Μπελβεντέρε (Βιέννη): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Μπελβεντέρε''' είναι ένα κτιριακό συγκρότημα στη [[Βιέννη]], το οποίο αποτελείται από δυο [[μπαρόκ]] μέγαρα, το Άνω Μπελβεντέρε και το Κάτω Μπελβεντέρε. Χτίστηκε στα 1712-23 ως θερινή έπαυλη του πρίγκηπα [[Ευγένιος της Σαβοΐας-Καρινιάν|Ευγένιου της Σαβοΐας]]. Εκτός από τα μέγαρα, το συγκρότημα περιλαμβάνει τον Πορτοκαλεώνα, τους στάβλους και τους [[Γαλλία|γαλλικής]] τεχνοτροπίας κήπους, που συνδέουν μεταξύ τους τα μέγαρα.

Το Μπελβεντέρε είναι η έδρα της «[[Αυστρία|Αυστριακής]] Πινακοθήκης του Μπελβεντέρε» (Österreichische Galerie Belvedere). Στο Άνω Μπελβεντέρε εκτίθενται έργα από τον [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]] μέχρι τις ημέρες μας και στο Κάτω Μπελβεντέρε, μαζί με τον Πορτοκαλεώνα και τους Στάβλους, φιλοξενούνται περιοδικές εκθέσεις. Συμπληρωματικοί χώροι έκθεσης είναι το μέγαρο του πρίγκηπα Ευγένιου στο κέντρο της πόλης και το «21er Haus»- Μουσείο [[Σύγχρονη τέχνη|Σύγχρονης Τέχνης]].

Ο Πρίγκηπας Ευγένιος αγόρασε το 1697 ένα οικόπεδο νοτιοανατολικά του κέντρου της Βιέννης, στο δρόμο προς [[Ουγγαρία]], για την ανέγερση εξοχικής κατοικίας. Ο Πρίγκηπας είχε λάβει μέρος στην [[Δεύτερη πολιορκία της Βιέννης|υπεράσπιση της Βιέννης]] από τους [[Τουρκία|Τούρκους]] το [[1683]]<ref name="Τreccani">

}}</ref>. Το 1719 ανέθεσε στο [[Νάπολη|Ναπολιτάνο]] ζωγράφο Φραντσέσκο Σολιμένα να φιλοτεχνήσει τηντο τοιχογραφία[[ρετάμπλ]] της θριαμβευτικής αψίδας για το παρεκκλήσι και να ζωγραφίσει το ταβάνι της χρυσής αίθουσας. Ο [[Ιταλία|Ιταλός]] [[ζωγράφος]] Κάρλο Καρλόνε ανέλαβε το 1720 τη φιλοτέχνηση της νωπογραφίας[[νωπογραφία]]ς της οροφής για τη μαρμάρινη αίθουσα και ο Γκαετάνο Φάντι<ref>

Στις αρχές του 19ου αιώνα το Κάτω Μπελβεντέρε χρησίμευσε κυρίως ως κατοικία μελών της οικογένειας των Αψβούργων, όπως της εξόριστης από τη [[Γαλλία]], [[Μαρία Θηρεσία της Γαλλίας|Μαρίας Θηρεσίας Καρλότας]], μοναδικής επιζήσασας από τα παιδιά του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου ΙΣΤ' και της Μαρίας Αντουανέτας.

Το 1811 ο αυτοκράτορας [[Φραγκίσκος Β´ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Φραγκίσκος Α΄]] μετέφερε την αυτοκρατορική συλλογή από το κάστρο του Άμπρας στο Κάτω Μπελβεντέρε και λίγο αργότερα, το 1833, μεταφέρθηκε εκεί και μια συλλογή [[Αρχαία Αίγυπτος|αιγυπτιακών]] αρχαιοτήτων. Το 1888, με την ίδρυση του [[Μουσείο Ιστορίας της Τέχνης|Μουσείο Ιστορίας της Τέχνης]] όλες οι αυτοκρατορικές συλλογές του Μπελβεντέρε μεταφέρθηκαν στο νέο μουσείο.

