Αδηφάγος (θηλαστικό): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο: Animaldentition gulogulo.png|thumb|right|400px|Η οδόντωση του αδηφάγου φανερώνει ένα πολύ δυνατό αρπακτικό, συγκριτικά με το μέγεθός του]]

Οι δύο μεσαίοι κοπτήρες της κάτω γνάθου εκτοπίζονται οπισθίως από τα άλλα ζεύγη και αυτή η «μετατόπιση», συμβάλλει στην αύξηση της μασητικής δύναμης, χωρίς να είναι απαραίτητος περισσότερος χώρος. <ref>Wilson</ref><ref>Stroganov</ref> Στην αυξημένη πίεση που ασκούν οι γνάθοι συμβάλλουν καθοριστικά οι μασητικοί και αυχενικοί μύες. Η οβελιαία ακρολοφία εξέχει της κορυφής του κρανίου μέχρι πίσω στον αυχένα, προσφέροντας χώρο για την πρόσφυση των ανεπτυγμένων κροταφικών μυών. <ref>Stroganov</ref>

===Πέλματα και βάδιση===

Τα κάτω άκρα του αδηφάγου είναι ογκώδη και στιβαρά, σε σχέση με το σώμα του, ιδιαίτερα τα μπροστινά που χρησιμεύουν για σκάψιμο, αναποδογύρισμα λίθων και μικρών κορμών, ή για να σκίζουν και να κομματιάζουν την σάρκα του θηράματος, συνήθως κάποιου θνησιμαίου. Τα πόδια είναι πλατιά, με 5 δακτύλους οι οποίοι είναι διαχωρισμένοι στα μπροστινά πόδια (''fissipeds''). Η βάδιση γίνεται μέσω των τριχωτών πελμάτων (πελματοβάμονα ζώα), που μοιάζουν πολύ με της αρκούδας. Ο 3ος δάκτυλος είναι ο μεγαλύτερος στα πίσω πόδια και ο 4ος στα μπροστινά. <ref>www.science.smith.edu</ref>