Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ της Γαλλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 45:
}}
Ο '''Λουδοβίκος ΙΣΤ΄''', γεννημένος ως '''Λουδοβίκος Αύγουστος''' (''Louis XVI, Louis Auguste'', [[Παλάτι των Βερσαλλιών|Βερσαλλίες]], [[23 Αυγούστου]] [[1754]] – [[Παρίσι]], [[21 Ιανουαρίου]] [[1793]]), ήταν βασιλιάς της [[Γαλλία]]ς και της [[Ναβάρρα]]ς από το [[1774]] έως το [[1791]], και βασιλιάς των Γάλλων από το [[1791]] έως το [[1792]]. Ο Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ γεννήθηκε στο παλάτι των Βερσαλλιών και ήταν γιος του [[Λουδοβίκος Φερδινάνδος της Γαλλίας|δελφίνου Λουδοβίκου]], μοναδικού υιού του βασιλιά της Γαλλίας [[Λουδοβίκος ΙΕ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΕ΄]] και της συζύγου του [[Μαρία Λεζίνσκα|Μαρίας Λεζίνσκας]]. Ήταν επίσης αδελφός άλλων δύο μετέπειτα βασιλέων, του [[Λουδοβίκος ΙΗ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΗ΄]] και του [[Κάρολος Ι΄ της Γαλλίας|Καρόλου Ι΄]], και πατέρας του
Ο πατέρας του πέθανε σε ηλικία 35 ετών πριν τον βασιλιά παππού του
Ήταν ο μεγαλύτερος από 8 παιδιά, εκ των οποίων τα τρία πέθαναν σε βρεφική ηλικία. Οι γονείς του τον
== Βασιλιάς της Γαλλίας ==
Ο νέος βασιλιάς χαρακτηριζόταν από αφηρημάδα που πολλοί την απέδιδαν στην ισχυρή [[μυωπία]] του: μετά βίας μπορούσε να ξεχωρίσει ακόμα και το συνομιλητή του. Ήταν εξαιρετικά μελετηρός και τα ενδιαφέροντα του ήταν η [[ιστορία]], η [[γεωγραφία]] και οι τέχνες. Το ναυτικό το έκανε προτεραιότητα της πολιτικής του, κάτι στο οποίο η χώρα του μειονεκτούσε σε σχέση με την μεγάλη της αντίπαλο, την γειτονική [[Αγγλία]]. Σχεδίαζε να ανατρέψει την δυσχερή Συνθήκη των Παρισίων. Το ενδιαφέρον του για το ναυτικό οφειλόταν και στον ενθουσιασμό του όταν είδε για πρώτη φορά τη θάλασσα.
Ο [[Λουδοβίκος ΙΔ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκος ΙΔ΄]] στόχευε απειλώντας τους ευγενείς της αυλής να μειώσει το κύρος τους μπροστά στην απέραντη βασιλική ισχύ. Υπήρχε αυστηρό ιεραρχικό σύστημα με επικεφαλής τον ίδιο τον βασιλιά, και οποιαδήποτε προσπάθεια ανεξαρτητοποίησης από την βασιλική ισχύ κατέληγε σε αποτυχία. Ο Λουδοβίκος ο 16ος στόχευε να ανατρέψει το συγκεκριμένο σύστημα, μειώνοντας την βασιλική ισχύ και δίνοντας περισσότερες εξουσίες στον λαό. Ήταν ο πρώτος Γάλλος μονάρχης που γνώριζε άπταιστα την [[αγγλική γλώσσα]], και όλες τις ιδέες του [[Διαφωτισμός|διαφωτισμού]]. Ο στόχος του ήταν μια
Από το γάμο του με την Αυστριακή πριγκίπισσα [[Μαρία Αντουανέτα]] (κόρη του αυτοκράτορα [[Φραγκίσκος Α΄ της Αυστρίας|Φραγκίσκου Α΄ της Αυστρίας]] και της [[Μαρία Θηρεσία|Μαρίας Θηρεσίας]]) απέκτησε τα εξής τέκνα:
Γραμμή 71 ⟶ 70 :
Ταυτόχρονα οι επαναστάτες άρχισαν να αναζητούν τρόπους δημοκρατικής διακυβέρνησης και [[σύνταγμα|Συντάγματος]]. Το επαναστατικό τους κίνημα έδινε μήνυμα σε όλα τα Ευρωπαϊκά κράτη με παρόμοια καθεστώτα. Μερικοί ισχυροί άντρες όπως ο [[Μιραμπώ]] προσπαθούσαν μυστικά να επαναφέρουν τον βασιλιά σαν κυβερνήτη με ένα δημοκρατικό Σύνταγμα, αλλά ο ξαφνικός θάνατος του Μιραμπώ και η κατάπτωση του Λουδοβίκου εξασθένησαν αυτές τις προσπάθειες.
