Λεφ Κάμενεφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Σε μια ανάπαυλα στην εσωκομματική μάχη την άνοιξη του 1926, οι Ζινόβιεφ, Κάμενεφ και οι υποστηρικτές τους ήρθαν πιο κοντά με τους υποστηρικτές του Τρότσκι και οι δύο ομάδες σύντομα σχημάτισαν συμμαχία, η οποία ενσωμάτωσε επίσης κάποιες μικρότερες αντιπολιτευτικές ομάδες μέσα στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Η συμμαχία έγινε γνωστή ως [[Ενωμένη Αντιπολίτευση]]. Στην νέα περίοδο της εσωκομματικής μάχης μεταξύ της συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής του Ιουλίου 1926 και του 15ης Συνδιάσκεψης του Κόμματος τον Οκτώβριο του 1926, η Αντιπολίτευση ηττήθηκε και ο Κάμενεφ έχασε την έδρα του στο Πολιτμπιρό στο Συνέδριο.

Ο Κάμενεφ παρέμεινε σε αντίθεση με τον Στάλιν σε όλο το 1926 και 1927, με αποτέλεσμα την αποπομπή του από την Κεντρική Επιτροπή τον Οκτώβριο του 1927. Μετά την διαγραφή των Ζινόβιεφ και Τρότσκι από το Κομμουνιστικό Κόμμα στις 12 Νοεμβρίου 1927, ο Κάμενεφ παρέμεινε ο κύριος εκπρόσωπος της Αντιπολίτευσης μέσα στο Κόμμα και εκπροσώπησε τις θέσεις της στο 15ο Συνέδριο του Κόμματος τον Δεκέμβριο του 1927. Ο Κάμενεφ χρησιμοποίησε την περίσταση για να κάνει έκκληση για συμφιλίωση. Ωστόσο, καθώς η ομιλία του διακόπηκε είκοσι τέσσερις φορές από τους αντιπάλους του – Μπουχάριν, Ριούτιν και Καγκάνοβιτς – έγινε φανερό ότι οι προσπάθειες του Κάμενεφ να κερδίσει την κατανόηση ήταν ανώφελες.<ref>Lewis H. Siegelbaum, Soviet State and Society Between Revolutions, 1918–1929,Cambridge University Press, Cambridge, 1992, p.189-190. ISBN 978-0-521-36987-9</ref> Το Συνέδριο κήρυξε τις απόψεις της Αντιπολίτευσης ασυμβίβαστες με την ιδιότητα του μέλους του Κομμουνιστικού Κόμματος και διέγραψε τον Κάμενεφ και δεκάδες από τους κορυφαίους αντιπολιτευομένους από το Κόμμα, γεγονός που άνοιξε τον δρόμο για μαζικές διαγραφές απλών μελών της αντιπολίτευσης καθώς και την εσωτερική εξορία για τους ηγέτες της αντιπολίτευσης στις αρχές του 1928.