Πανεπιστήμιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 2A02:587:6805:C000:60D9:A2A6:CBEA:D98B (συνεισφ.),...
Pngtblrs (συζήτηση | συνεισφορές)
εισαγωγη, προβληματικη, ιστορια, αποστολη
Γραμμή 1:
{{πηγές|08|06|2013}}
To '''πανεπιστήμιο''' είναι ανώτατοΑνώτατο εκπαιδευτικόΕκπαιδευτικό ίδρυμαΊδρυμα του πανεπιστημιακού τομέα της ανώτατης εκπαίδευσης. Στις λατινογενείς γλώσσες η λέξη που χρησιμοποιείται για το πανεπιστήμιο προέρχεται από το [[Λατινική γλώσσα|λατινικό]] ''universitas'', που σημαίνει ομάδα καιή σωματείο, καθώς οι πρώτοι [[Μεσαίωνας|μεσαιωνικοί]] δάσκαλοι της [[Ευρώπη|Ευρώπης]] ήταν συχνά οργανωμένοι σε σωματεία, μέσω των οποίων κανονιζόταν η μίσθωσή τους. Σύμφωνα με τον ορισμό αυτό, αρχαιότερα πανεπιστήμια στον κόσμο θεωρούνται τα [[Ευρώπη|Ευρωπαϊκά]], καθώς η απόκτηση πτυχίου δεν συνηθιζόταν σε αρχαιότερα ιδρύματα εκπαίδευσης στην [[Ασία]] και την [[Αφρική]]. Όμως, ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης αρχαιότερα από εκείνα της γηραιάς ηπείρου υπήρξαν σε χώρες όπως η [[Κίνα]], η [[Αίγυπτος]] και η [[Ινδία]]<ref>{{Cite web|url=http://careergk.kiovok.com/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%85.html|title=Αρχαιότερο πανεπιστήμιο του κόσμου {{!}} σταδιοδρομία|website=careergk.kiovok.com|accessdate=2016-08-24}}</ref> όπου για πολλούς αιώνες, από τότε δηλαδή που άρχισε να εξαπλώνεται η γνώση, λειτουργούσαν περισσότερο ως εκπαιδευτικά κέντρα για τους μαθητές. Όλα αυτά τα κέντρα μάθησης δεν μπορούν να ταξινομηθούν ως πανεπιστήμια επειδή για να χαρακτηριστεί ως πανεπιστήμιο, ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα θα πρέπει να είναι το παλαιότερο στην περιοχή του και επιπλέον θα πρέπει να απολαμβάνει μια περισσότερο ή λιγότερο συνεχή λειτουργία από την στιγμή που δημιουργήθηκε. Ορισμένα από αυτά τα πρώτα εκπαιδευτικά ιδρύματα βρίσκονται ακόμη σε λειτουργία. <!--
 
== Ιστορία ==
 
Σύμφωνα με τον παραπάνω ορισμό, αρχαιότερα πανεπιστήμια στον κόσμο θεωρούνται τα [[Ευρώπη|Ευρωπαϊκά]], καθώς η απόκτηση πτυχίου δε συνηθιζόταν σε αρχαιότερα ιδρύματα εκπαίδευσης στην [[Ασία]] και την [[Αφρική]]. Όμως, ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης αρχαιότερα από εκείνα της γηραιάς ηπείρου υπήρξαν σε χώρες όπως η [[Κίνα]], η [[Αίγυπτος]] και η [[Ινδία]].{{πηγή}} Ορισμένα από αυτά μάλιστα βρίσκονται ακόμη σε λειτουργία.
<!--
The [[Academy]], founded in [[387 BC]] by the [[Greece|Greek]] philosopher [[Plato]] in the grove of Academos near [[Athens]], taught its [[student]]s [[philosophy]], [[mathematics]], and [[gymnastics]], and is sometimes considered a forerunner of modern European universities. Other Greek cities with notable educational institutions include [[Kos]] ([[Hippocrates]]' home), which had a medical school, and [[Rhodes]], which had philosophical schools. The most famous Ancient Greek "university" was the [[Musaeum|Museum and Library of Alexandria]].
 
