Δυναστεία Τσινγκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 8:
Η δυναστεία ιδρύθηκε από τη φυλή Αϊσίν Γκιόρο της εθνότητας των [[Μαντσού]] σε αυτό που είναι σήμερα η βορειοανατολική Κίνα (γνωστή και ως [[Μαντζουρία]]). Ξεκινώντας το 1644 εγκαθίδρυσε την εξουσία της στην Κίνα και τις γύρω περιοχές, για την ίδρυση της '''αυτοκρατορίας των Μεγάλων Τσινγκ''' (απλοποιημένα κινέζικα: 大 清 国? Παραδοσιακά κινέζικα: 大 国 清? Pinyin: Da Qing Guo? Wade-Giles: Tα Τσινγκ Kουό, ή απλουστευμένα κινέζικα: 大 帝国 清? παραδοσιακά κινέζικα: 大 帝国 清? pinyin: Da Qing Di Guo? Wade-Giles: Τα Τσίνγκ Τι Kουό). Η πλήρης ειρήνευση της Κίνας ολοκληρώθηκε γύρω στο [[1683]] από τον αυτοκράτορα Κανγξί.
 
Αρχικά καθιερώθηκε ως '''Ύστερη Δυναστεία Τζιν''' (απλοποιημένα κινέζικα: 后 金? Παραδοσιακά κινέζικα: 后 金? Pinyin: Χου jin) Amaga Aisin Gurun () το 1616, άλλαξε την επωνυμία της σε «Τσινγκ», που σημαίνει "«καθαρό"» ή "«διαφανής"» το 1636. Το 1644 το [[Πεκίνο]] κατακτήθηκε από μια συμμαχία των επαναστατικών δυνάμεων υπό την ηγεσία του Λι Ζιτσένγκ, ένας μικρής σημασίας ηγέτης των Μινγκ που ήταν επικεφαλής της εξέγερσης των αγροτών. Ο τελευταίος αυτοκράτορας των Μινγκ Τσονγκτσέν αυτοκτόνησε όταν η πόλη έπεσε, σηματοδοτώντας το επίσημο τέλος της δυναστείας. οι Μαντσού συνέχεια συμμάχησε με το στρατηγό της δυναστείας Μινγκ Γου Σανγκούι και πήρε τον έλεγχο του Πεκίνου και ανέτρεψε τη βραχύβια δυναστεία Σουν Λι.
 
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας της δυναστείας των Τσινγκ έγινε ιδιαίτερα ολοκληρωμένη με την κινεζική '''καλλιέργεια του πνεύματος και''' '''την παιδεία'''. Η δυναστεία έφτασε την κορύφωσή της τον 18ο αιώνα, στη διάρκεια της οποίας τόσο η επικράτεια όσο και ο πληθυσμός αυξήθηκαν. Ωστόσο, η στρατιωτική της δύναμη αποδυναμώθηκε μετά την [[εξέγερση των Ταϊπίνγκ]], καθώς και την ήττα στους πολέμους του οπίου με τους Ευρωπαίους, και η Δυναστεία Τσινγκ παράκμασε μετά τα μέσα του 19ου αιώνα. Η δυναστεία Τσινγκ ανατράπηκε μετά τη Επανάσταση Ξινχάι, όταν η χήρα αυτοκράτειρα Λονγκγιού παραιτήθηκε για λογαριασμό του τελευταίου αυτοκράτορα, Που γι, στις [[12 Φεβρουαρίου]] [[1912]].