να γίνει σαν καθρέπτης. Η αιχμηρότητα
==Χρήση==
[[Αρχείο:KatanaSwordGuardFuji.jpg|thumb|right|150px|Τσούμπα]]
Οι [[σαμουράι]] τοποθετούσαν
Όλες οι διαφωνίες και τα προβλήματα λύνονταν με το [[ξίφος]] αυτό, και ο πολεμιστής ζούσε και πέθαινε με τους κανόνες του. Υπήρχαν κάποιοι αυστηροί κανόνες: ήταν προσβολή να αγγίξεις ή να περάσεις πάνω από την κατάνα κάποιου άλλου,<ref name="Life46"></ref> ενώ θέτοντας το δικό σου σπαθί στο έδαφος στρέφοντας τη λαβή του προς την κατεύθυνση κάποιου ήταν ταυτόσημο με πρόκληση σε μονομαχία μέχρι θανάτου.<ref name="Life46"></ref>
| |||