Ερρίκος Δ΄ της Γαλλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το [[1562]] ανέβηκε στον θρόνο της [[Ναβάρρα]]ς σε ηλικία εννέα ετών αντικαθιστώνταςδιαδεχόμενος τον πατέρα του [[Αντώνιος της Ναβάρρας|Αντώνιο βασιλιά της Ναβάρρας]]. Αν και βαπτίστηκε Ρωμαιοκαθολικός, ανατράφηκε ως προτεστάντης από τη μητέρα του, τη Ζαν ντ' ΑλμπέρτΑλμπρέ (Jeanne d'Albret). Η μητέρα του Ερρίκου, ως Αντιβασίλισσα, είχε κηρύξειανακηρύξει τον Καλβινισμό ως την επίσημη θρησκεία της Ναβάρρας. Ως έφηβος κατατάχτηκε στις δυνάμεις των [[Ουγενότοι|Ουγενότων]] στους [[Γαλλικοί θρησκευτικοί πόλεμοι|Γαλλικούς Πολέμουςθρησκευτικούς για τη Θρησκείαπολέμους]]. Το [[1572]], με το θάνατο της μητέρας του, και την ενηλικίωσή του, ανέλαβε επίσημακαι ουσιαστικά τα καθήκοντα του Βασιλιά της Ναβάρρας.

Στις [[18 Αυγούστου]] [[1572]] παντρεύεται τη Μαργαρίτα των Βαλουά (Βασίλισσα Μαργκό), αδελφή του βασιλιά της Γαλλίας και αποκτά δικαιώματα στον γαλλικό θρόνο. ΘεωρήθηκεΑυτό θεωρήθηκε από τουςπολλούς περισσότερουςσαν μια προσπάθεια να επικρατήσει η θρησκευτική ειρήνη στο βασίλειο. Εντούτοις, οι ηγετικοί Καθολικοί παράγοντες, κρυφά, προγραμμάτισαν μια σφαγή των προτεσταντών που μαζεύτηκαν στο Παρίσι για το γάμο. Στις [[24 Αυγούστου]], αρκετές χιλιάδες προτεσταντών σκοτώθηκαν στο Παρίσι και χιλιάδες περισσότεροι στην επαρχία. και ηΗ σφαγή έμεινε στην ιστορία ως η [[Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου]] Ο Ερρίκος διέφυγε το θάνατο προσποιούμενοςδηλώνοντας ότι θαμεταστρέφεται γίνειστον ρωμαιοκαθολικόςκαθολικισμό. Κρατήθηκε σε περιορισμό, αλλά δραπέτευσε στις αρχές του [[1576]]. Στις [[5 Φεβρουαρίου]] εκείνου του έτους, αποκήρυξε τον καθολικισμό και συστρατεύτηκε ξανά με τις προτεσταντικές δυνάμεις, στη στρατιωτική σύγκρουση.

Ο Ερρίκος της Ναβάρρας έγινε ο νόμιμος κληρονόμος του γαλλικού θρόνου μεμετά τον θάνατο [[1584]] του Φραγκίσκου, δούκα του Αλενσόν, και αδελφόαδελφού και διάδοχοδιαδόχου του καθολικού βασιλιά Ερρίκου του Γ΄. Δεδομένου ότι ο Ερρίκος της Ναβάρρας ήταν απόγονος του βασιλιά [[Λουδοβίκος Θ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου Θ΄]], ο βασιλιάς [[Ερρίκος Γ΄ της Γαλλίας]] δεν είχε καμία άλλη επιλογή παρά να τον αναγνωρίσει ως νόμιμο διάδοχο. Ο [[σαλικός νόμος]] απέκλειε τις αδελφές του βασιλιά.

Με τον θάνατο του Ερρίκου Γ΄ το [[1589]], ο Ερρίκος της Ναβάρρας έγινε ονομαστικά ο βασιλιάς της Γαλλίας,. ηΗ [[Καθολική Λίγκα]] υποστήριζε τον αιχμάλωτο θείο του [[Κάρολος των Βουρβώνων, Αρχιεπίσκοπος της Ρουέν|Κάρολο]] που τελικά παραιτήθηκε υπέρ τουαυτού. Αλλά η Καθολική Λίγκα, που ενισχύθηκε από την υποστήριξη που είχεενισχυόταν από το εξωτερικό, και ειδικά από την Ισπανία, ήταν αρκετά ισχυρή ώστε να τον αναγκάσει να περιορίσει την εξουσία του, στο νότο.Ο Ερρίκος έπρεπε με στρατιωτικά μέσα να πάρει το βασίλειό του. Βοηθήθηκε από τα χρήματα και τα στρατεύματα που παραχωρήθηκαν από την [[Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας]]. Η Καθολική Λίγκα ανακήρυξε τον καθολικό θείο του Ερρίκου, Κάρολο, Καρδινάλιο των Βουρβόνων ως Βασιλιά της Γαλλίας. Ο καρδινάλιος ήταν φυλακισμένος του Ερρίκου και μετά το θάνατό του, το [[1590]], η Καθολική Λίγκα δεν μπορούσε να συμφωνήσει σχετικά με έναν νέο υποψήφιο.

Ενώ μερικοί υποστήριζαν τους Γκιζ, ο ισχυρότερος υποψήφιος ήταν η Πριγκίπισσα Ισαβέλλα, κόρη του [[Φίλιππος Β΄ της Ισπανίας|Φιλίππου Β΄ της Ισπανίας]], της οποίας η μητέρα [[Ελισάβετ των Βαλουά|Ελισάβετ]] ήταν κόρη του [[Ερρίκος Β΄ της Γαλλίας|Ερρίκου Β΄ της Γαλλίας]]. Η προεξοχήυποστήριξη της υποψηφιότητάς της έβλαψε την Καθολική Λίγκα, η οποία έγινε έτσι ύποπτη ως πράκτορας των Ισπανών. Παρ΄ όλα αυτά, ο Ερρίκος αδυνατούσε να πάρει τον έλεγχο του Παρισιού. Με την ενθάρρυνση της μεγάλης αγάπης της ζωής του, Γαβριέλλας ντ' Εστρέ (Gabrielle d'Estrées), στις [[25 Ιουλίου]] [[1593]] ο Ερρίκος αποκήρυξε τον προτεσταντισμό, κερδίζοντας τους καθολικούς και προκαλώντας δυσαρέσκεια στον προηγούμενο σύμμαχό του, τη Βασίλισσα [[Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας]]. Εντούτοις, η είσοδός του στο Ρωμαιοκαθολικό Δόγμα εξασφάλισε την υποταγή της μεγάλης πλειοψηφίας των υπηκόων του. Στέφθηκε Βασιλιάς της Γαλλίας στον καθεδρικό ναό της Σαρτρ στις [[27 Φεβρουαρίου]] [[1594]]. Με τη στέψη του ξεκινά η βασιλεία της δυναστείας των [[Βουρβόνοι|Βουρβόνων]]. Στις [[13 Απριλίου]] [[1598]], εξέδωσε το [[Έδικτο της Νάντης]], το οποίο έδωσε αρκετά δικαιώματα και προστασία στους [[Ουγενότοι|Ουγενότους]].