Ενσάρκωση (Χριστιανισμός): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 10:
Το μοναδικό πρόβλημα του ανθρώπου ήταν ο [[θάνατος]]. Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο από το μηδέν και του έδωσε τη δυνατότητα να επιλέξει, είτε την αθανασία - υπακούοντας στην εντολή Του - είτε, με την παρακοή, το θάνατο. Ο άνθρωπος επέλεξε, δυστυχώς, την παρακοή και έκτοτε άρχισε να πεθαίνει. Μάλιστα, λέει ο Μέγας Αθανάσιος, ο θάνατος εξουσίαζε πλέον τους πάντες ως νομοθετημένος από τον ίδιο το Θεό, ως συνεπείας της δικής μας ενδεχομένης παρακοής και άρα κανείς δεν μπορούσε να τον καταλύσει. Ο Θεός πάλι, δε θα μπορούσε να "συγχωρήσει" τον άνθρωπο και να μην αφήσει το νόμο να ισχύσει, διότι τότε θα αποδεικνυόταν ψεύτης, πράγμα άτοπον, "άτοπον μεν γάρ ήν ειπόντα τον Θεόν ψεύσασθαι". Από την άλλη, όμως, εξίσου "απρεπές" θα ήταν αν ο άνθρωπος, που πλάσθηκε από την αρχή λογικός, εξ αιτίας του διαβόλου να επέστρεφε στην ανυπαρξία.
Τι έπρεπε, λοιπόν, να γίνει; Μήπως να μετανοήσει ο άνθρωπος, και ο Θεός δια της μετανοίας, να τον επαναφέρει στην προπτωτική κατάσταση; Τότε, όμως, ο Θεός θα φαινόταν και πάλι ψεύτης, αφού οι άνθρωποι δεν θα υποδουλώνονταν υπό την κυριαρχία του θανάτου. Άλλωστε " ούτε η μετάνοια από των κατά φύσιν ανακαλείται, αλλά μόνον παύει των αμαρτημάτων". επομένως μόνο ο Λόγος, που δημιούργησε τα πάντα, μπορούσε να τα αναδημιουργήσει. Και πώς να τα αναδημιουργήσει; Γενόμενος άνθρωπος.
Γνώριζε ο Υιός και Λόγος του Θεού ότι για να κερδίσει το θάνατο έπρεπε πρώτα να αναμετρηθεί μαζί του να πεθάνει δηλαδή. Επειδή δε ο Θεός δεν υπόκειται ασφαλώς, σε φθορά και θάνατο, ως η ίδια η Ζωή, δια τούτο έλαβε σώμα και ψυχή ανθρώπινα, κατά πάντα όμοια με τα δικά μας (εκτός της αμαρτίας), μέσα στη μήτρα της Θεοτόκου και μάλιστα όχι κατά φυσικό τρόπο ( με τη μεσολάβηση ανδρός) αλλ' εκ Πνεύματος Αγίου. Άρα ο [[Χριστός]] γεννήθηκε για να πεθάνει. Και γιατί μόνο ο Χριστός έπρεπε να κερδίσει το Θάνατο; "Επειδή γάρ εξ ανθρώπων εις ανθρώπους ο θάνατος
</sub>
| |||