Γραμμή 25 ⟶ 20 :
 
In the last decades of the [[20th century]], a number of [[mega university|mega universities]] have been created, teaching with [[distance learning]] techniques.-->
== Προβληματική ==
Από το 1964, έτος κατά το οποίο ξεκίνησαν οι διαδικασίες για την επιλογή των υποψηφίων για την εισαγωγή στα Πανεπιστήμια από το Υπουργείο Παιδείας, το ζήτημα της εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση είναι ένα από τα πιο συζητημένα εκπαιδευτικά ζητήματα. Η προβληματική που έχει αναπτυχθεί από τότε μέχρι και σήμερα αφορά κυρίως στους εξής άξονες:
* το αδιάβλητο και δίκαιο της διαδικασίας επιλογής, Β. το καθορισμό των εξεταζόμενων μαθημάτων,
* την εξεταστέα ύλη,
* τη μορφή των θεμάτων,
* τον τρόπο βαθμολόγησης,
* τη συμμετοχή ή όχι του απολυτηρίου του Λυκείου στο μέσο όρο της βαθμολογίας των Εξετάσεων,
* τον καθορισμό του αριθμού των εισακτέων,
* την αποδέσμευση του τρόπου εισαγωγής στις Σχολές από τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Πέραν της παραπάνω προβληματικής σε αυτούς τους συνήθεις άξονες που εντάσσονται στο ζήτημα του τρόπου εισαγωγής, δυστυχώς δε γίνεται λόγος για το θέμα των πρακτικών αλλά και των αποτελεσμάτων/συνεπειών της επιλογής των υποψηφίων. Η εντύπωση, όμως, που επικρατεί είναι ότι οι υποψήφιοι τείνουν να εξαντλούν τον αριθμό των επιλογών που δικαιούνται. Σημαντικό ρόλο σ’ αυτό φαίνεται να παίζουν και οι γονείς, οι καθηγητές αλλά και οι ιδιοκτήτες και το προσωπικό των ιδιωτικών φροντιστηρίων. Επικρατεί, επίσης, η εντύπωση ότι σημαντικός αριθμός φοιτητών εισάγεται σε τμήματα που δεν κατείχαν ψηλή θέση στη σειρά των προτιμήσεών τους. Το σίγουρο είναι ότι το παλιό όνειρο της ελληνικής κοινωνίας «μια θέση στο Πανεπιστήμιο για όλους» προκαλεί σήμερα ερωτηματικά.
 
== Ιστορία του Πανεπιστημίου ==
Το ζήτημα της μετάβασης από τη Δευτεροβάθμια στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση αποτέλεσε σταθερή μέριμνα της Πολιτείας εφαρμόζοντας άλλοτε μικρές και άλλοτε μεγάλες αλλαγές, όπως αποδεικνύει η μελέτη του τρόπου εισαγωγής των υποψηφίων στην Ανώτατη Εκπαίδευση.
 
Από την ίδρυση του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1837 και μέχρι το 1924, η εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση γινόταν χωρίς σημαντικούς φραγμούς, με την προϋπόθεση οι υποψήφιοι να είναι κάτοχοι απολυτηρίου Γυμνασίου. Οι απόφοιτοι άλλων σχολείων καθώς και οι «κατ’ οίκον διδαχθέντες» υποχρεούνταν να υποστούν εξετάσεις μέσα σε ένα Γυμνάσιο που θα οριζόταν από τη Γραμματεία της Δημόσιας Εκπαίδευσης, και να εμφανίσουν το αποδεικτικό αυτής της εξέτασης. Μόνοι οι αλλοδαποί φοιτητές εξετάζονταν από επιτροπή καθηγητών του Πανεπιστημίου (Δ. 14/24-4-1837). Στον χώρο της τεχνικής εκπαίδευσης, οι απόφοιτοι του ιδρυθέντος το 1886 Πρακτικού Λυκείου εγγράφονταν μετά από εισαγωγικές εξετάσεις στις 4ετούς διάρκειας ανώτατες σχολές Πολιτικών Μηχανικών και Μηχανουργών του Ε.Μ.Π., το οποίο προήχθη σε Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα το 1887. Τη διενέργεια γραπτών εισαγωγικών εξετάσεων ακολούθησαν και άλλες σχολές (Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή Αθηνών και Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών Αθηνών το 1920 [Ν. 1844/1920 και Ν. 2191/1920].
 
