Ζαν Ονορέ Φραγκονάρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κατά το παράδειγμα του [[Αντουάν Βαττώ]], ο Φραγκονάρ αποτελεί λαμπρό παράδειγμα της ζωγραφικής του ροκοκό και θεωρείται ζωγράφος της επιπολαιότητας, μολονότι έχει εμπνευστεί σε πολλά έργα του από την ολλανδική ζωγραφική του 17ου αιώνα, καθώς και από θρησκευτικά θέματα. Με μια εκπληκτική ικανότητα, ο Φραγκονάρ ήξερε να αποδίδει πιστά τις εκφράσεις των ανθρώπων, με περιχαρείς γκριμάτσες και μορφασμούς και με υφάσματα γεμάτα ζωντανιαζωντάνια.

Οι πινακεςπίνακές του κατακρίθηκαν πολύ κατακατά την διάρκεια της Γαλλικής ΕπανάστασηΕπανάστασης και κυρίως όσο κυριαρχούσε από το 1760 και μετά το κίνημα του [[νεοκλασικισμός|νεοκλασικισμού]]. Πολύ αργότερα, στα τέλη του 19ου αιώνα ανακαλύφθηκε εκ νέου το ταλέντο του.

=== Ο σύρτης (Le verrou) ===