Πιπίνος ο Βραχύς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Τεκμηρίωση |
|||
Γραμμή 2:
{{πηγές|03|01|2012}}
Ο '''Πιπίνος ο Βραχύς''' ({{lang-la|Pιppinus III}},<ref>{{cite book|title=Rerum gallicarum et francicarum scriptores|year=1741|location=Παρίσι|volume=III|page=669|url=https://books.google.it/books?id=0nBZAAAAYAAJ&pg=PR97&lpg=PR97&dq=Chronico+Marcianensi+de+Sancta+Rictrude&source=bl&ots=QbNFbJ9oPr&sig=P4PF-dwlyqeS16lrfmqqoS2t6_Q&hl=it&ei=SBnATpD9K8XHsgbek9nHAw&sa=X&oi=book_result&ct=result#v=onepage&q=Chronico%20Marcianensi%20de%20Sancta%20Rictrude&f=true|language=λατινικά|accessdate=3.06.2016}}</ref> {{lang-fr|Pépin le Bref}}, {{lang-de|Pippin der Kurze}}) (''π.'' [[714]] – [[24 Σεπτεμβρίου]] [[768]])<ref name="Britannica">{{cite web|last=Shipley Duckett|first=Eleanor|title=Pippin III, King of the Franks|url=http://www.britannica.com/biography/Pippin-III|work=Encyclopaedia Britannica|accessdate=3.06.2016}}</ref> ήταν δούκας των [[Φράγκοι|Φράγκων]] από το [[741]] και στην συνέχεια βασιλιάς των Φράγκων ([[751]] – [[768]]),<ref>{{cite web|title=Pippin, Fränkisches Reich, König, III|url=http://thesaurus.cerl.org/record/cnp01467328|publisher=Consortium of European Research Libraries (CERL)|accessdate=3.06.2016|date=Τελευταία ενημέρωση: 2 Φεβρουαρίου 2007}}</ref> πατέρας του [[Καρλομάγνος|Καρλομάγνου]], γιος του [[Κάρολος Μαρτέλος|Κάρολου Μαρτέλου]], δούκα των Φράγκων, και της [[Ροτρούδη του Τρίερ|Ροτρούδης του Τρίερ]] ([[690]] – [[724]]).
Όταν πέθανε ο πατέρας του, Κάρολος Μαρτέλος ([[741]]), μοίρασε το βασίλειο του στους δύο γιους του από τον πρώτο του γάμο: στον μεγαλύτερο [[Καρλομάν ο μαγιοδρόμος|Καρλομάνο]], [[μαγιορδόμος|μαγιορδόμο]] και δούκα των Φράγκων, έδωσε την ηγεμονία της [[Αυστρασία]]ς και στον μικρότερο, Πιπίνο, την ηγεμονία της [[Νευστρία]]ς. Ο ετεροθαλής αδελφός τους, [[Γκρίφο]], από τον δεύτερο γάμο του πατέρα τους ζήτησε επίσης μερίδιο από την πατρική κληρονομιά, αλλά αιχμαλωτίστηκε από τα δύο αδέλφια σε μοναστήρι. Ο Καρλομάνος προσπάθησε να εγγυηθεί την ενότητα του Φραγκικού βασιλείου με τον [[Μεροβίγγειοι|Μεροβίγγειο]] βασιλιά Χιλδέριχο ([[743]]), αλλά κλείστηκε σε μοναστήρι ([[747]]) δίνοντας όλα τα μερίδια του στην Αυστρασία στον μικρότερο αδελφό του Πιπίνο με τον τίτλο του ''κυρίου των ανακτόρων'' ([[μαγιορδόμος]]). Ο Γκρίφο δραπέτευσε από το μοναστήρι καταφεύγοντας στον [[Οντίλο της Βαυαρίας]] που είχε παντρευτεί την αδελφή του Πιπίνου Ιλτρούδη, αλλά ο Πιπίνος κατάφερε να καταστείλει την εξέγερση εναντίον του.
| |||