Με τον Ν. 2905/27-7-1922 θεσπίστηκαν για πρώτη φορά οι εισαγωγικές εξετάσεις, που εφαρμόστηκαν δύο χρόνια αργότερα (1924-25) στη Φυσικομαθηματική Σχολή και από το 1926 στις υπόλοιπες σχολές του Πανεπιστημίου Αθηνών.
 
Τα επόμενα χρόνια και μέχρι το 1961-1962,4 οι εισαγωγικές εξετάσεις διοργανώνονταν από κάθε εκπαιδευτικό ίδρυμα ξεχωριστά. Ο κάθε υποψήφιος μπορούσε να λάβει μέρος σε όσες εξετάσεις ήθελε, εφόσον δεν συνέπιπταν οι ημερομηνίες διεξαγωγής τους, και αν πετύχαινε σε περισσότερες από μία σχολές, αναγκαστικά επέλεγε τη μία από αυτές.
 
Σημαντική μεταβολή στο σύστημα αυτό αποτελεί η διενέργεια των εισαγωγικών εξετάσεων, κατά τα έτη 1938-1940, όχι στα ιδρύματα αλλά στις έδρες των Γενικών Επιθεωρητών Μέσης Εκπαίδευσης (Δ. 13/9/1938 και Α.Ν. 1494/1938) με μια διαδικασία που μοιάζει πρόδρομος του «συγκεντρωτικού συστήματος» διενέργειας των εξετάσεων πρόσβασης στην Τριτοβάθμια, που θα ακολουθήσει. Κατά τη διαδικασία αυτή οι επιτροπές αποτελούνταν από καθηγητές Β/θμιας και οι υποψήφιοι εξετάζονταν σε θέματα που ορίζονταν από το Ανώτατο Εκπαιδευτικό Συμβούλιο, στο οποίο συμμετείχε και ένας καθηγητής της Φιλοσοφικής ή της Φυσικομαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου και ο οποίος κληρωνόταν από τον Υπουργό. Τα θέματα στα οποία οι υποψήφιοι καλούνταν να εξεταστούν αποστέλλονταν σε σφραγισμένο φάκελο στον Γενικό Επιθεωρητή και τον Νομάρχη και αποσφραγίζονταν την ημέρα των εξετάσεων. Τα γραπτά δοκίμια, αφού διορθώνονταν από την επιτροπή με την παρουσία του Προέδρου-Γενικού Επιθεωρητή, στέλνονταν στις σχολές για τις οποίες οι υποψήφιοι έδιναν εξετάσεις και ξαναβαθμολογούνταν από τους καθηγητές των σχολών αυτών, οι οποίοι ορίζονταν από τον Πρύτανη.
 
Πάντως ακριβώς η δυνατότητα του συστήματος να συμμετάσχει κάποιος υποψήφιος σε εξετάσεις για περισσότερες από μία σχολές δημιούργησε προβλήματα όσον αφορά: τον μεγάλο αριθμό υποψηφίων μιας σχολής που διεκδικούσαν θέση και σε άλλη ̇ τη δυσκολία ακριβοδίκαιης διόρθωσης των γραπτών και έγκαιρης έκδοσης αποτελεσμάτων ̇ την εισαγωγή υποψηφίων με βάση όχι τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντα αλλά την τύχη με αντίκτυπο στο επίπεδο σπουδών ̇ την αδυναμία κάποιων σχολών να συμπληρώσουν αριθμό εισακτέων με αποτέλεσμα τη διαρροή φοιτητικού δυναμικού στο εξωτερικό προκειμένου να παρακολουθήσουν σπουδές του ενδιαφέροντός τους. Η «θεραπεία» του προβλήματος που εφάρμοσε το Υπουργείο ήταν η κάλυψη των θέσεων εισακτέων με όλο και πιο χαλαρές προϋποθέσεις: κάλυψη των μισών θέσεων χωρίς εξετάσεις αλλά με τον βαθμό του απολυτηρίου (17 και άνω) ̇ σε περίπτωση μη συμπλήρωσης αριθμού εισακτέων τις θέσεις θα καταλάμβαναν υποψήφιοι με Μ.Ο. 5 στα βασικά μαθήματα κι όχι κάτω του 3 σε περισσότερα του 1 (Ν.4137/1961) ̇ συμπλήρωση αριθμού εισακτέων από υποψηφίους που δεν πληρούσαν ούτε τις βασικές ανωτέρω προϋποθέσεις (Ν.4263/ 1962) ̇ διενέργεια «πανελλήνιου διαγωνισμού τελειοφοίτων Γυμνασίου» στο μάθημα της Έκθεσης και απαλλαγή των επιτυχόντων από τις εισιτήριες εξετάσεις (Υ.Α. 6488/1962).
 
