Ηλιακή κηλίδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Παραπομπές: clean up, αντικατέστησε: {{reflist| → {{παραπομπές| με τη χρήση AWB |
μ μικροδιορθώσεις |
||
Γραμμή 1:
[[File:4k video of the Sun's surface activity.ogg|thumb|300x300px|Στιγμιότυπο από τη δραστηριότητα της επιφάνειας του [[Ήλιος|Ήλιου]], όπου παρατηρούνται [[ηλιακή έκλαμψη|ηλιακές εκλάμψεις]] και κηλίδες, [[ΝΑΣΑ]], 2015]]
Οι '''ηλιακές κηλίδες''' είναι παροδικά φαινόμενα που εμφανίζονται στην επιφάνεια του [[Ήλιος|Ηλίου]], τη λεγόμενη [[φωτόσφαιρα]], της οποίας και θεωρούνται οι περισσότερο εντυπωσιακοί και ενδιαφέροντες σχηματισμοί της. Είναι ορατές ως σκοτεινές μικρές ή μεγαλύτερες κυκλικές επιφάνειες - κηλίδες, σε σχέση με τις γειτονικές περιοχές της φωτόσφαιρας, που περιβάλλονται από λιγότερο σκοτεινές στεφάνες ινώδους υφής.
* Οι ηλιακές κηλίδες κατατάσσονται στους φωτοσφαιρικούς σχηματισμούς που περιλαμβάνονται στα
== Στοιχεία - ορισμοί ==
Γραμμή 13:
# '''Επόμενη κηλίδα''': η φερόμενη αμέσως μετά της προηγουμένης κηλίδα.
# '''Διάμετρος κηλίδας''': που φθάνει πολλές φορές τα 80.000 χλμ. Κηλίδες με διάμετρο μεγαλύτερη των 40.000 χλμ. (τριπλάσια της γήινης) καθίστανται ορατές με γυμνό μάτι (με προστατευτικά γυαλιά).
# '''Βάθος κηλίδας''': Οι κηλίδες
# '''Θερμοκρασία κηλίδας''': Υπολογίζεται περίπου στους 4.700 βαθμούς Κελσίου, δηλαδή πολύ χαμηλότερη της φωτόσφαιρας
# '''Ζωή κηλίδας''': Υπολογίζεται από την αρχή της βαθμιαίας ανάπτυξης και ομοίως της βαθμιαίας ελάττωσης μέχρι της τελείας εξαφάνισης που κυμαίνεται από λίγες ημέρες μέχρι και δύο μήνες, ανάλογα του μεγέθους της.
Γραμμή 30:
Ο αριθμός των κηλίδων στην ηλιακή επιφάνεια αυξάνεται γρήγορα και μετά μειώνεται με βραδύτερο ρυθμό κάθε περίπου 11 χρόνια. Αυτή η περιοδικότητα, την οποία ακολουθεί η γενικότερη ηλιακή δραστηριότητα, αποκαλείται «ενδεκαετής ηλιακός κύκλος» ή «ενδεκαετής κύκλος της ηλιακής δραστηριότητας». Επιπρόσθετες, πιο μακροπρόθεσμες, μεταβολές πάνω σε αυτό τον βασικό κύκλο είναι γνωστές: Π.χ. από το έτος 1900 ως τη δεκαετία του 1960 ο αριθμός κηλίδων στα μέγιστα της ηλιακής δραστηριότητας αυξανόταν, ενώ από τότε μέχρι σήμερα έχει μειωθεί κάπως<ref>[http://sidc.oma.be/html/wolfaml.html Sunspot index graphics], Solar Influences Data Analysis Center (retrieved [[27 September]] [[2007]])</ref>.