Μετά το τέλος του [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α' Παγκοσμίου Πολέμου]] και την κατάρρευση του οίκου των Αψβούργων, το Μπελβεντέρε πέρασε στα χέρια του Αυστριακού κράτους. Στο Άνω Μπελβεντέρε φιλοξενήθηκαν έργα του βιεννέζικου ρεύματος Μπίντερμαγερ ενώ στο Κάτω Μπελβεντέρε δημιουργήθηκε ένα μουσείο [[μπαρόκ]]<ref>

Ο [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος]] προκάλεσε μεγάλες ζημιές στο συγκρότημα και το μουσείο έκλεισε μέχρι το 1953. Στον Πορτοκαλεώνα τοποθετήθηκε η συλλογή [[μεσαίωνας|μεσαιωνικής]] αυστριακής τέχνης, με έργα από τον 13ο έως τον 16ο αιώνα. Αυτή η συλλογή όπως και η μπαρόκ συλλογή του Κάτω Μπελβεντέρε μεταφέρθηκαν το 2007-2008 στο Άνω Μπελβεντέρε, έτσι ώστε να γίνει εφικτή μια ριζική αναδιάρθρωση του εκθεσιακού χώρου στον Πορτοκαλεώνα και στο Κάτω Μπελβεντέρε. Οι δυο αυτοί χώροι χρησιμοποιούνται πλέον για περιοδικές εκθέσεις ενώ στο Άνω Μπελβεντέρε υπάρχουν όλες οι συλλογές του μουσείου από τον Μεσαίωνα μέχρι τον 20ό αιώνα.

Στο Μπελβεντέρε συνέβη και ένα πολύ σημαντικό γεγονός στην ιστορία της σύγχρονης Αυστρίας. Στη μαρμάρινη αίθουσα του Άνω Μπελβεντέρε υπεγράφη στις 15 Μαΐου του 1955 μεταξύ της Αυστρίας και των τεσσάρων συμμαχικών δυνάμεων ([[Μεγάλη Βρετανία]], [[Γαλλία]], [[Ρωσία]] και [[Η.Π.Α.]]) η «Συνθήκη του Αυστριακού Κράτους» με την οποία η Αυστρία ανακτούσε την εθνική ανεξαρτησία της. Την υπογεγραμμένη Συνθήκη ανέμισε στο μπαλκόνι ο αυστριακός Υπουργός Εξωτερικών και τέως καγκελάριος Λέοπολντ Φιγκλ στο ενθουσιασμένο πλήθος που βρισκόταν συγκεντρωμένο από κάτω<ref>

*Ο μαρμάρινος προθάλαμος: ήταν η κύρια είσοδος του μεγάρου. Έχει ύψος δυο ορόφων και η δομή του μιμείται την αρχιτεκτονική των αψίδων του θριάμβου ενώ η διακόσμηση με λάφυρα πολέμου και αιχμαλώτους είναι αναφορά στις πολεμικές επιτυχίες του πρίγκηπα Ευγένιου. Αντιθέτως τα γύψινα οβάλ μενταγιόν που παρουσιάζουν σκηνές από τη ζωή του [[Απόλλωνας|Απόλλωνα]] υπενθυμίζουν τα αισθητικά ενδιαφέροντα του πρίγκηπα. Η [[νωπογραφία]] της οροφής, φιλοτεχνημένη από τον Μαρτίνο Αλτομόντε<ref>

}}</ref> ήταν πολύ δημοφιλής στη Βιέννη στις αρχές του 18ου αιώνα. Η οροφή αυτής της αίθουσας διακοσμήθηκε από τον Γιόνας ΝτρεντβετΝτρέντβετ με τις 4 Εποχές και τα [[Τέσσερα στοιχεία]] στις γωνίες. Οι άνευ παραθύρων τοίχοι είναι διακοσμημένοι με το σιδηρουργείο του [[Ήφαιστος|Ήφαιστου]] και τις 3 [[Χάριτες]]. Στην πλειοψηφία τους, αυτές οι ζωγραφιές έχουν διατηρηθεί πλήρως, αλλά ο τοίχος που πρόσκεινται στον κήπο χτυπήθηκε το 1945 από βόμβα και ανακαινίστηκε.

