Παλαιότερα ονομαζόταν Αλύκα και μετονομάστηκε σε Αθήναιον το 1928 (Φ.Ε.Κ. 193 τ.Α 1928).
Ιστορικά στοιχεία για το Αθήναιον αναφέρονται από πολλούς Συγγραφείς της Αρχαιότητας όπως ο Πολύβιος και ο Παυσανίας. Βρισκόταν είκοσι στάδια δυτικά της Ασέας και απετέλεσε πεδίο σκληρών πολέμων μεταξύ Μακεδόνων και Σπαρτιατών από το 227 μέχρι το 221 π.χ. οπότε κατελήφθη από τον Αντίγονο Δ (Δώσωνας) αλλά το 220 επανακατελήφθη από τους Σπαρτιάτες. Κατά τον Παυσανία, που περιηγήθηκε την περιοχή το 170174 μ.χ. αριστεράΑριστερά του Αθηναίου υπήρχε "Ναός Αθηνάς με άγαλμα εν αυτώ λίθου". Πρόκειται για τον αρχαικό ναό ερείπια του οποίου υπάρχουν στην κορυφή του Αηλιά Ασέας. Κατά την απογραφή των Ενετών που έγινε το 1698-1700 από τον Διοικητή FRANCESCO GRIMANI, το ΑLICA αναφέρεται να ανήκει στο territorio της Χρύσαφας με 19 οικογένειες και 57 κατοίκους. Το τεριτόριο=επαρχία της Χρύσαφας ορίζεται από την κορυφογραμμή του Πάρνωνα προς τα δυτικά και ανατολικά του Ευρώτα από το ύψος της Σπάρτης όπου και σήμερα υπάρχει το Χωριό Χρύσαφα μέχρι βόρεια στο Κανδρέβα (σημ. Ασέα). Αναφέρεται από τους αγωνιστές του 21 στα απομνημονεύματα των Κολοκοτρώνη και Δεληγάννη.
Σήμερα το Αθήναιον βρίσκεται περίπου 1 χιλόμετρο βορειότερα από τη θέση του αρχαίου και δημιουργήθηκε σαν οικισμός κατά τα μεσαιωνικά χρόνια, ενώ κατά τα Ορλωφικά το 1770 και την Επανάσταση του 1821 καταστράφηκε ολοσχερώς το 1825 και επανακτίστηκε μετά το 1830.1828 Οι πρώτοι κάτοικοι δεν ξεπερνούσαν τις 5-6 οικογένειες και τα 30 άτομα. Σύντομα είχε αλματώδη αύξηση πληθυσμού (1851 196, 1861 264, 1896 353, 1910 440, 1920 418, 1930 481, 1940 530,1951 478, 1961 385, 1971 350, 1981 225, 1991 193, 2001 112, 2011 92, 2015 64 (κατά πλειοψηφία ηλικιωμένοι).
Τώρα αποτελεί τόπο παραθερισμού των πρώην κατοίκων του, που διαμένουν σε αστικά κέντρα, αφού διαθέτει υγιεινό και ξηρό κλίμα σε υψόμετρο 700 μέτρων, απέχοντας τρία λεπτά από τον Εθνικό Δρόμο Τρίπολης - Καλαμάτας, δέκα λεπτά από Τρίπολη και μισή ώρα από Καλαμάτα.