Ο
{{cite web
| title=Solar Forcing of Climate
Γραμμή 67:
==Ιστορία==
Αναφορές στις ηλιακές κηλίδες έγιναν από [[Χρονολόγιο της κινεζικής Αστρονομίας|Κινέζους αστρονόμους]] το [[28 π.Χ.]]. Μία μεγάλη ηλιακή κηλίδα παρατηρήθηκε την εποχή του θανάτου του [[Καρλομάγνος|Καρλομάγνου]], το [[813]] μ.Χ.. Στις 17 Μαρτίου [[807]] ο [[Βενεδικτίνος]] μοναχός [[Άντελμος]] είδε μία μεγάλη κηλίδα που ήταν ορατή επί οκταήμερο. Ο Άντελμος νόμισε ότι παρατηρούσε τον [[Ερμής (πλανήτης)|πλανήτη Ερμή]] να περνά μπροστά από τον
{{cite web
|url=http://adsabs.harvard.edu/full/1917PA.....25...88W
Γραμμή 83:
}}</ref>. Ωστόσο, αυτές οι προ-τηλεσκοπικές παρατηρήσεις ερμηνεύονταν λανθασμένα, μέχρι που ο [[Γαλιλαίος]] έδωσε τη σωστή εξήγηση το [[1612]].
Οι πρώτες τηλεσκοπικές παρατηρήσεις ηλιακών κηλίδων πάντως έγιναν από τους Φλαμανδούς αστρονόμους [[Γιοχάνες Φαμπρίκιους|Γιοχάνες]] και [[Δαβίδ Φαμπρίκιους]] και τον
Οι ηλιακές κηλίδες
Η περιοδική διακύμανση του αριθμού των ηλιακών κηλίδων ανακαλύφθηκε από τον Γερμανό αστρονόμο [[Χάινριχ Σβάμπε]] μεταξύ του 1826 και του 1843, πράγμα που οδήγησε τον [[Ρούντολφ Βολφ]] στη διεξαγωγή συστηματικών παρατηρήσεων από το [[1848]]. Ο λεγόμενος [[αριθμός Wolf]] είναι ένα μέτρο της δραστηριότητας των κηλίδων και των ομάδων τους. Ο Βολφ μελέτησε επίσης τα ιστορικά αρχεία σε μια προσπάθεια να δημιουργήσει μία βάση δεδομένων για τις περιοδικές διακυμάνσεις του παρελθόντος. Η βάση του εκτεινόταν μόνο ως το 1700, παρότι οι τεχνικές για προσεκτικές ηλιακές παρατηρήσεις υπήρχαν ήδη από το 1610. Ο [[Γκούσταφ Σπέρερ]] (Gustav Spörer)
Το [[1934]] ο οικονομολόγος [[Γουίλιαμ Στάνλεϋ Τζέβονς]] πρότεινε ότι υπάρχει μία σχέση ανάμεσα στις ηλιακές κηλίδες και στις περιοδικές οικονομικές κρίσεις, υποστηρίζοντας ότι οι κηλίδες επηρεάζουν τον γήινο καιρό και εξαιτίας αυτού και τις σοδειές με την οικονομία<ref>
Γραμμή 126:
Επειδή η απευθείας παρατήρηση του ήλιου με γυμνό μάτι προκαλεί βλάβες στην όραση, η ερασιτεχνική παρατήρηση των ηλιακών κηλίδων διεξάγεται γενικώς έμμεσα με τη χρήση προβαλλόμενων ειδώλων του Ηλίου, ή και απευθείας μέσα από προστατευτικά φίλτρα.
O αστροφυσικός [[Ευστάθιος Ηλονίδης]] έχει προχωρήσει στην ανίχνευση Ηλιακών κηλίδων εν τη γενέσει, βαθιά στο εσωτερικό του [[Ήλιος|Ήλιου]], δίνοντας έτσι τη δυνατότητα να γίνεται πρόβλεψη δύο ημερών για την εμφάνισή τους<ref>[http://news.stanford.edu/pr/2011/pr-sunspot-prediction-081811.html Stanford University, New method detects emerging sunspots deep inside the sun, provides warning of dangerous solar flares, say Stanford researchers, August 18, 2011]</ref><ref>[http://science.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/2011/25aug_sunspotbreakthrough/ NASA Science, Sunspot Breakthrough
==Gallery==
Γραμμή 141:
==Παραπομπές==
{{παραπομπές|
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==
|