Ο Μαγικός Αυλός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η πλοκή του ''Μαγικού Αυλού'' χαρακτηρίζεται παράλληλα από στοιχεία [[παραμύθι|παραμυθιού]], όπως αυτά εκπροσωπούνται κυρίως από τις [[νεράιδα (μυθολογία)|νεράιδες]] συνοδούς της Βασίλισσας, τα τρία καλά πνεύματα που βοηθούν τον Ταμίνο και τον Παπαγκένο, καθώς και από τις μαγικές ιδιότητες που αποδίδονται στον μαγικό αυλό του πρώτου και τις καμπάνες του δεύτερου. Αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό αποτελούν επίσης οι έντονα δραματικές μεταμορφώσεις των χαρακτήρων. Μέχρι το τέλος της πρώτης πράξης του έργου, οι θεατές αντιλαμβάνονται τον πρωθιερέα Ζαράστρο ως έναν εκπρόσωπο των δυνάμεων του κακού, ωστόσο στην εξέλιξη της υπόθεσης αποδεικνύεται ενάρετος και σοφός, σε αντίθεση με τη Βασίλισσα της Νύχτας, που αν και αρχικά εμφανίζεται ως ευγενής και ενάρετος χαρακτήρας, στη συνέχεια αποκαλύπτεται η αληθινή φύση της. Κατά μία ερμηνεία, η ριζική αλλαγή στην πλοκή οφείλεται σε αναθεώρηση του λιμπρέτου, από τον Μότσαρτ και τον Σικανέντερ, για την οποία έχουν προταθεί πολυάριθμες πιθανές εξηγήσεις, χωρίς ωστόσο να υπάρχει βεβαιότητα για κάποια από αυτές. Ο χαρακτήρας της Βασίλισσας ταυτίζεται σύμφωνα με μία εκδοχή με την αυτοκράτειρα [[Μαρία Θηρεσία]], γνωστή για την αντίθεσή της στον Τεκτονισμό, ο πρωταγωνιστής του έργου Ταμίνο με τον αυτοκράτορα [[Ιωσήφ Β']], που εξέδωσε διάταγμα προστασίας των Τεκτόνων και ο Ζαράστρο με τον βαρόνο Ιγνάτιο φον Μπορν, Μέγα Διδάσκαλο της στοάς ''Zur wahren Eintracht''. Σε ένα ανώνυμο Βιενέζικο φυλλάδιο του 1794, αναγνωρισμένο ως δημιουργία του Joseph Valentin Eybel, ο ''Μαγικός Αυλός'' περιγράφηκε ως μία [[αλληγορία]] της [[Γαλλική Επανάσταση|Γαλλικής επανάστασης]] με την Βασίλισσα να αντιπροσωπεύει τη φιλοσοφία των [[Ιακωβίνοι|Ιακωβίνων]] και τους Παμίνα και Ταμίνο ως σύμβολα της Δημοκρατίας και της ελπίδας της [[Γαλλία]]ς αντίστοιχα<ref>Βλ. Branscombe, 219. Πρβλ. Eise, Keefe, 551</ref> αποδίδοντας έτσι ένα κοινωνικοπολιτικό περιεχόμενο στο έργο.

 

{{Ακούστε|filename=Magic_Flute_Overture.ogg|title=Η ουβερτούρα του ''Μαγικού Αυλού''|description=ζωντανή ηχογράφηση, φιλαρμονική ορχήστρα του Σιάμ υπό τη διεύθυνση του Trisdee na Patalung, όπερα Μπανγκόγκ, 2006|format=[[Ogg]]}}

 

 

==Παραπομπές==

 

==Βιβλιογραφία==

*Katharine Thompson, ''Μότσαρτ, ο τεκτονικός μίτος στο έργο του'', εκδ. Γκοβόστης, 1995

*Nicholas Till, ''Mozart and the enlightenment: truth, virtue, and beauty in Mozart’s operas'', London: Faber and Faber, 1993

 

==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==