Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{Πληροφορίες πολιτικού

|όνομα = Κωνσταντίνος Μητσοτάκης

|μέγεθος_εικόνας =

|λεζάντα =

|τόπος_γέννησης = [[Χαλέπα Χανίων|Χαλέπα]], [[Χανιά]], [[Κρήτη]], [[Ελλάδα]]

|τόπος_θανάτου =

|εθνικότητα = [[Έλληνας|Ελληνική]]

|υπηκοότητα=|επάγγελμα =

|πολιτικό_κόμμα = [[Κόμμα των Φιλελευθέρων]],<br />[[Δημοκρατικό Κέντρο - Αγροτική Φιλελεύθερη Ένωση]],<br />[[Ένωσις Κέντρου]],<br />[[Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα]],<br />[[Κόμμα Νεοφιλελευθέρων]],<br />[[Νέα Δημοκρατία]]

|σύζυγος = [[Μαρίκα Γιαννούκου]]

}}

 

Καταγόμενος από [[Οικογένεια Μητσοτάκη|οικογένεια]] με πολιτική παράδοση ασχολήθηκε από νωρίς με την πολιτική εκλεγόμενος [[Εκλογική περιφέρεια Χανίων|βουλευτής Χανίων]] ήδη από τις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1946|βουλευτικές εκλογές]] του 1946. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της [[Ένωσις Κέντρου|Ενώσεως Κέντρου]] λαμβάνοντας μέρος στον επονομαζόμενο [[Ανένδοτος Αγώνας|''Ανένδοτο Αγώνα'']] των ετών 1961 - 1963, κατά της [[Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1961|κυβέρνησης]] του [[Κωνσταντίνος Καραμανλής|Κωνσταντίνου Καραμανλή]], που οδήγησε την [[Κέντρο (πολιτική)|κεντρώα]] παράταξη στην εξουσία έπειτα από μακρά περίοδο παραμονής της στην αντιπολίτευση, καθώς και στην κρίση που ακολούθησε του [[Ιουλιανά|Ιουλίου του 1965]], οπότε ερχόμενος σε αντίθεση με τον πρωθυπουργό [[Γεώργιος Παπανδρέου|Γεώργιο Παπανδρέου]] αποχώρησε από την κυβέρνηση μαζί με άλλα στελέχη, χαρακτηριζόμενοι επί τούτου «αποστάτες» και «προδότες» της Ένωσης Κέντρου, σχηματίζοντας τις λεγόμενες «κυβερνήσεις των Αποστατών» (του ''[[Κυβέρνηση Γεωργίου Αθανασιάδη-Νόβα 1965|Αθανασιάδη-Νόβα]]'', του ''[[Κυβέρνηση Ηλία Τσιριμώκου 1965|Τσιριμώκου]]'' και του ''[[Κυβέρνηση Στέφανου Στεφανόπουλου 1965|Στεφανόπουλου]]''). Με το ξέσπασμα του [[Πραξικόπημα της 21ης Απριλίου|πραξικοπήματος]] της [[Χούντα των Συνταγματαρχών|21ης Απριλίου]] συνελήφθη και εν συνεχεία μετέβη στο εξωτερικό, όπου και ανέπτυξε αντιδικτατορική δράση.

[[Αρχείο:μητσοτάκης2.jpg|thumb|left|250px|Με τον θείο του [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθέριο Βενιζέλο]] στο πατρικό του σπίτι της [[Χαλέπα Χανίων|Χαλέπας]] το [[1925]]]]

 

 

Σπούδασε [[νομική]], [[Πολιτική επιστήμη|πολιτικές]] και [[Οικονομικές Επιστήμες|οικονομικές επιστήμες]] στη [[Τμήμα Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών|Νομική Σχολή]] του [[Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών|πανεπιστημίου Αθηνών]] με δαπάνες από κληροδότημα που είχε ορίσει για τις σπουδές του ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Με το ξέσπασμα του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]] κατατάχθηκε στον [[Ελληνικός Στρατός Ξηράς|ελληνικό στρατό]] πολεμώντας ως Έφεδρος [[Ανθυπολοχαγός]] στη [[Μακεδονία (Ελλάδα)|Μακεδονία]] εναντίον της εισβολής των [[Γερμανία|Γερμανών]] στην [[Ελλάδα]]. Την περίοδο της [[Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944|γερμανικής κατοχής]] συμμετείχε στην [[Εθνική Αντίσταση (Ελλάδα)|Αντίσταση]] κατά των κατακτητών ως ηγετικό στέλεχος της [[Εθνική Οργάνωση Κρήτης|Εθνικής Οργάνωσης Κρήτης]].<ref>{{Cite book|title=Υποβολή αντιτύπου ιστορικής συνοπτικής εκθέσεως περί ιδρύσεως και εξελίξεως της Οργανώσεως Ε.Ο.Κ. Νομού Χανίων|last=Σκουλάς|first=Νικόλαος|publisher=αρχείο ΔΙΣ|year=1949|isbn=|location=Χανιά|page=2}}</ref> Για τη δράση του αυτή φυλακίστηκε και καταδικάστηκε δύο φορές σε θάνατο από τους Γερμανούς.{{παραπομπή}} Κατά τη δεύτερη φυλάκιση απελευθερώθηκε μετά από ανταλλαγή Βρετανών και Γερμανών αιχμαλώτων, η οποία συμφωνήθηκε σε ανώτατο στρατιωτικό επίπεδο μεταξύ Βρετανίας και Γερμανίας. Για την αντιστασιακή του δράση τιμήθηκε το 1986 από το [[Βουλή των Κοινοτήτων του Ηνωμένου Βασιλείου|Βρετανικό Κοινοβούλιο]].