Δίπλα στο Κάτω Μπελβεντέρε βρίσκεται το κτίριο του Πορτοκαλεώνα. Αρχικά ήταν ένας χειμερινός θερμαινόμενος κήπος του οποίου η σκεπή και η μεσημβρινή πλευρά ήταν αφαιρούμενα, έτσι ώστε οι πορτοκαλιές να απολαμβάνουν τους θερινούς μήνες όλο τον καλοκαιρινό ήλιο. Το κτίριο ήταν ένα αριστούργημα ξυλουργικής, με συρόμενες πόρτες και στέγη και άλλους νεωτερισμούς της εποχής. Ύστερα από το θάνατο του πρίγκηπα Ευγένιου οι πορτοκαλιές μεταφέρθηκαν στα [[Ανάκτορα Σενμπρούν]] και το κτίριο μετατράπηκε σε στάβλους. Μια ψευδοροφή αντικατέστησε το 1805 την αρχική συρόμενη σκεπή. Μετά το 1918 το κτίριο φιλοξένησε τμήματα της Μοντέρνας Πινακοθήκης, από το 1953 έως το 2007 ήταν μουσείο μεσαιωνική τέχνης και έκτοτε, μετά τη νέα αναδιάρθρωση, φιλοξενεί, σε σύνδεση με το Κάτω Μπελβεντέρε, περιοδικές εκθέσεις. Αυτές οι εκθέσεις εστιάζουν κυρίως στην παρουσίαση της αυστριακής τέχνης σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ενώ πολλές είναι οι αναδρομικές εκθέσεις αυστριακών καλλιτεχνών και οι θεματικές εκθέσεις, επικεντρωμένες σε κινήματα και τεχνοτροπίες της τέχνης.

*Η ισόγεια αίθουσα (Sala Terrena): 4 [[Άτλας (μυθολογία)|Άτλαντες]] σηκώνουν στους ώμους τους τη γύψινη θολωτή οροφή. Οι Άτλαντες προστέθηκαν για λόγους στατικής από τον Χίλντεμπραντ το 1732/33. Ο χώρος από τις 3 πλευρές, που προεξέχουν του κτιρίου, περιβάλλεται από τζαμαρίες. Από τη μια μεριά έχει έξοδο στους κήπους και από την άλλη βρίσκεται η επιβλητική σκάλα. Έτσι, μπορούσε να λειτουργεί ταυτόχρονα ως περίπτερο κήπου και ως προθάλαμος του μεγάρου.

*Η επιβλητική σκάλα: Αρχικά η κύρια είσοδος στο Άνω Μπελβεντέρε ήταν από τη νότια πλευρά, εκεί όπου και σήμερα εντοπίζονται οι ράμπες εισόδου. Από εκεί οι φιλοξενούμενοι, ανεβαίνοντας την επιβλητική σκάλα έφταναν στον κυρίως όροφο του μεγάρου, δηλαδή τον 1ο. Γύψινα ανάγλυφα κοσμούν τους τοίχους, παρουσιάζοντας στον δεξίδεξιό τοίχο τον Θρίαμβο του [[Μέγας Αλέξανδρος|Μεγάλου Αλεξάνδρου]] επί του [[Δαρείος Γ'|Δαρείου]] και στον αριστερό τις γυναίκες του Δαρείου πριν τον Μέγα Αλέξανδρο. Αρχικά το ταβάνι διακοσμούσε η σκηνή του Μεγάλου Αλεξάνδρου να κόβει τον [[Γόρδιος δεσμός|Γόρδιο δεσμό]]. Προβλήματα με την κατασκευή της στέγης οδήγησαν στο να αφαιρεθεί τον 19ο αιώνα αυτή η διακόσμηση και να αντικατασταθεί από μια ροζέτα, που υπάρχει ακόμα.

*Το παρεκκλήσι: το οκταγωνικό παρεκκλήσι βρίσκεται στο νοτιο-ανατολικό γωνιακό πύργο. Ο διώροφος χώρος αντικατοπτρίζει την κοινωνική ιεραρχία της εποχής κατασκευής του. Το προσωπικό του μεγάρου συγκεντρωνόταν στο ισόγειο ενώ το μπαλκόνι, που βρίσκεται στο ύψος του Α' ορόφου προοριζόταν για τον αριστοκράτη ιδιοκτήτη και τους καλεσμένους του. Ένα χαρακτικό του Σάλομον Κλάινερ, που χρονολογείται γύρω στα 1730, μας βεβαιώνει ότι το παρεκκλήσι έχει διατηρηθεί στην αρχική του μορφή. 8 [[Ερμές]] στις γωνίες στηρίζουν το οικοδόμημα και τετράγωνα φαρδιά παράθυρα δίνουν φως στο χώρο. Η χρήση του καφε-κόκκινου μάρμαρου, του επιχρυσωμένου γύψου και το διακοσμημένο με νωπογραφία ταβάνι συνδέουν τη διακόσμηση με τη μαρμάρινη αίθουσα. Το [[ρετάμπλ]], που απεικονίζει την Ανάσταση του [[Ιησούς|Ιησού]], είναι ένα εξαιρετικό δείγμα της τέχνης του μπαρόκ, του Φραντσέσκο Σολιμένα, ο οποίος εργάστηκε 10 χρόνια για να το ολοκληρώσει. Σαν φρουροί στέκονται στα πλάγια 2 γιγάντια αγάλματα των αποστόλων [[Απόστολος Πέτρος|Πέτρου]] και [[Απόστολος Ιωάννης|Ιωάννη]], τα οποία δεν είναι βέβαιο αν έγιναν από τον [[Γένοβα|Γενουάτη]] γλύπτη Ντομένικο Παρόντι ή από τους βοηθούςς του. Η νωπογραφία στο ταβάνι, που αναπαριστά την [[Αγία Τριάδα]] σε ουράνιο φόντο, έχει φιλοτεχνηθεί από τον Κ. Καρλόνε. Λειτουργία τελείται στο παρεκκλήσι κάθε Κυριακή στις 12μ.μ.