Ο Λουδοβίκος προσπαθούσε με κάθε τρόπο να δείξει ότι στηρίζει την δημοκρατική κυβέρνηση, γιατί φοβόταν για την ζωή και την ασφάλεια της οικογένειας του, που βρισκόταν αιχμάλωτη στο [[
Ο Λουδοβίκος επιχείρησε να δραπετεύσει από το Παρίσι μεταφέροντας την οικογένεια του στον ασφαλή πύργο του Μοντμεντί, στα βορειοανατολικά Γαλλικά σύνορα, ώστε να μπορεί να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις έχοντας την οικογένεια του σε ασφάλεια. Αναγνωρίστηκε όμως την τελευταία στιγμή σε μια συναλλαγή, όπου ο έμπορος τον αναγνώρισε από το νόμισμα που του έδωσε και
Γραμμή 80 ⟶ 79 :
Οι άλλοι μονάρχες της [[Ευρώπη]]ς είδαν με μεγάλη δυσπιστία το επαναστατικό κίνημα στην Γαλλία, διότι δικαιολογημένα φοβόντουσαν και την δική τους θέση. Εξέφρασαν την συμπαράσταση τους στο βασιλικό ζεύγος, με πρώτον απ' όλους τον ίδιο τον αδελφό της βασίλισσας, αυτοκράτορα των [[Αψβούργοι|Αψβούργων]] της Αυστρίας [[Λεοπόλδος Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Λεοπόλδο Β΄]]. Ο Λεοπόλδος, και ο [[Φρειδερίκος Γουλιέλμος Β΄ της Πρωσίας]] σε συνεργασία με Γάλλους ευγενείς ανακοίνωσαν στις [[27 Αυγούστου]] [[1791]] την Διακήρυξη του Πίλινιτζ, που εξέφραζε επίσημα το ενδιαφέρον των μοναρχών της Ευρώπης απέναντι στον Λουδοβίκο και την οικογένεια του. Στην πραγματικότητα ο Λεοπόλδος είχε βλέψεις και σε Γαλλικά εδάφη επωφελούμενος την αναστάτωση, με πρώτο στόχο την [[Αλσατία]]. Το επαναστατικό συμβούλιο απάντησε στέλνοντας ευγενείς στις Αυστριακές Κάτω Χώρες, προκειμένου να ξεσηκώσουν τον λαό και να προκαλέσουν προβλήματα στον αυτοκράτορα, κηρύσσοντας επίσημα τον πόλεμο στον Λεοπόλδο στις [[20 Απριλίου]] [[1792]] μετά από μια σειρά αποτυχημένων διαπραγματεύσεων με τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών Φρανσουά Ντιμουριέ.
Αλλά οι Γάλλοι στρατιώτες ήταν ανέτοιμοι για οποιαδήποτε μάχη. Ενώ προσπαθούσαν να αναδιοργανώσουν τον στρατό του, ο Πρωσσικός στρατός υπό την ηγεσία του δούκα του Μπράουνσβάιγκ Καρόλου Γουλιέλμου Φερδινάνδου επιτέθηκε στον [[Ρήνος|Ρήνο]] στο [[Κόμπλεντζ]] και κατέλαβε εύκολα τα φρούρια της περιοχής. Τότε θεωρώντας τον εαυτό του νικητή έκανε στις [[25 Ιουλίου]] την [[διακήρυξη του
== Αποκεφαλισμός του βασιλιά και τρομοκρατία των Ιακωβίνων ==
Γραμμή 93 ⟶ 92 :
Τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου αποκεφαλίσθηκαν και οι ηγέτες των [[Γιρονδίνοι|Γιρονδίνων]].
Μετά τον αποκεφαλισμό τους, οι [[Ιακωβίνοι]] πήραν την εξουσία και επιδόθηκαν σε
== Πηγές ==
| |||