Φως Ιλαρόν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

'''''Φως λαρόν''Ιλαρόν''' ({{Πρότυπο:Lang|grc|Φῶς Ἱλαρόν}} ) ή "επιλύχνιος ευχαριστία" ή "επιλύχνιος ύμνος" ονομάζεται ένας αρχαίος χριστιανικός ύμνος, ο οποίος, στην [[Ανατολική Οδθόδοξη Εκκλησία]], αποτελεί τμήμα της ακολουθίας του εσπερινού. Πρόκειται για τον παλαιότερο ύμνο σε χρήση που καταγράφεται εκτός της αγίαςΑγίας Γραφής.<span class="cx-segment" data-segmentid="9"></span>

Η παλαιότερη καταγραφή του ύμνου βρίσκεται στο έργο [[Αποστολικές Διαταγές]], αγνώστου συγγραφέως, που χρονολογείται στα τέλη του τρίτου, ή στις αρχές του τετάρτου αιώνα. Ο [[Μέγας Βασίλειος]] (329-379), στο έργο του "Περί του Αγίου Πνεύματος" χαρακτηρίζει τον ύμνο «αρχαίαν φωνήν», γεγονός που υποδηλώνει ότι η επιλύχνιος υχαριστία απηχεί λατρευτική παράδοση πολύ αρχαιότερη του 4ου αιώνα. Τον ίδιο χαρακτηρισμό εξάλλου αποδίδει στον ύμνο και ο [[Άγιος Γρηγόριος Νύσσης]], που τον αναφέρει στο έργο ρου "Εις τον βίον της Οσίας Μακρίνης". Σύμφωνα με μία αρχαία παράδοση, η σύνθεση του ύμνου αποδίδεται στον μάρτυρα Αθηνογένη, ο οποίος τον εκφώνησε οδηγούμενος στο μαρτύριο. Πιστεύεται δε ότι πρόκειται για τον επίσκοπο Αθηνογένη, που μαρτύρησε στην Σεβάστεια, πιθανότατα το 305. Ωστόσο, σύγχρονοι μελετητές τοποθετούν την σύνθεση του ύμνου ακόμη νωρίτερα.

Ο [[Άγιος Σωφρόνιος]] (560-638), πατριάρχης Ιεροσολύμων, συμπλήρωσε τον επιλύχνιο ύμνο, και ενίοτε τα σλαβονικά λειτουργικά βιβλία τον αναφέρουν ως τον συγγραφέα του ύμνου.

Τέλος, σύμφωνα με ορισμένους μελετητές, η τριαδολογική ενδιαμεσηενδιάμεση στροφή δεν ανήκει στην αρχική μορφή του ύμνου, αλλά αποτελεί μεταγενέστερη προσθήκη.

Ο ύμνος ψάλλεται στον εσπερινό μόνο τα Σάββατα και τις Κυριακές, καθώς και σε συγκεκριμένες εορτές.<span class="cx-segment" data-segmentid="70"></span>

=== Στα Αγγλικά ===