Το 1964 γίνονται για πρώτη φορά κοινές εισιτήριες εξετάσεις για όλα τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, οι οποίες διενεργούνται κεντρικά από το Υπουργείο Παιδείας με θέματα κοινά για όλους τους υποψηφίους (Β.Δ. 378/1964). Από το 1964 και μέχρι σήμερα ισχύει αυτό το «συγκεντρωτικό σύστημα» για την είσοδο των αποφοίτων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οι εξετάσεις -με διάφορες ονομασίες και παραλλαγές στο σύστημά τους- αποτελούσαν (και εξακολουθούν να αποτελούν) κεντρικό άξονα του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος.
 
== Αποστολή ==
Σύμφωνα με το άρθρο 4 του Ν. 4009/2011, τα πανεπιστήμια έχουν ως αποστολή :
Τα πανεπιστήμια δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στην υψηλή και ολοκληρωμένη εκπαίδευση, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της επιστήμης, της τεχνολογίας και των τεχνών, καθώς και της διεθνούς επιστημονικής πρακτικής σε συνδυασμό με τα αντίστοιχα επαγγελματικά πεδία.
 
α) να παράγουν και να μεταδίδουν τη γνώση με την έρευνα και τη διδασκαλία, να προετοιμάζουν τους φοιτητές για την εφαρμογή της στο επαγγελματικό πεδίο και να καλλιεργούν τις τέχνες και τον πολιτισμό
 
β) να προσφέρουν ανώτατη εκπαίδευση και να συμβάλλουν στη δια βίου μάθηση με σύγχρονες μεθόδους διδασκαλίας, περιλαμβανομένης και της διδασκαλίας από απόσταση, με βάση την επιστημονική και τεχνολογική έρευνα στο ανώτερο επίπεδο ποιότητας κατά τα διεθνώς αναγνωρισμένα κριτήρια,
 
γ) να αναπτύσσουν την κριτική ικανότητα και τις δεξιότητες των φοιτητών, να μεριμνούν για την επαγγελματική ένταξη των αποφοίτων και να διαμορφώνούν τις απαραίτητες συνθήκες για την ανάδειξη νέων ερευνητών,
 
δ) να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της αγοράς εργασίας και των επαγγελματικών πεδίων, καθώς και στις αναπτυξιακές ανάγκες της χώρας, και να προωθούν τη διάχυση της γνώσης, την αξιοποίηση των αποτελεσμάτων της έρευνας και την καινοτομία, με προσήλωση στις αρχές της επιστημονικής δεοντολογίας, της βιώσιμης ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής,
 
ε) να προωθούν τη συνεργασία με άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα και ερευνητικούς φορείς στην ημεδαπή και την αλλοδαπή, την αποτελεσματική κινητικότητα του εκπαιδευτικού προσωπικού, των φοιτητών και των αποφοίτων του, συμβάλλοντας στην οικοδόμηση του Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης και Έρευνας και
 
στ) να συμβάλλουν στη διαμόρφωση υπεύθυνων πολιτών, ικανών να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις όλων των πεδίων των ανθρώπινων δραστηριοτήτων με επιστημονική, επαγγελματική και πολιτιστική επάρκεια και υπευθυνότητα και με σεβασμό στις αξίες της δικαιοσύνης, της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης.
 
== Διάρθρωση Σπουδών ==