Βέλιγκραντ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 21:
Το '''Βέλινγκραντ''' ([[Βουλγαρική γλώσσα|βουλγαρικά]]: Велинград) είναι πόλη της [[Βουλγαρία]]ς και ανήκει στην επαρχία Πάζαρτζικ. Βρίσκεται στο δυτικό άκρο της Κοιλάδας Τσέπινο, στην Οροσειρά της [[Ροδόπη]]ς. Είναι διοικητικό κέντρο του ομώνυμου δήμου και ένα από τα δημοφιλέστερα κέντρα λουτροθεραπείας της Βουλγαρίας. Έχει πληθυσμό 23.479 κατοίκους (2012).
 
προσπαθούσε να επιβάλει υπερβολική φορολογική επιβάρυνση στους χριστιανούς της περιοχής, που αρνούντο να πληρώσουν.==Ιστορία==
==Ιστορία==
 
[[File:Клептуза_-_Велинград,_България.JPG|right|thumb|305px|Kλέπτουζα]]
Γραμμή 33:
μεταξύ 1371 και 1373. Αυτό προκάλεσε πολλές σημαντικές αλλαγές στη ζωή του τοπικού βουλγαρικού πληθυσμού. Η [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]] είχε ανάγκη συμμάχων στην περιοχή αυτή και για το λόγο αυτό άρχισε να προσηλυτίζει τους πληθυσμούς στο Ισλάμ με κάθε τρόπο από το 16ο αιώνα. Το Οθωμανικό αρχείο της χρονιάς 1516-1517 δείχνει την εμφάνιση των πρώτων Μουσουλμάνων κατοίκων στην περιοχή. Από τα 624 σπίτια της περιοχής τα 12 ήταν μουσουλμανικά.
 
Επί του σουλτάνου [[Μωάμεθ Δ΄]] τμήμα του πληθυσμού αναγκάστηκε να υιοθετήσει το Ισλάμ γιατί, σύμφωνα με το Βούλγαρο ιστορικό Βασίλ Κάντσοφ (1862-1902), ο Έλληνας επίσκοπος Φιλιππούπολης Γαβριήλ πήγε να διαμαρτυρηθεί για τον τοπικό χριστιανικό πληθυσμό στον πασά, οότι οποίοςδηλαδή πήγεαρνούντο εκείνα γιαπληρώσουν όταν προσπαθησε να υποτάξειτους τηνεπιβάλει υπερβολική φορολογική απείθαρχουςεπιβάρυνση. Οταν ο πασάς έφθασε στην κοιλάδα του Τσέπινο συγκέντρωσε τους προύχοντες και απείλησε να τους σκοτώσει. Ωστόσο, εκείνοι προτίμησαν να ασπασθούν το Ισλάμ, από το να πληρώνουν φόρους στην Ελληνική Εκκλησία. Παρά αυτό τον προσηλυτισμό σχεδόν όλοι οι κάτοικοι της κοιλάδας διατήρησαν τη βουλγαρική τους ταυτότητα. Οι [[Πομάκοι]] (Βούλγαροι Μουσουλμάνοι) διατήρησαν μεγάλο μέρος των χρστιανικών τους παραδόσεων. Ετσι σε όλες τις μουσουλμανικές κοινότητες εορτάζουν τον [[Άγιος Γεώργιος|Άγιο Γεώργιο]]. Ο πληθυσμός της κοιλάδας δεν απείχε από τις εξελίξεις της Βουλγαρικής Αναγέννησης (1762-1878) και τους αγώνες για τη βουλγαρική ανεξαρτησία. Το 1816 οι κάτοικοι του χωριού Καμένιτσα έχτισαν μια νέα εκκλησία, την εκκλησία της [[Αγία Τριάδα|Αγίας Τριάδας]] (''Σβέτα Τρόικα''), που έγινε το κύριο κέντρο για τη δημιουργία βουλγαρικής πολιτικής συνείδησης στην περιοχή. Ενα σχολείο εξαρτώμενο από την εκκλησία λειτούργησε το 1823.
 
Κατά το [Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1877-1878)|Ρωσοτουρκικό Πόλεμο (1877-1878)]] ο μουσουλμανικός πληθυσμός διέφυγε στην ορεινή ζώνη ή στα νοτιότερα χωριά της Ροδόπης. Ορισμένα χωριά όπως το Λάτζενε ερήμωσαν τελείως.