Βοβούσα Ιωαννίνων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Yobot (συζήτηση | συνεισφορές) μ Διόρθωση συντακτικών λαθών του κώδικα με τη χρήση AWB (11774) |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
||
Γραμμή 17:
Βρίσκεται περίπου 70 χλμ. βόρειο-ανατολικά της πόλης των [[Ιωάννινα|Ιωαννίνων]]. Είναι έδρα του κοινοτικού διαμερίσματος Βοβούσας, της κοινότητας Βοβούσας και κατά την [[Ελληνική απογραφή 2001|απογραφή του 2001]] είχε 179 κατοίκους, οι οποίοι ασχολούνται με την [[υλοτομία]] και τον [[τουρισμός|τουρισμό]]. Απέχει 77 χλμ. από τα [[Ιωάννινα]]. Το χωριό ήταν γνωστό και με την [[βλάχικη γλώσσα|βλάχικη]] ονομασία '''Μπαϊεάσα'''<ref>[http://lithoksou.net/print/vojusa.html Δ. Λιθοξόου - Τα βλάχικα χωριά της περιοχής Βογιούσα]</ref>.
Μέσα από το χωριό περνάει ο ποταμός [[Αώος]], από τη βοή των νερών του οποίου πιθανότατα πήρε και το χωριό το όνομά του. Γύρω από το ποτάμι υπάρχουν αξιόλογοι οικότοποι που φιλοξενούν πλούσια χλωρίδα και πανίδα<ref>[http://www.viopikilotita.uoi.gr/toikot.php?id=51], [http://www.viopikilotita.uoi.gr/toikot.php?id=159], [http://www.viopikilotita.uoi.gr/toikot.php?id=177], [http://www.viopikilotita.uoi.gr/toikot.php?id=209]</ref>. Στη μέση του χωριού, υπάρχει ένα πέτρινο γεφύρι, μονότοξο, που ενώνει τις δυο όχθες και γειτονιές του χωριού. Χτίστηκε το 1748 από τον Αλέξιο Μήσιο<ref name="minakakis" /> και έχει αναγνωριστεί ως νεώτερο αρχαιολογικό μνημείο<ref>[http://listedmonuments.culture.gr/monument.php?code=6673 ΥΠΠΟ-Διαρκής κατάλογος των κηρυγμένων αρχαιολογικών χώρων και μνημείων της Ελλάδας]</ref>. Στην περιοχή υπάρχει επίσης η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, που χτίστηκε το 1814
Γνώρισε μεγάλη ακμή κατά την αυτονομία του Ζαγορίου επί [[Οθωμανική περίοδος στην Ελλάδα|Τουρκοκρατίας]] και θεωρούνταν ένα από τα μεγαλύτερα χωριά του Ζαγορίου<ref>Λαμπρίδης Ιωάννης "Ζαγοριακά", Τυπογραφείον Αυγής, Αθήνα, 1870</ref>. Το [[1817]], το χωριό είχε 2.500 κατοίκους, οι οποίοι λιγόστεψαν δραματικά και το χωριό ερημώθηκε μετά από ληστρικές επιδρομές. Επανακατοικήθηκε μετά την απελευθέρωσή του το [[1913]].
| |||