Τρωικό αντικείμενο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ συντακτ
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 9:
Το 1772 ο μαθηματικός [[Ζοζέφ Λουί Λαγκράνζ]] εργαζόταν πάνω στο περίφημο πρόβλημα των τριών σωμάτων, όταν ανακάλυψε μια ενδιαφέρουσα ιδιορρυθμία στα αποτελέσματα. Αρχικά, είχε ανακαλύψει έναν τρόπο για να υπολογίζει τη βαρυτική αλληλεπίδραση μεταξύ αυθαίρετου αριθμού σωμάτων σε ένα σύστημα. Η Νευτώνεια Μηχανική κατέληγε στο συμπέρασμα ότι ένα τέτοιο σύστημα οδηγεί τα σώματα σε χαοτική τροχιά, μέχρι να καταλήξουν σε μια σύγκρουση ή να εγκαταλείψουν το σύστημα, ώστε να επιτευχθεί η ισορροπία. Ο Λαγκράνζ, θέλοντας να κάνει πιο απλό το πρόβλημα, υπέθεσε πως η πορεία ενός αντικειμένου εξαρτάται από την εύρεση μιας διαδρομής που ελαχιστοποιεί τη δράση (S) κατά την πάροδο του χρόνου. Με αυτή την υπόθεση ο Λαγκράνζ αναδιατύπωσε την [[Κλασική μηχανική|Κλασική (Νευτόνια) μηχανική]] και εισήγαγε την λεγόμενη ''[[Λαγκρανζιανή μηχανική]]''.
 
Με βάση τους υπολογισμούς του, υπέθεσε πως είναι δυνατόν, σε συγκεκριμένα σημεία στο χώρο, ένα τρίτο σώμα, αμελητέας μάζας, να παγιδευτεί σε κάποια τροχιά σε σχέση με δύο μεγαλύτερα σώματα, όταν το ένα από αυτά τα δύο μεγαλύτερα σώματα βρίσκεται ήδη σε σχεδόν κυκλική τροχιά γύρω από το άλλο. Αργότερα η θεωρία αυτή προσαρμόστηκε και για σώματα σε ελλειπτική τροχιά. Οι συγκεκριμένες περιοχές στις οποίες ένα τέτοιο σώμα μπορεί να βρεθεί ονομάστηκαν, προς τιμήν του, [[Λαγκρανζιανά σημεία]]. Τα σημεία αυτά σε ένα σύστημα δύο σωμάτων είναι συνολικά 5. Στην περίπτωση που το δεύτερο σώμα εκτελεί ελλειπτική τροχιά γύρω από το μεγαλύτερο (όπως συμβαίνει συχνά με τα ουράνια σώματα), τότε οι ιδιότητες των 5 Λαγκρανζιανών σημείων επεκτείνονται σε περιορισμένους χώρους γύρω από αυτά.
 
Στις κυκλικές τροχιές, δύο από αυτά τα σημεία, τα σημεία L<sub>4</sub> και L<sub>5</sub> βρίσκονται στις κορυφές δύο [[ισόπλευρο τρίγωνο|ισόπλευρων τριγώνων]] (τριγωνικά σημεία), με πλευρά την απόσταση των δύο μεγάλων σωμάτων. Η κορυφές αυτές βρίσκονται επί της τροχιάς του μικρότερου, περιφερόμενου σώματος. Το σημείο L<sub>4</sub> βρίσκεται μπροστά από το σώμα που περιστρέφεται (το σώμα κινείται προς αυτή την κατεύθυνση), ενώ το L<sub>5</sub> πίσω από αυτό. Κατά συνέπεια, οι βαρυτικές δυνάμεις από τα δύο ογκώδη σώματα είναι στην ίδια αναλογία με τις μάζες των δύο σωμάτων, και έτσι η συνισταμένη δύναμη ενεργεί μέσω του βαρύκεντρου του συστήματος. Η σταθερότητα των σημείων αυτών, αν και αποτελούν τοπικά μέγιστα του γενικευμένου δυναμικού, είναι στην πραγματικότητα αρκετά μεγάλη λόγω της [[δύναμη Coriolis|δύναμης Coriolis]], ώστε να χαρακτηρίζονται ως σημεία [[Μηχανική ισορροπία|ευσταθούς ισορροπίας]], στα οποία γίνεται να παγιδευτούν μόνιμα άλλα σώματα, μικρής μάζας.<ref name="NJC" />
 
Τα 1906 ανακαλύφθηκαν οι πρώτοι αστεροειδείς στο σύστημα Δίας-Ήλιος σε αυτά τα σημεία. Καθώς δόθηκαν σε αυτούς ονόματα από ήρωες του Τρωικού πολέμου, τα σημεία L<sub>4</sub> και L<sub>5</sub> απέκτησαν το όνομα "Τρωικά σημεία".
Γραμμή 27:
 
Τόσο το σύστημα Γη-Ήλιος όσο και το σύστημα Γη-Σελήνη είναι δυνατόν να υποστηρίξουν τρωικούς αστεροειδείς.<ref name="NJC">Neil J. Cornish, [http://wmap.gsfc.nasa.gov/media/ContentMedia/lagrange.pdf ''The Lagrange Points''] - ''Stability of L4 and L5'' (.pdf)</ref> Ο πρώτος τρωικός αστεροειδής της Γης (σύστημα Ήλιος - Γη) ανακαλύφθηκε από την [[NASA]] τον Οκτώβριο του 2010.<ref>{{Cite web
| last = Keys | first = Sonia | authorlink = | title = MPEC 2010-T45 : 2010 TK7
| work = [http://www.minorplanetcenter.net/iau/services/MPEC.html Minor Planet Electronic Circular]
| publisher = [[IAU Minor Planet Center]] | date = 07/10/2010
| url = http://www.minorplanetcenter.net/mpec/K10/K10T45.html
| format = | doi = | accessdate = }}</ref>
Είναι ένας [[αστεροειδής Απόλλο]] στον οποίο έχει δοθεί το προσωρινό όνομα ''[[2010 TK7|2010 TK<sub>7</sub>]]'' και βρίσκεται κοντά στο σημείο L<sub>4</sub> του συστήματος Γης-Ήλιου.<ref name=Connors>{{cite journal |last1=Connors |first1=Martin |last2=Wieger |first2=Paul |last3=Veillet|first3=Christian |title=Earth's Trojan asteroid |date=27 Ιουλίου 2011 |journal=Nature |volume=475 |pages=481–483|url=http://www.nature.com/nature/journal/v475/n7357/full/nature10233.html |doi=10.1038/nature10233 |accessdate=27/12/2011 |issue=7357 |bibcode = 2011Natur.475..481C }}</ref>
 
Γραμμή 58:
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
*[http://www.minorplanetcenter.net/iau/lists/JupiterTrojans.html Λίστα των Τρωικών Αστεροειδών του Δία] - IAU Minor Planet Center
*F. Marzar,H. Scholl, C. Murray, C. Lagerkvist, [http://www.lpi.usra.edu/books/AsteroidsIII/pdf/3007.pdf Origin and Evolution of Trojan Asteroids (σσ.725-738)] (.pdf) - "[http://www.lpi.usra.edu/books/AsteroidsIII/ ASTEROIDS III]", University of Arizona Press and the Lunar and Planetary Institute (PART V: HISTORY AND INTERRELATIONS WITH OTHER SOLAR SYSTEM BODIES)
 
{{ενσωμάτωση κειμένου|en|trojan (astronomy)}}