Στο Άνω Μπελβεντέρε φιλοξενούνται σημαντικά έργα, μερικά από τα οποία είναι<ref>

*** ''Η Σταύρωση''Μαντόνα του Κόνραντ ΛάιμπΣόννταγμπεργκ''

*** ''ΗΟ μαστίγωση[[Πάπας τουΣίξτος Β΄]] αποχαιρετά τον [[Άγιος Λαυρέντιος|Άγιο ΙησούΛαυρέντιο]]'' του [[Μίχαελ Πάχερ]]

** ''Η μαστίγωση του Ιησού'' του Μίχαελ Πάχερ
** ''Η Παρθένος Μαρία'' και ο ''[[Ιωσήφ]]'', ξυλόγλυπτα του Χανς Κλόκερ

*** Το ρετάμπλ του Znojmo (Znaim)

** ''Βακχική σκηνή'' γλυπτό του Αντόνιο Γκράσσι
** ''Θριαμβευτική πορεία κάτω από την Αψίδα του Τίτου'' του Βίντσεντς Φίσερ

*** ''Απόστολος Ανδρέας'' του Πωλ Τρόγκερ

*** ''Οι προτομές'' του Φραντς Ξάβερ Μέσερσμιτ

** [[Κλασσικισμός]], [[ρομαντισμός]]

*** ''Ο Μέγας Ναπολέων στο Πέρασμα του Αγίου Βερνάρδου'' του [[Ζακ -Λουί Νταβίντ]]

*** ''Τζον Σίμπσον'' της Αντζέλικα Κάουφμαν

*** ''Ο θάνατος της Αγίας Καικιλίας'' του Γ. Ε. Σέφερ φον Λέοναρντσχοφ

*** ''Η αυτοκράτειρα Μαρία Τερέζα με τα παιδιά της'' του Φρήντριχ Χάινριχ Φύγκερ

*** ''Ο μεγάλος καταρράκτης στο Τίβολι κοντά στη Ρώμη'' του Γιάκομπ Φίλιπ Χάκερτ

*** ''Η αναχώρηση της γιαγιάς'' του Φέρντιναντ Γκεόργκ Βαλντμύλλερ

*** ''ΚορίτσιΗ μπροστάκαυγάς σετων λοταρίααμαξάδων'' του ΠέτερΜίκαελ ΦέντιΝέντερ

*** ''ΜάγειραςΝτάμα με γούνα'' του Κλοντ[[Εντουάρ ΜονέΜανέ]]

** ''Μάγειρας'' του Κλοντ Μονέ
** ''Μονοπάτι στον κήπο του Μονέ στο Ζιβερνύ'' του Κλοντ Μονέ

*** ''Δρόμος στην Πουντουάζ'' του [[Καμίλ Πισαρό]]

*** ''Η πεδιάδα της Ωβέρ'' του βαν Γκογκ

**[[Αρχείο:Gustav Klimt 058.jpg| μικρογραφία |''Σόνια Κνιπς'', Γκούσταφ Κλιμτ, 1898 ]]

*** ''ΑδάμΤο και Εύαφιλί''

*** ''ΣόνιαΑδάμ Κνιπςκαι Εύα''

*** ''ΝύφηΣόνια Κνιπς''

*** ''ΤίγρηςΗρόδοτος''

*** ''ΣυναίσθημαΧειμώνας'' του [[ΦέρντιναντΕμίλ Χόντλερ]]Όλρικ

*** ''ΗλίανθοιΗ οικογένεια'' Ι

*** ''Γυναίκα με βεντάλιαβιβλίο και ίριδες'' τηςτου ΜαρίΜαξ ΒασίλιεφΜπέκμαν