Τάσος Χαλκιάς (μουσικός): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Επιμέλεια |
||
Γραμμή 1:
{{άλλεςχρήσεις4||άλλα πρόσωπα με το ίδιο όνομα|Τάσος Χαλκιάς (αποσαφήνιση)}}
{{πληροφορίες καλλιτέχνη|εικόνα=Τάσος Χαλκιάς.jpg|λεζάντα=Ο Τάσος Χαλκιάς σε εξώφυλο δίσκου της LYRA}}
[[Αρχείο:1938 Τάσος Χαλκιάς και ο Κυριάκος και ο Φώτης Χαλκιάς..jpg|300px|right|thumb|Eτος 1938, Τάσος Χαλκιάς, Κυριάκος, και Φώτης Χαλκιάς, στη Θεσπρωτία [[Αρχείο:Το πρώτο κλαρίνο του Τάσου Χαλκιά.JPG|300px|right|thumb|To πρώτο κλαρίνο του Τάσου Χαλκιά, Μουσείο Τεχνών και Επιστημών Ηπείρου
Ο '''Τάσος Χαλκιάς''' (Αναστάσιος Χαλκιάς) ήταν διάσημος Έλληνας μουσικός - κλαρινίστας, καταγόμενος από [[Ήπειρος|Ηπειρώτικη]] οικογένεια μουσικών της λαϊκής παράδοσης. Γεννήθηκε στη Γρανιτσοπούλα Ιωαννίνων το [[1914]] και πέθανε στον [[Πειραιάς|Πειραιά]] το [[1992]].
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Ο Τάσος Χαλκιάς είναι διαπρεπής λαϊκός εκτελεστής (κλαρινίστας) από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες του μουσικού παραδοσιακού Χώρου όλων των εποχών. Ο «Βενιαμίν» της μουσικής Κομπανίας των Χαλκιάδων (5ος γιος του Πολυχρόνη Χαλκιά) μπήκε από μικρός στα βάσανα, γιατί 4 ετών ορφάνεψε από πατέρα. Σε ηλικία 6 ετών ζήτησε από τη μητέρα του να του αγοράσει ένα κλαρίνο από περιπλανώμενο γύφτο και σχεδόν έμαθε μόνος του να παίζει χωρίς να γνωρίζει να διαβάζει παρτιτούρα. Μετά από περιπέτειες και αποσπασματική μαθητεία στα αδέλφια του (όλοι μουσικοί) έγινε δεκτός στην περίφημη Κομπανία των «Χαλκιάδων», δίπλα στα 5 αδέλφια του· ήταν τότε 17 ετών. Η «Κομπανία», το μεν καλοκαίρι έπαιζε στα πανηγύρια της Ηπείρου· τον δε χειμώνα ήταν εγκατεστημένη στην Αθήνα (στον Βοτανικό).<ref name="ReferenceA">Τάκης Καλογερόπουλος: Λεξικό της Ελληνικής μουσικής, εκδόσεις Γιαλλελή, Αθήνα 2001</ref>
== Δίσκοι του ==
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, λόγω καρδιακών επεισοδίων και πνευμονικών οιδημάτων, είχε αποχωριστεί το τελευταίο κλαρίνο του (το οποίο μετά τον θάνατό του κατατέθηκε στο «Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Οργάνων»). Στους LP δίσκους του περιλαμβάνονται: «Το κλαρίνο του Χαλκιά» (1967), «Ηπειρώτικος γάμος» (1973), «Τούρκοι βαστάτε τ’ άλογα» (1975), «Ηπειρώτικο γλέντι» (1976), «Ήπειρος» (1976), Τάσος Χαλκιάς: «Great Solos 4: Κλαρίνο» (1977), «Τα Ηπειρώτικα» (1982), «Ο Τ. Χαλκιάς και το κλαρίνο του, Νο 3» (1984), «Αθάνατα κλαρίνα» (1984), «Τ. Χαλκιάς» (1992).<ref name="ReferenceA"/>
== To κλαρίνο στην Ελλάδα ==
Το [[Κλαρινέτο|κλαρίνο]] (Clarinette διεθνώς), ως πνευστό λαϊκό μουσικό όργανο έρχεται στην Ελλάδα από την Τουρκία με τους «Τουρκόγυφτους», γύρω στα 1835, αλλά και μέσω των Οθωμανικών στρατιωτικών συγκροτημάτων. Άλλη άποψη λέει, ότι ήρθε από την Ευρώπη μέσω των φιλαρμονικών των Ιονίων νήσων, [[Κέρκυρα]], [[Ζάκυνθος]], [[Λευκάδα]], περί το έτος 1780. Πρωτοεμφανίζεται στην [[Ήπειρος|Ήπειρο]] και στη δυτική [[Μακεδονία (διαμέρισμα)|Μακεδονία]], απ' όπου και προχωρεί προς τη [[Στερεά Ελλάδα]] και την [[Πελοπόννησο]]. Μαζί, αρχικά με το [[Βιολί]] και το [[λαούτο]] και αργότερα και με το [[σαντούρι]], αποτελούν την κομπανία, το κατεξοχήν λαϊκό μουσικό σχήμα που αντικαθιστά σιγά-σιγά την πατροπαράδοτη ζυγιά (
== Ο θάνατός του ==
Όπως προαναφέρθηκε ο Τάσος Χαλκιάς απεβίωσε από παθολογικά προβλήματα στον Πειραιά το [[1992]]. Σύμφωνα με τα ηπειρώτικα παλιά έθιμα και σύμφωνα με επιθυμία του, στην τελετή της ταφής του ομάδα από τριάντα κλαρινίστες συναδέλφους του έπαιξαν ένα Ηπειρώτικο μοιρολόι πάνω από τον τάφο του. Η σκηνή αυτή έχει φωτογραφηθεί και δημοσιευθεί στον τύπο.<ref>Ελευθεροτυπία: "''Έφυγε ο πατέρας του κλαρίνου. Με ηπειρώτικο μοιρολόι τον αποχαιρέτησαν οι συνάδελφοί του''", Αθήνα 1992</ref>
== Παραπομπές ==
Γραμμή 21 ⟶ 22 :
{{Authority control}}
{{DEFAULTSORT:Χαλκιας
[[Κατηγορία:Έλληνες μουσικοί
[[Κατηγορία:Γεννήσεις το 1914
[[Κατηγορία:Θάνατοι το 1992
|