Παλαιών Πατρών Γερμανός Γ΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Τα Απομνημονεύματα: Περί παραλήψεων στα "απομνημονεύματα". |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 19:
Γεννήθηκε στη [[Δημητσάνα]], γιος του Ιωάννη Γκόζια, χρυσοχόου και αγρότη, και της Κανέλας Κουκουζή ή Κουκουζοπούλου, το δε κοσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος. Οι γονείς του ήταν φτωχοί και άσημοι, ώστε δεν είναι με ακρίβεια γνωστό το επώνυμο του πατέρα του, αφού σε διάφορες βιογραφίες εμφανίζεται ως Κοτζάς, ή Κοντζιάς, ή Κόζιας, ή Γκόζιας, ενώ ο ίδιος ο πατέρας του υπέγραφε ενίοτε και ως Ιωάννης Δημητρίου. Είχε έναν αδελφό και τέσσερεις αδελφές. Η πατρική του οικία ήταν στη θέση "Κάστρο" της Δημητσάνας, λέγεται δε ότι όταν ο Κολοκοτρώνης επισκέφθηκε την Δημητσάνα κατά την εποχή του Όθωνα, επισκέφθηκε και το σπίτι του Γερμανού και ασπάσθηκε την εξώπορτα σε ένδειξη σεβασμού.<ref>Καμπούρογλου Γρ. Δημ. ''Μελέτη επί του βίου και της δράσεως του Παλαιών Πατρών Γερμανού'', 1912, σελ. 3-5.</ref>
Φοίτησε αρχικά στη φημισμένη [[Σχολή Δημητσάνας]], στο [[Άργος]] και μετέπειτα στη Σχολή της [[Σμύρνη]]ς. Χειροτονήθηκε διάκος από τον Μητροπολίτη Άργους και Ναυπλίου Ιάκωβο και στη συνέχεια υπηρέτησε στη Σμύρνη όπου μητροπολίτης ήταν ο συμπατριώτης και θείος του Γρηγόριος, (ο μετέπειτα [[πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄]]), τον οποίον και ακολούθησε στη [[Κωνσταντινούπολη]] και στη μετέπειτα εξορία του στο [[Άγιο Όρος]], γενόμενος αρχιδιάκονος του Μητροπολίτη Κυζίκου Ιωακείμ. Την εποχή εκείνη ανέλαβε να διευθετήσει τις διαφορές που υπήρχαν στις [[Σταυροπηγιακή Μονή|σταυροπηγιακές μονές]] της Πελοποννήσου όπου και έφερε επιτυχώς σε πέρας κερδίζοντας την εμπιστοσύνη του ανώτερου κλήρου σε βαθμό τέτοιο που επί μια επταετία διεκπεραίωνε όλες τις υποθέσεις των απόντων από την Κωνσταντινούπολη Αρχιερέων.[[File:Άγαλμα Παλαιών Πατρών Γερμανού.jpg|thumb|right|250 px|Το άγαλμα του Παλαιών Πατρών Γερμανού στο Πασαλιμάνι του Πειραιά.]]Στις αρχές του [[1806]] επί πατριαρχίας του Γρηγορίου, χειροτονήθηκε επίσκοπος και εκλέχθηκε [[μητροπολίτης]] [[Πάτρα|Παλαιών Πατρών]] όπου και ανέλαβε καθήκοντα (ενθρόνιση) τον Μάιο του ίδιου έτους με ιδιαίτερη εντολή να καθησυχάσει τα πνεύματα των εκεί Χριστιανών σε μια προσπάθεια αναμόρφωσης, μετά τους τρομερούς πατριαρχικούς αφορισμούς κατά των Κλεφτών που είχαν επιδράσει δυσμενώς. Έτσι ο νέος ιεράρχης επεδειξε μία αξιοθαύμαστη λεπτή διπλωματία που δεν άργησε να καταξιωθεί επ΄ αυτού και να κερδίσει την εμπιστοσύνη των τότε "ραγιάδων" αλλά και των Τούρκων του Μωριά. Πολλές φορές μέχρι το τ¨΄ελος της ζωής του κλήθηκε ως δικαστής (κριτής) να επιλύσει διαφορές μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων προυχόντων ή και μεταξύ Ελλήνων ομοίως όπως μεταξύ των Νοταραίων και του Κιαμήλ Μπέη στη Κορινθία ή των Σισίνηδων μετά του σαΐταγα Λαλαίου στην Ηλεία. Παράλληλα την περίοδο [[1815]]-[[1817]] υπήρξε μέλος της Πατριαρχικής Συνόδου της Κωνσταντινούπολης. Από το 1818 διέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του στη Πελοπόννησο. Το Νοέμβριο του [[1818]] μυήθηκε στη [[Φιλική Εταιρεία]] από τον Φιλικό Αντώνιο Πελοπίδα. Ο Γερμανός συνέστησε τον Πελοπίδα στους Ανδρέα Ζαΐμη και Ανδρέα Λόντο οι οποίοι επίσης μυήθηκαν στην Φιλική Εταιρεία, ενώ ο ίδιος εμύησε διάφορους ιερωμένους και οπλαρχηγούς όπως τον Χαριουπόλεως Βησσαρίωνα, τον Κερνίτζης Προκόπιο κ.ά.
== Δράση ==
| |||