Σωτηρία Μπέλλου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναίρεση έκδοσης 5992307 από τον 46.177.98.76 (Συζήτηση) |
|||
Γραμμή 8:
Η καριέρα της γνώρισε μια κάμψη στις αρχές της δεκαετίας του '60, όμως από το 1966 κέρδισε ξανά τη θέση της κορυφαίας ερμηνεύτριας του είδους έπειτα από συνεργασίες της με σύγχρονους έντεχνους συνθέτες όπως ο [[Διονύσης Σαββόπουλος]] ("[[Ζεϊμπέκικο (τραγούδι)|Ζεϊμπέκικο]]"), ο [[Ηλίας Ανδριόπουλος]] ("Μην κλαις") <ref>Η Κώνστα... τραγουδά Μπέλλου,ΕΘΝΟΣ,12/12/2011.[http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=23136&subid=2&pubid=63588549]</ref> και ο [[Δήμος Μούτσης]] («Δε λες κουβέντα»). <ref>Δήμος Μούτσης,ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ,02-06-11.[http://topontiki.gr/article/17639]</ref>
Τον Μάρτιο του 1993 αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα υγείας, οπότε και διαγνώστηκε ότι έπασχε από [[καρκίνος του φάρυγγα|καρκίνο του φάρυγγα]].<ref>Σαράντα μέρες χωρίς την Σ. Μπέλλου,ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ,Τετάρτη 8 Οχτώβρη 1997.[http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=3701198&publDate=]</ref> Έχασε τη φωνή της και στις [[27 Αυγούστου]] [[1997]] άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο [[Νοσοκομείο Μεταξά|Μεταξά]].
Παντρεύτηκε πολύ μικρή, αντίθετα στη γνώμη των γονιών της, αλλά ο γάμος της ήταν μια καταστροφή: Ο άντρας της ήταν μέθυσος, ενώ κατά τη διάρκεια ενός από τους ξυλοδαρμούς η Σωτηρία έριξε βιτριόλι στο πρόσωπό του. Για αυτό το γεγονός καταδικάστηκε σε τρία χρόνια στη φυλακή, από τα οποία εξέτισε μόνο τέσσερις μήνες. Μετά την αποφυλάκισή της επιστρέφει στην οικογένειά της, αλλά μετά από προστριβές με τους δικούς της μετακομίζει στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1940, ακριβώς με την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου. Αυτά τα χρόνια δεν δεν δίνει μόνο αγώνα για την επιβίωση, αλλά και για την αντίσταση. Συνελήφθη, βασανίστηκε και κλείστηκε στη φυλακή. Μετά την απελευθέρωση κι αφού έχει γνωρίσει την αγριότητα και τις εμφυλιοπολεμικές διώξεις, γνωρίζεται με το Βασίλη Τσιτσάνη. <ref>Για τη ... Σωτηρία της μνήμης της,ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ,Κυριακή 27 Αυγούστου 2000.[http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=407320&publDate=27/8/2000]</ref>
Μετά τον εμφύλιο πόλεμο απελευθερώνεται και το 1947 προσελήφθη ως τραγουδίστρια σε ένα κέντρο διασκέδασης στην Αθήνα με το Βασίλη Τσιτσάνη, ο οποίος την ανακάλυψε και του οποίου τα τραγούδια είναι τα πιο σημαντικά του ρεπερτορίου της. Το 1948 μια ομάδα κακοποιών εισήλθαν στο χώρο που τραγουδούσε και την ξυλοκόπησαν με το χαρακτηρισμό «Βουλγάρα» (κομμουνίστρια), χωρίς οι μουσικοί της να τολμήσουν να σηκωθούν από τις καρέκλες τους.
Παρ' όλα αυτά σύντομα αναγνωρίζεται ως μία από τις καλύτερες ερμηνείες στα ρεμπέτικα. Μέχρι το '80 εξακολουθεί να συνεργάζεται με τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες αυτών των μουσικών ειδών σε πολλές συναυλίες και ηχογραφήσεις. Ήταν ανοιχτά [[λεσβία]] σε μία εποχή που αυτό ήταν αδιανόητο<ref>[http://www.getgreekmusic.gr/sotiria-bellou/ Σωτηρία Μπέλλου]</ref>. Υπέστη κατά καιρούς διάφορες κρίσεις με προβλήματα αλκοολισμού και κατάθλιψης, ενώ ήταν εθισμένη και στον τζόγο. <ref>Φωνή συγκλονιστική και ασυμβίβαστη,ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ,Κυριακή 28 Αυγούστου 2011.[http://www2.rizospastis.gr/page.do?publDate=28/8/2011&id=13639&pageNo=3&direction=-1]</ref>
===Δισκογραφία===
| |||