Ιωάννης Βαρβάκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Εθνικός ευεργέτης που κατάγεται από τα [[Ψαρά]]. Το πραγματικό του όνομα ήταν Λεοντίδης. Κατά το ρωσοτουρκικό πόλεμο πήρε μέρος σαν κυβερνήτης πυρπολικού, ενώ ήταν ήδη πλοίαρχος εμπορικού πλοίου. Ο Ιωάννης Βαρβάκης, το [[1770]], ήταν ένας από τους Έλληνες ορθοδόξους που συντάχθηκε με τα στρατεύματα της [[Αικατερίνης Β']] ενάντια στην [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]]. Ο ψαριανός πλοιοκτήτης εκποίησε ολόκληρη την περιουσία του για να εξοπλίσει με κανόνια και να επανδρώσει με στρατιώτες ένα από τα πλοία του, που θα έπεφτε στη μάχη ενάντια στους [[Τούρκους]]. Εκείνος θα ήταν ο καπετάνιος. Όμως δεν πρόλαβε να αναλάβει δράση. Ο σουλτάνος υπέγραψε ειρήνη, παραχωρώντας στη [[Ρωσία]] τις βόρειες ακτές της [[Μαύρης Θάλασσας]]. Ο Βαρβάκης, όπως και οι περισσότεροι Έλληνες που πολέμησαν στο πλευρό των Ρώσων στο Αιγαίο, από το [[1770]] έως το [[1774]], έτσι κι αυτός... ξέμεινε, αναγκασμένος να τα βγάλει πέρα μόνος του με τους Οθωμανούς. Εκεί κατόρθωσε να πάρει μια μικρή αποζημίωση για ένα πυρπολικό του που καταστράφηκε στον [[Τσεσμέ]], καθώς και το δικαίωμα να ψαρεύει στην Κασπία θάλασσα. Έτσι, πήγε στο [[Αστραχάν]], όπου πλούτισε φτιάχνοντας οινόπνευμα και χρησιμοποιούσε τόσο το προνόμιο του ψαρέματος στην Κασπία, ώστε αγόρασε τρία νησιά.
Μετά την υπογραφή της ειρήνης ο Βαρβάκης δεν επέστρεψε στα [[Ψαρά]], παρά έβαλε πλώρη για την [[Κωνσταντινούπολη]], χωρίς να υπολογίζει το πόσο εχθρικό ήταν το περιβάλλον εκεί για τους Έλληνες. Το πλοίο του κατασχέθηκε, ο ίδιος βρέθηκε μπλεγμένος με τις αρχές και εκδιώχθηκε. Χωρίς δραχμή στην τσέπη, αποφάσισε να ζητήσει ακρόαση από την [[Αικατερίνη]] - κάτω από δυσμενείς συνθήκες, αφού αυτό σήμαινε να περπατήσει απόσταση 5.000 χιλιόμετρων μέχρι την [[Αγία Πετρούπολη]]. Εκεί συνάντησε τον [[Γρηγόριο Ποτέμκιν]], εραστή της [[Αικατερίνης]], ο οποίος μεσολάβησε ώστε η Τσαρίνα να τον δεχθεί. Η Αικατερίνη αποδείχθηκε ιδιαίτερα γενναιόδωρη δίνοντάς του ένα πουγκί με 10.000 χρυσά ρούβλια και μια άδεια απεριόριστης και αφορολόγητης αλιείας στην [[Κασπία]].
Είχε δώσει εν τω μεταξύ μέρος από την τεράστια περιουσία του για κοινωφελή έργα στη Ρωσία (νοσοκομεία, γέφυρες, διώρυγες) και γι' αυτό παρασημοφορήθηκε από τον Τσάρο και του δόθηκε και τίτλος ευγένειας με το επίθετο Κομνηνός Βαρβάκης. Από το [[1812]] βρέθηκε στο [[Ταγκανρόγκ]], όπου πήρε τη ρωσική υπηκοότητα αλλά και τίτλους ευγενείας και για την οικογένειά του που ζούσε στην [[Ελλάδα]]. Από το [[1815]] εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στο Ταϊγάνι, όπου μετέφερε όλη σχεδόν την κινητή περιουσία του.
Γραμμή 11:
Τελικά ο Βαρβάκης ανακοίνωσε στην κυβέρνηση ότι διέθεσε μεγάλο ποσό για να κτιστεί ένα σχολείο στο νεογέννητο ελληνικό κράτος. Για την πράξη του αυτή ανακηρύχτηκε Μέγας Ευεργέτης.
Ο Βαρβάκης πέθανε το [[1825]] στη [[Ζάκυνθο]]. Στη διαθήκη του άφησε 1.000.000 ρούβλια κληροδότημα για την ίδρυση του Βαρβακείου Λυκείου, και το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του στο ελληνικό Δημόσιο για κοινωφελείς σκοπούς. Κατέθεσε τα χρήματα που χρειάστηκαν για την ανέγερσή του σε ρωσική τράπεζα και το [[1857]] άρχισε το κτίριο της Βαρβακείου Σχολής, με σχέδια και επίβλεψη του [[Παναγιώτη Κάλκου]]. Άρχισε να κτίζεται, για να ολοκληρωθεί το [[1859]]. Με δική του δωρεά κατασκευάστηκε η κλειστή αγορά της [[Αθήνας]] (Βαρβάκειος Αγορά), ενώ επίσης χρηματοδότησε την ανέγερση διδακτηρίου στη Σινασό, την παλιά Ναζιανζό, πατρίδα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Το Βαρβάκειο Λύκειο κτίστηκε κοντά στη σημερινή οδό Αθηνάς και το παλιό κτίριο καταστράφηκε το Δεκέμβρη του [[1944]]. Σήμερα λειτουργεί γυμνάσιο και λύκειο με το όνομα "Βαρβάκειος Πρότυπη Σχολή".
| |||